เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 124

เมื่อคุณชายจินวั่งซู่ไม่อยู่ ชิงหลานจึงกลายเป็นผู้รับหน้าที่ดูแลงานแทน นางกับเสี่ยวลิ่งเอาตะกร้าข่าวที่หัวหน้าห้องรวบรวมข่าวเอามาส่งให้ทยอยอ่านไปทีละชิ้นอย่างเอาใจใส่ ที่มาทำงานที่นี่ก็เพราะหวังว่าตนเองจะได้ข่าวเกี่ยวกับสกุลเผยและ สกุลชิงบ้าง?...สวรรค์เข้าข้างนางนัก มาทำงานเพียงวันที่สองก็เจอแล้ว

‘หลังจากถูก อ.15 ปฏิเสธถึงจวนไม่รับเป็นชายา ต.เผยยังคงอ้างว่าบุตรีคนรองของตนเป็นว่าที่พระคู่หมั้นไปทั่วเมืองหลวง’

ข้อความนี้ทำเอานางชะงักจนเสี่ยวลิ่งรู้สึกแปลกใจต้องชะโงกหน้าเข้ามาดู

“มีเรื่องน่าสนใจหรือเจ้าคะ?”

“อืม....ข้าสนใจเรื่องนี้มาก เสี่ยวลิ่งเจ้าจำได้หรือไม่? ขบวนแห่ศพที่ข้าเป็นลมในครั้งนั้นก็คือศพของคุณหนูใหญ่ตระกูลเผย นางมีนามว่าเผยมู่ซีเป็นคู่หมั้นองค์ชายสิบห้าทว่าโชคร้ายรถม้าตกเขาตาย เพิ่งมีการสอบสวนในภายหลังว่าที่แท้มีคนวางแผนฆาตกรรมนาง ยามนี้ใต้เท้าเผยผู้นั้น...มิได้สนใจการตายของบุตรีคนโตกลับคิดหาทางเพียงให้บุตรีคนรองได้เป็นว่าที่พระคู่หมั้นขององค์ชายแทน”

“เช่นนั้นข่าวนี้ก็หมายความว่า....”

“ใช่! องค์ชายสิบห้าได้ไปปฏิเสธการหมั้นหมายคุณหนูรองเผยหนิงเอ๋อร์ถึงจวนสกุลเผยแล้ว แต่ใต้เท้าเผยกลับยังคงไปแอบอ้างกับผู้อื่นอยู่เช่นเดิม หากเรื่องนี้ถูกเขียนลงไปในจดหมายข่าวของสำนักนกกระจิบแล้วองค์ชายสิบห้าได้ทรงทราบเข้า เจ้าคิดว่าตระกูลเผยจะเกิดปัญหาเช่นใด?”

เสี่ยวลิ่งย่นคอเข้าอย่างหวาดเสียว นางนึกถึงใบหน้าเรียบเฉยขององค์ชายสิบห้าและตอนที่องค์ชายนำองครักษ์มาบุกจับคนร้ายในจวนสกุลชิง ไม่ว่านางเห็นองค์ชายเมื่อใดก็รู้สึกกลัวเกรงอยู่เสมอ “เรื่องที่เกี่ยวกับราชสำนักล้วนเสี่ยงโทษตัดคอ ในคนตระกูลเผยไม่นึกกลัวบ้างหรือเจ้าคะ?”

“พวกเขาคงคิดว่าการกล่าวอ้างเช่นนี้จะทำให้ผู้อื่นเกรงอกเกรงใจตนเองกระมัง? นี่เขาเรียกสุนัขห่มหนังเสือชัดๆ”

“ใต้เท้าเผยผู้นี้เป็นขุนระดับใดเจ้าคะ?”

“เท่าที่ข้ารู้มาตอนนี้เป็นขุนนางขั้นสามก็นับว่ามีหน้ามีตาในราชสำนัก แต่การล่วงเกินคนในราชวงศ์ย่อมเสี่ยงตายทั้งนั้น!”

ขุนนางขั้นสามสามารถเข้าประชุมเสนอความคิดเห็นในท้องพระโรงต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ตามที่มีกำหนดการประชุมในแต่ละเดือน แม้จะถือว่าเป็นระดับต่ำสุดของขุนนางในท้องพระโรงแต่ก็มีสถานะเหนือกว่าขุนนางที่ไม่อาจเข้าเฝ้าฮ่องเต้ได้ในท้องพระโรงมากนัก...จะว่าไปขุนนางขั้นสามก็ถือว่าเป็นขุนนางระดับสูง!

ชิงหลานนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางกับใต้เท้าเผยผู้เป็นบิดาในชาติก่อน นับแต่นางรู้ความก็มิได้รู้สึกผูกพันกับเผยหมิงเฮ่าแต่อย่างใด ยิ่งภายหลังที่คนผู้นั้นแต่งงานใหม่ก็ยิ่งห่างเหิน แม้แต่การแสดงความรักอย่างบิดากับบุตรก็ยังไม่เคย ยิ่งมาชาตินี้นางได้รู้ว่าใต้เท้าเผยมิได้คิดจะสืบหาสาเหตุการตายของนางแม้จะสิ่งน่าสงสัยมากมาย นางก็ยิ่งรู้สึกสงสัยว่าตกลงตนกับคนผู้นั้นมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันบ้างหรือไม่?

“ข่าวนี้คุณหนูคิดว่าเป็นข่าวจริงหรือข่าวลวงเจ้าคะ?”

“เจ้าอยากรู้ก็ไม่ยากนี่ เดินออกไปนั่งโต๊ะข้างนอกสักครึ่งชั่วยามก็คงได้ยินแล้ว” นิ้วของชิงหลานชี้ไปยังโต๊ะในโรงน้ำชากระจิบ “เลือกเอาโต๊ะที่อยู่กลางสักหน่อย นั่นๆ โต๊ะนั้นว่างพอดี...เราไปนั่งด้วยกันเถอะ”

เพียงสตรีทั้งสองออกมานั่งจิบชากินขนมดอกกุ้ยฮวาไม่นานนัก เหล่าบัณฑิตจากสำนักเค่อเฉิงซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาชั้นนำของเมืองหลวงก็พากันมานั่งพูดคุยสนทนากันหลายโต๊ะ

“เมื่อครู่ยังพอมีโต๊ะว่าง เผลอหน่อยเดียวคนเต็มอีกแล้วนะเจ้าคะ” เสี่ยวลิ่ง มองไปรอบๆ นางจึงเพิ่งรู้ตัวว่านางทั้งสองตกเป็นเป้าสายตาของบัณฑิตหนุ่มทั้งหลาย

“ยามนี้พวกเขาเลิกชั้นเรียนแล้วนี่?” ชิงหลานยกนิ้วขึ้นทาบริมฝีปากให้สาวใช้ของตนหยุดพูด เสียงสนทนารอบข้างก็เริ่มดังขึ้น

“ข้าได้ยินว่าคุณหนูรองสกุลเผยก็เป็นสาวงามผู้หนึ่ง เมื่อเช้าแอบไปยืนดูนางอยู่ฝั่งสตรีจึงได้รู้ว่ามิใช่เรื่องโกหก”

“เจ้าจะเพ้อเจ้อถึงนางไปทำไม? ข้าได้ข่าวว่าใต้เท้าเผยป่าวประกาศทั่วเมืองหลวงว่าเผยหนิงเอ๋อร์เป็นคู่หมั้นคนต่อไปขององค์ชายสิบห้า”