เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 155

กังซือเฉินได้ฟังรายงานจากสายข่าวก็รีบเข้าไปยังหน้าห้องโถงเล็ก

“องค์ชาย มีข่าวมาจากมือปราบหน่วยที่ห้าพะยะค่ะ”

หมิงเฉิงอวี่จำใจปล่อยมือจากชิงหลานด้วยความเสียดาย กังซือเฉินอีกแล้ว! เมื่อใดจะมีผู้สอนเจ้าองครักษ์คนซื่อของพระองค์เสียทีว่าหัดดูหมากดำหมากขาวบนกระดานเสียบ้าง ช่างเซ่อซ่าเสียจริง! ดีที่วิทยายุทธ์สูงส่งและเรื่องงานมิเคยขาดตกบกพร่อง มิฉะนั้นพระองค์เห็นจะต้องส่งกลับต้นสังกัดแล้ว!

“ข้าคงต้องกลับไปราชกิจแล้ว พรุ่งนี้จะมารับเจ้าไปจวนสกุลเผยด้วยกันดีหรือไม่? ไปกันช่วงบ่ายแล้วเจ้าค่อยไปโรงน้ำชานกกระจิบก็แล้วกัน”

“เพคะ” นางรับคำอย่างว่าง่ายเพราะในใจเริ่มนึกถึงสิ่งที่ตนเองเก็บซ่อนเอาไว้ในจวนสกุลเผย...ของสำคัญสองอย่างนั้น!

สาวน้อยครุ่นคิดเรื่องในตระกูลเผยอยู่ครู่หนึ่ง นางจึงพลันนึกถึงกระบี่ที่ตนเคยมีในชาติก่อน หนึ่งเป็นกระบี่ที่ท่านย่าสั่งช่างตีให้นางเป็นพิเศษน้ำหนักทั้งเบาและคมกริบ สองเป็นกระบี่ราตรีที่นางเคยขอให้ท่านย่าเอาออกจากห้องอาวุธของสกุลเผย มาให้ กระบี่เล่มแรกอาจจะพอหาวิธีทำให้ฮูหยินผู้เฒ่ามอบให้นางได้ แต่กระบี่ราตรีนั้นมีค่ามหาศาลจะได้ด้วยวิธีธรรมดาคงจะยาก เห็นทีคงต้องเข้าไปขโมยเอาเท่านั้น!

ชิงหลานไพล่คิดถึงเยว่หยวนจุนสาวใช้คนสนิทของนางในชาติที่เป็นเผยมู่ซีขึ้นมาทันใด ก่อนที่จะนางจะถูกถังฮูหยินล่อลวงให้ออกจากจวนสกุลเผยไปยังวังนอกเมืองโดยอ้างว่านางต้องอบรมมารยาทก่อนจะเข้าวังหลวงนั้น เยว่หยวนจุนเป็นคนจัดการซ่อนกระบี่เล่มแรกไว้ในกล่องใต้เตียงนอนในช่องลับ ส่วนกระบี่ราตรีนั้นทั้งสองคนช่วยกันนำใส่กล่องไปฝังใกล้ต้นไม้ใหญ่ในสวนหลังจวน เพราะนางไม่อาจจะพกกระบี่เข้าไปในวังพักผ่อนนอกเมืองแห่งนั้นได้ เยว่หยวนจุนเกรงว่าจะมีคนเข้ามาค้นห้องของคุณหนูใหญ่ของตนในยามที่ไม่อยู่จึงได้พานางไปซ่อนกระบี่ทั้งสองเอาไว้

“คุณหนู กระบี่ทั้งสองของท่านมีมูลค่าไม่น้อย หากไม่ซ่อนเอาไว้ล่ะ ฮูหยินใหญ่ต้องหาทางเก็บคืนเอาไปแน่เจ้าค่ะ”

“เอาไว้เสี่ยวถงโตกว่านี้ข้าจะมอบกระบี่ของช่างสกุลอ๋าวให้เขาไปไว้ใช้” เผยมู่ซีหมายถึงกระบี่ที่ท่านย่าสั่งช่างสกุลอ๋าวที่ขึ้นชื่อเรื่องฝีมือตีกระบี่ในเมืองหลวงทำมาให้นางเมื่อตอนที่นางฝึกกระบี่ใหม่ๆ การสั่งตีกระบี่กับสกุลอ๋าวนี้ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปีเพราะมีผู้ว่าจ้างจำนวนมากและค่าจ้างก็ไม่น้อยเลย

“ต่อให้คุณหนูอยากจะเอากระบี่ดีกว่านี้ให้ห้องกระบี่ให้คุณชายน้อยก็คงยากล่ะเจ้าค่ะ ถังฮูหยินดูแลกุญแจห้องทรัพย์สินหมดทั้งเรือนเช่นนี้ ท่านจะไปเปิดเอาได้อย่างไร?”

“นางกับลูกๆ ของนางใช้กระบี่ไม่เป็นเสียหน่อยเหตุใดต้องหวงด้วย?” เผยมู่ซีนึกเคืองยิ่งนัก หากเป็นเงินทองเครื่องประดับอื่นๆ นางก็มิได้ก้าวก่ายปล่อยให้ถังฮูหยินหยิบเอาเครื่องประดับเดิมหลายชิ้นของมารดานางออกมาใช้ ขอไว้แต่เพียงปิ่นแสนรักของมารดาที่ฝากท่านย่าเก็บก็เท่านั้น

ถังฮูหยินกลับได้คืบจะเอาศอก อาวุธดีๆ และทรงคุณค่าในห้องนั้นล้วนเป็นของบรรพบุรุษตระกูลเผยเก็บรักษาเอาไว้ยังคิดหวงแหนไม่ยอมให้เผยมู่ซีได้ใช้อีก หากไม่ได้ท่านย่านางคงไม่ได้ครอบครองกระบี่ราตรี

“ข้าน้อยเคยได้ยินไคฉีพูดหลายครั้งว่าทรัพย์สินในสกุลเผยนี้ ต่อไปก็ต้องเป็นของคุณชายใหญ่จะให้ลูกคนอื่นๆ มาใช้โดยพลการมิได้เจ้าค่ะ”

“เสี่ยวถงก็เป็นบุตรชายสืบสกุลเผยเช่นกัน อย่างน้อยก็ต้องเผื่อแผ่บ้าง”

“อย่าหวังเลยเจ้าค่ะ นางไม่คิดทำร้ายก็ดีแล้ว” เยว่หยวนจุนฮึดฮัด นางเองก็เห็นถังฮูหยินทำโทษคุณชายน้อยอยู่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำผิดร้ายแรง

‘หยวนจุน เจ้าจะรู้หรือไม่ว่ายามนี้คนที่ทำร้ายเจ้าได้ผลกรรมไปแล้ว อนุฉิวกับเสี่ยวถงก็กลายเป็นคนสำคัญในตระกูลเผย ข้าหวังว่าเจ้าคงจะไปสู่สุคติ’

ชิงหลานให้มู่เยี่ยนฟางพานางไปยังวัดหยกสวรรค์ ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ประจำเมืองหลวงสร้างโดยตระกูลสำคัญที่ร่วมกันสถาปนาแคว้นขึ้นมา อดีตสาวใช้ของชิงหลานแปลกใจที่คุณหนูของตนเผากระดาษเงินกระดาษทองจำนวนมากโดยที่มิได้เอ่ยปากว่าเผาให้กับผู้ใด?

“ข้าบอกเจ้าไม่ได้ว่าคนผู้นี้คือใคร? แต่คนผู้นี้มีความสำคัญกับข้าไม่น้อยไปกว่าเจ้า บัดนี้ข้าได้ลุล่วงภารกิจหนึ่งที่ทำเพื่อเขาไปแล้ว หากแต่คิดไปแล้วก็ยังไม่พอ” สีหน้าของคุณหนูชิงดูดุดันขึ้นมาวูบหนึ่งจนมู่เยี่ยนฟางรู้สึกกลัว นานๆ ครั้งนางจะได้เห็นใบหน้าที่ไม่รู้สึกคุ้นเคยเลยสักนิด อดีตสาวใช้นามจังเสี่ยวลิ่งสงสัยขึ้นมาเป็น บางวูบว่าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้านางนี้...อาจจะไม่ใช่คุณหนูชิง!

ยิ่งนึกถึงเยว่หยวนจุน เผยมู่ซียิ่งรู้สึกว่าที่ตนเองแทงขาและตัดเส้นเอ็นข้อมือของมือปราบเฉาอวิ๋นจือยังน้อยไป ในยามที่วิญญาณของนางหลุดออกจากร่างล่องลอยไปเห็นสภาพน่าอนาถของตนเองกับเยว่หยวนจุนในครั้งนั้น นางนึกเสียดายที่ตนเองแทงขาของคนผู้นั้นเพียงข้างเดียว

‘ข้าน่าจะแทงเจ้าสักสองขา...เอาให้คลานไปบนพื้นอย่างน่าสมเพชให้เหมือนกับที่ข้าและหยวนจุนต้องตายอย่างน่าเวทนา’

ชิงหลานเหม่อมองในอ่างดินเผาที่มีขี้เถ้ากระดาษเงินกระดาษทองที่เผาไปกองใหญ่ นางจะไม่ยอมให้เยว่หยวนจุนต้องลำบากในภพหน้า