เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 158

ชิงหลานกับจั๋วเหรินหาวจึงได้เล่าเรื่องราวของแต่ละคนให้กันฟัง คุณชายจั๋วแสดงความยินดีกับมู่เยี่ยนฟางที่ได้พบครอบครัวที่แท้จริง อีกทั้งความรักระหว่างนางกับจงเหยียนก็มั่นคงนัก

“จะมีปัญหาก็แต่ท่านพ่อของข้ายังไม่ยอมให้จัดงานวิวาห์เพราะอ้างว่าต้องการให้ข้าอยู่กับพวกเขาในจวนนานๆ หน่อย แต่พักหลังๆ ข้าสังเกตว่ามีเหล่าขุนนางพาบุตรชายคล้ายจะมาดูตัวข้าบ่อยครั้ง จงเหยียนรู้เข้าก็เอาแต่น้อยใจ ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี?”

จินวั่งซู่ได้ยินเรื่องนี้เข้าถึงกับหูผึ่ง “หากเจ้าต้องการให้บิดายินยอมให้จัดงานแต่งงานข้าพอจะมีวิธี”

มู่เยี่ยนฟางรีบหันไปหาคุณชายจิน “จริงหรือเจ้าคะ?”

“เรื่องโฉดๆ โปรดไว้ใจข้า” จินวั่งซู่ใช้พัดงูดำตบหน้าอกอย่างภาคภูมิใจ

“ไม่เอาวิธีชิงสุกก่อนห่ามนะเจ้าคะ ข้าเกรงว่าจงเหยียนจะถูกท่านพ่อเอาดาบแทงทะลุหัวใจเสียก่อน” สีหน้าของหญิงสาวที่อยากจะแต่งงานดูหงอยเหงา

“แน่นอนสิ! ข้าย่อมไม่ใช้วิธีแบบนั้นอยู่แล้ว สำหรับรองแม่ทัพมู่ วิธีเดียวที่เขาจะยอมให้พวกเจ้าแต่งงานกันนั่นก็คือ ต้องทำให้เขารู้สึกว่าต้องเอาจงเหยียนมาเป็นบุตรเขยให้จงได้”

คนทั้งสามที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างหันมามองหน้าจินวั่งซู่พร้อมเพรียงกัน

“เพียงแต่เรื่องนี้...ชิงหลาน เจ้าต้องการให้มู่เยี่ยนฟางแต่งงานจริงๆ หรือไม่?”

คุณหนูชิงพยักหน้าหนักแน่น “จริงสิ! ฟางเอ๋อร์อยู่กับข้ามาตั้งแต่ข้าเกิดเหมือนกับเป็นพี่สาวแท้ๆ ของข้าเลยก็ว่าได้ สิ่งใดเป็นความสุขของนางข้าย่อมยินดีทั้งนั้น”

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงต้องยอมออกหน้าสักหน่อย” สีหน้าของจินวั่งซู่มีเลศนัยจนชิงหลานรู้สึกเสียวสันหลัง

“อย่างไรหรือ?”

“หากเป็นเจ้าเอ่ยปากขอร้อง...ออดอ้อนองค์ชายสิบห้าให้ทำตามแผนของข้า คราวนี้ย่อมสำเร็จแน่” บุรุษจอมเสเพลแห่งเมืองหลวงยิ้มน้อยๆ พร้อมกระพือพัดงูดำโบกคล้ายดับร้อนไปมา

มู่เยี่ยนฟางรู้สึกแปลกใจจนต้องเอ่ยถาม “คุณชายจินข้าถามจริงๆ เถอะเจ้าค่ะ นี่มันหน้าหนาว เหตุใดท่านจึงต้องโบกพัดด้วยเจ้าคะ?”

จินวั่งซู่แทบจะหน้าคะมำ “คุณหนูมู่! เจ้าไม่รู้หรือว่านี่เรียกว่า..สร้างมาด...เป็นการทำให้คนรู้สึกยำเกรง แม้ว่าข้าจะไม่ได้ร้อนแต่พัดงูดำด้ามนี้เป็นอาวุธพิเศษที่สร้างโดยจอมยุทธ์ลู่ผู้เป็นอาจารย์ปู่ของทั้งสองคนนี้เลยนะ ข้าได้มาจากชินอ๋องเมื่อครั้งช่วยเหลือให้เขาได้ลงเอยกับพระชายาฟ่านซิ่วอิง”

คุณชายจินพับพัดงูดำชี้ไปทางจั๋วเหรินหาวกับชิงหลาน

“นี่เป็นอาวุธประดิษฐ์ของอาจารย์ปู่หรอกหรือ? มิน่าเล่า? ท่านจึงได้ถือเชิดหน้าชูคอภาคภูมิใจถึงเพียงนี้” ชิงหลานรีบผุดลุกขึ้นไปขอดูพัดงูดำใกล้ๆ “ในนี้มีอาวุธลับอะไรซ่อนอยู่หรือ?”

“เข็มพิษน่ะสิ! ข้าเอาไว้ป้องกันตัวเวลาเผชิญอันตราย แต่แค่ถือพัดด้ามนี้ยามท่องยุทธภพไม่ว่าจอมยุทธ์คนใดเห็นเข้าล้วนคร้ามเกรงทั้งนั้น”

จั๋วเหรินหาวกับชิงหลานพยักหน้าเห็นด้วย

“คราวนี้เจ้ารู้หรือยังว่าเหตุใดข้าจึงต้องพัดมันทั้งๆ ที่หนาวจะแย่?”

มู่เยี่ยนฟางยิ้มกว้าง “อ้อๆ ข้าเข้าใจล่ะ! ต่อไปข้าจะคอยอวยท่านกับผู้อื่นในยามที่ท่านถือพัดงูดำโบกไปมาดีหรือไม่?”

“บ๊ะ! เจ้าพูดถูกใจข้านัก ประเดี๋ยวข้าเลี้ยงขนมดอกกุ้ยฮวาภัตตาคารบึงหงส์เจ้าสักสองกล่องก็แล้วกัน” จินวั่งซู่รวบพัดพรึ่บ! ในมือแล้วหันไปตะโกนเรียกคนข้างนอก “เด็กๆ เข้ามานี่สิ!”