เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 9

หม่าเสินรู้เลขประจำตัวพนักงานของเย่เฉินแล้ว เขาแค่ต้องกรอกเลขที่ว่าลงในระบบหลังบ้านก็จะเห็นคำสั่งซื้อทั้งหมดของอีกฝ่าย

เมื่อดูเสร็จแล้วหม่าเสินก็พยักหน้า “คุณชายฟางพูดถูก เมื่อวานเขาโดนประเมินหนึ่งดาวจริงๆ! เหตุผลก็คือไร้มารยาท โยนอาหารลงบนพื้น เหมือนกับที่คุณชายฟางพูดไม่มีผิด! ”

และในตอนนี้เองทุกคนก็เริ่มโอนเอียงเชื่อหวังเจียเหยาและหม่าเสิน

เย่เฉินมองหวังเจียเหยา “ทำไมผมต้องโยนอาหารลงพื้น คุณจะไม่ช่วยผมอธิบายหน่อยเหรอ?”

หวังเจียเหยากอดอก ร่างกายจึงดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างเห็นได้ชัดแต่เจ้าตัวกลับมีท่าทีใสซื่อ “นายไม่ตั้งใจทำงานเอง! แถมยังไม่รู้จักอดทนด้วย!”

“ฮ่าๆ ไม่ตั้งใจทำงาน ไม่รู้จักอดทนงั้นเหรอ!”

เย่เฉินอยากจะปรบมือชื่นชมหวังเจียเหยาทำไมถึงมีหน้าพูดจาแบบนี้ออกมาได้!

สามีพบภรรยาตนเองเปิดห้องในโรงแรมกับชายอื่นแล้วทำของหลุดมือ คิดไม่ถึงว่าจะกลับกลายเป็นว่าไม่มีความอดทนไปได้!

หรือว่าเขาควรทำเป็นมองไม่เห็นแล้วส่งอาหารให้ชายชู้จากนั้นให้เขาคุกเข่าขอประเมินห้าดาวหรือไง!!

“ไอ้หนู นายทำไม่ถูกทำงานผิดพลาดเองแล้วเข้าใจคุณชายฟางและคุณหนูหวังผิดไป”

“ไม่มีหลักฐานก็หุบปากไป!”

“อย่าว่าแต่เขาไม่ได้นอกใจเลย ต่อให้โดนนอกใจเขยที่แต่งเข้าอย่างนายก็ไม่มีสิทธิ์โวยวาย!”

“…”

ฝั่งหนึ่งเป็นทายาทผู้ร่ำรวยและมีชื่อเสียงของอวิ๋นโจว อีกฝั่งเป็นเขยแต่งเข้าที่ถูกคนดูหมิ่น

ตอนนี้ไม่มีใครช่วยพูดแทนเย่เฉินมิหนำซ้ำทุกคนกลับเลือกเข้าข้างหวังเจียเหยา

“ฮ่าๆ เป็นโลกที่ใครมีเงินคนนั้นเป็นฝ่ายถูกจริงๆ ด้วย”

เย่เฉินไม่อยากจะอธิบายอะไรเพราะพูดไปก็ไร้ประโยชน์ เขามองคุณนายหวังแทน

“พวกคุณบอกว่าผมแอบมีชู้ พวกคุณมีหลักฐานไหม?”

คุณนายหวังมองหวังเจียเหยา ผู้เป็นหลานสาวส่ายหน้า

คุณนายหวังกล่าวว่า “ในเมื่อพวกหลานไม่มีหลักฐานก็ปล่อยเรื่องนี้ให้จบไปแล้วกัน แต่เรื่องที่แกซ้อมหลานชายฉัน เรื่องนี้จะปล่อยให้จบลงแบบนี้ไม่ได้!”

เย่เฉินปรายตามองหวังซ่าวเจี๋ยแล้วกล่าว “เขาใช้มีดฟันผมที่ประตูหน้าหมู่บ้านลวี่หยวน ที่นั่นมีกล้องวงจรปิด ยามที่นั่นก็เป็นพยานได้ว่าผมแค่ป้องกันตัวเท่านั้น ถ้าหากพวกคุณต้องการจะสืบเรื่องนี้ล่ะก็ อย่างนั้นพวกเราก็แจ้งความกัน หากว่าผมโดนควบคุมตัวล่ะก็ผมรับรองว่าเขาเองก็ไม่มีทางรอดตัวได้แน่!”

พวกคุณนายหวังและหวังจื้อเฉียงต่างก็ลนลาน