เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 598
ตอนที่ 598 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!
จางเชี่ยนจือฟังเสียงแปลจากล่ามผ่านทางหูฟังบลูทูธทำให้เข้าใจในสิ่งที่พัคซุงวูพูด
ใบหน้าของหล่อนฉายแววไม่พอใจ จ้องพัคซุงวูอย่างเคียดแค้นแล้วกล่าว “ฉันขอเตือนไว้เลยนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาๆ นะ ฉันเป็นสะใภ้ของตระกูลซูในเมืองหลวงเลยนะ! ตระกูลซูเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลที่สุดในประเทศ! วันนี้แกจับฉันมาก็เท่ากับล่วงเกินตระกูลซู แกจบไม่สวยแน่!”
พัคซุงวูระบายยิ้มแล้วตอบ “ก่อนที่จะจับคุณมา ผมได้สืบเรื่องของตระกูลซูแล้ว พวกเขามีอิทธิพลมากก็จริง แต่ก็เป็นแค่ครอบครัวคนรวยธรรมดาๆ แต่น่าเสียดาย ผมไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาด้วยซ้ำไป!”
จางเชี่ยนจือตะลึง ในเมื่อเคยลองสืบเรื่องตระกูลซูแล้ว แถมยังพอรู้อิทธิพลของพวกเขา แต่คนต่างชาติคนนี้ยงกล้าจะจับหล่อนมาอีกงั้นเหรอ?
หรือว่าเขาไม่ได้เกรงกลัวในอิทธิพลของตระกูลซูเลยอย่างนั้นเหรอ?
จางเชี่ยนจือคิดเล็กน้อยแล้วคิดว่าตระกูลเย่น่าจะมีอิทธิพลที่มากกว่าเลยอ้างถึงเย่เฉินบ้าง
“แล้วก็นะ เย่เฉินลูกเขยฉันเนี่ย เป็นคนของตระกูลเย่ที่ยิ่งใหญ่! อิทธิพลของพวกเขาต่อให้เป็นที่นี่…”
จางเชี่ยนจือยังพูดไม่ทันจบ พัคซุงวูก็ยื่นมือออกมาเป็นสัญญาณบอกให้เจ้าหล่อนเงียบปากแล้วกล่าว
“คุณน้าไม่ต้องพูดแล้วครับ ผมรู้จักตระกูลเย่ดีกว่าคุณน้า พวกเขามีอิทธิพลมากกว่าตระกูลซูก็จริง แล้วผมเองก็รู้ว่าเย่เฉินเขาเก่งมาก”
พัคซุงวูพูดพลางเลิกขากางเกงขึ้นมาให้เห็นแผลที่โดนยิงแล้วชี้ “ดูสิครับ แผลบนขาของผมเนี่ย ก็เป็นฝีมือของลูกเขยคุณน้าทำนะครับ”
จางเชี่ยนจือตกใจไปเล็กน้อยทันใดนั้นเองก็คิดว่าที่ตัวเองโดนจับมาเป็นเพราะเย่เฉินไปทำร้ายคนตรงหน้า!
จางเชี่ยนจือรีบร้อนกล่าว “คุณผู้ชาย ที่จริงแล้วฉันกับเย่เฉินไม่ได้ลงรอยกันมากมาย ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นเขยมาก่อนด้วยซ้ำ ฉันอยากจะให้ลูกสาวฉันหย่ากับเขาอีกต่างหาก! เขาทำร้ายคุณเป็นเรื่องของเขา คุณอย่าบวกฉันไปด้วยสิ!”
จางเชี่ยนจือคาดโทษเย่เฉินในใจ ไพล่คิดไปว่าตัวเองลำบากเพราะเย่เฉิน
พัคซุงวูหัวเราะร่วน “คุณน้า ถึงแม้ว่าผมจะเกลียดเย่เฉินไอ้คนโกหก แต่ต้องพูดตรงๆ นะครับว่าที่ผมจับคุณน้ามาเนี่ยไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย อีกทั้งถ้าหากว่าไม่มีเขาแล้วล่ะก็ ผมอาจจะจับคุณน้ามาโดยไม่คิดหน้าคิดหลังตั้งนานแล้ว”
พัคซุงวูเฟ้นหาคนสวยๆ ที่นั่น การจะเจอตัวจางเชี่ยนจือเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว
เย่เฉินเป็นลูกเขยของจางเชี่ยนจือ ทำให้พัคซุงวูมีเรื่องต้องกังวลอยู่ไม่น้อย ถ้าหากว่าลูกเขยของหล่อนเป็นคนอื่นล่ะก็ พัคซุงวูคงจะไม่ลังเลหรือกังวลใจใดๆ แต่คงจะจับจางเชี่ยนจือมาในทันที
พัคซุงวูกล่าว “คุณน้าครับ ไม่ต้องเครียดหรอกครับ ที่ผมเชิญคุณน้ามาเกาหลีเนี่ย เพราะจะช่วยให้คุณน้าย้อนวัยไปเป็นสาวๆ ช่วยคุณน้านะครับ”
ป๊อก!
พัคซุงวูดีดนิ้วแล้วสั่งลูกน้อง “พาเข้ามา!”
ลูกน้องของเขาก็พาตัวสาวสวยคนหนึ่งข้ามาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคนนี้สวมกี่เพ้า ท่าทางสง่างาม มองปราดเดียวก็รู้เลยว่าหล่อนเป็นคนจีน
นั่นเพราะหญิงสาวชาติอื่นไม่มีบุคลิกแบบนี้!
พัคซุงวูระบายยิ้มแล้วถามจางเชี่ยนจือ “คุณน้าจางครับ คุณน้าจำผู้หญิงคนนี้ได้ไหมครับ?”
จางเชี่ยนจือมองหญิงสาวที่อ่อนวัยกว่าตนมากคนนี้ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังคิดไม่ออก แต่ยิ่งมองก็ยิ่งคุ้นตา
“แปลกจังทำไมฉันรู้สึกเหมือนเคยเจอหล่อนมาก่อนนะ…”
จางเชี่ยนจือแปลกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)