เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 71

ไม่นานนักก็มีคนเดินเข้ามาในงานหลายสิบคน 90% เป็นผู้ชายมีผู้หญิงเพียงสามคนเท่านั้น อายุอยู่ในช่วงยี่สิบถึงสี่สิบปี

พวกเขาถูกชายคนเดิมนำทางเข้ามา

ชายผู้นั้นแนะนำ “คนผู้นี้คือคุณฟางของพวกเรา ส่วนสองคนนั้นคือคุณฟางเชาลูกชายคุณฟางและเจ้าสาวหวังเจียเหยา”

คนนับสิบรีบร้อนทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีคุณฟาง! สวัสดีคุณฟางเชา!”

กลุ่มคนเยอะขนาดนี้ทำให้ฟางเสียนจู่กับฟางเชารู้สึกได้หน้าไม่น้อย

ฟางเชามองอยู่ไกลๆ แต่จู่ๆ ก็พบว่าในกลุ่มคนนั้นมีคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ไม่น้อย เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามอย่างวางก้าม

“ได้ยินว่าคนขับรถของคุณพ่อบอกว่าพวกนายเปิดบริษัทกันหมดเลยหรอ? เปิดบริษัทอะไรกันบ้าง? ไหนลองเล่าหน่อยสิ!”

“บริษัทฉันชื่อฉีเฉิง!”

“บริษัทของผมชื่อ MOBAเทียนยวี่!”

“ของผมชื่อบริษัทวิทยาศาสตร์เพื่อสุขภาพซานเชิง”

“……”

ทุกคนต่างแย่งกันบอกชื่อบริษัทตนเองจนเกิดเป็นเสียงจอแจ

ทว่าพอได้ยินชื่อของบริษัทพวกนั้น สีหน้าฟางเชาก็ซีดเผือดอย่างรวดเร็ว!

เพราะเขารู้จักบริษัทเหล่านี้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังเคยลงทุนเสียด้วย!

ฟางเชาตื่นตระหนกทันที “พวกนายเจ๊งกันไปหมดแล้วนี่ พวกบริษัทขยะที่ทำให้ฉันเสียเงินไปฟรีๆ เอ้ย!”

ช่วงนี้ฟางเชาลงทุนไปหลายร้อยบริษัท ตอนที่ลงทุนเขาจะไม่ไปเจอหน้าคนพวกนี้ แต่จะส่งลูกน้องไปแทน

ดังนั้นคนหลายสิบคนที่เข้ามาในงานจึงไม่รู้จักเขา

ฟางเสียนจู่เห็นเข้าจึงรีบร้อนกล่าว “ลูกเชา ลูกลงทุนให้พวกเขาเหรอ? แล้วบริษัทพวกเขาก็เจ๊งไปหมดแล้วเหรอ? ลูกรีบบอกพ่อมาเงินห้าร้อยล้านที่ให้ไป ตอนนี้เหลือเท่าไหร่?”

ฟางเสียนจู่ตึงเครียดขึ้นมาทันที

ฟางเชาไม่กล้าโกหกพึมพำเสียงต่ำ “ใช้ไปหมดแล้วครับ”

เพี๊ยะ!

ฟางเสียนจู่ตบหน้าบุตรชายพลางตะคอก “แกนี่มันตัวล้างผลาญ! ห้าร้อยล้านเลยนะ แกใช้เงินห้าร้อยล้านหมดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง!”

กระทั่งหวังเจียเหยายังไม่อยากจะเชื่อ ก่อนนี้ที่ฟางเชาบอกว่าพ่อเขาให้เงินมาห้าร้อยล้านเหมือนว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน อีกทั้งเขายังรับปากเสียเป็นมั่นเหมาะว่าจะหาเงินมาให้หล่อนห้าพันล้าน

แต่ตอนนี้กลับไม่เหลือสักแดงเดียว!

ฟางเชากุมหน้าแล้วชี้มาทางเย่เฉิน ขณะกล่าวด้วยเสียงที่ขาดห้วง “พ่อครับ เป็นเพราะคนสารเลวเย่เฉินนั่นมันจงใจจะเล่นงานผม!”

ฟางเชาชี้ไปทางเย่เฉินแล้วถึงได้เห็นคนกลุ่มเดิมกำลังวิ่งไปหาเย่เฉิน

เพราะคนจำนวนมากแถมยังอยากจะไปถึงตัวเย่เฉินก่อน หนำซ้ำฟางเสียนจู่ ฟางเชาและหวังเจียเหยากำลังขวางทางพวกเขา

พอคนจำนวนมากกรูกันเข้าไปก็ชนทั้งสามคนไปมา

“เฮ้ยวิ่งพล่านอะไรกัน!”

ฟางเสียนจู่ถูกชนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาโวยวายอย่างไม่พอใจ

หวังเจียเหยาเองก็กรีดร้องไม่หยุด

คนหลายสิบคนไม่ได้สนใจใยดีเลยว่าพวกเขาจะชนเจ้าภาพจนมีสภาพแบบไหน เพราะพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบคนตระกูลฟางด้วยซ้ำ

ทันทีที่พบหน้าเย่เฉินพวกเขาก็เป็นระเบียบเรียบร้อย และหยุดอยู่ห่างจากเย่เฉินไปสองเมตรแล้วพวกเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น!

“คุณเย่! ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย!”

“คุณเย่! ได้โปรดไว้ชัวิตพวกเราด้วย!”

เจ้าของบริษัทนับสิบคนต่างคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉินแล้วอ้อนวอนอย่างพร้อมเพรียงกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้พ่อค้าทั้งหลายที่อยู่ในงานแต่งงานตกใจกันหมด