เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 161

ซิวฮูหยินกลับถึงจวนสกุลชิงได้นางก็รีบแจ้นไปหาบิดากับมารดาของสามีถึงเรือนใหญ่ พอนางเล่าความน่าสะพรึงกลัวในท้องพระโรงให้นายท่านใหญ่กับฮูหยินผู้เฒ่าทั้งสองฟังแล้ว ชิงหานเจี้ยก็รีบเรียกบ่าวรับใช้คนสนิทให้ไปเอาหีบใส่ตำลึงเงินขนาดเล็กออกมา

“ซีชวน เจ้ารีบไปเรียกหาช่างมาสร้างเรือนโดยด่วน เจ้าได้พูดต่อหน้า พระพักตร์ฮ่องเต้กับไทเฮาไปเช่นนั้นแล้ว หากทรงส่งคนมาดูถึงจวนเราล่ะก็เห็นทีหัวจะต้องหลุดออกจากบ่า พรุ่งนี้เช้าให้ได้เอาเสาไม้มากองไว้ บริเวณที่สร้างก็เอาเป็นถัดไปจากสระบัวฝั่งโน้นก็แล้วกัน”

ไช่จิวฝูทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ดีที่เจ้าแก้ปัญหาได้ทันท่วงที หากว่าฮ่องเต้ทรงบันดาลโทสะเพราะเห็นว่าเสี่ยวเว่ยมิได้ดูแลบุตรและภรรยาล่ะก็...อาจจะมีพระราชโองการปลดออกจากตำแหน่งได้ในทันที”

“นั่นสิเจ้าคะ! ข้าหัวใจแทบหยุดเต้นแน่ะท่านแม่” ซิวซีชวนรีบพูดเอาความดีความชอบ อันที่จริงนางก็พอรู้ว่าตนเองพลาดอย่างมากที่ได้กราบทูลว่าจวนชิงกำลังก่อสร้างเรือนเพื่อให้ชิงหลานเข้ามาอยู่เพราะปากของนางแท้เทียวทำให้นางลูก นอกคอกนั่นพลอยได้เรือนหลังใหม่ไว้อยู่อาศัย

“รีบไปเอาแบบมาดูแต่เช้ามืด อย่าให้หลังเล็กจนน่าเกลียด เอาสักขนาดกลางก็แล้วกัน”

ใต้เท้าชิงมองการปรึกษาหารือระหว่างคนทั้งสามอย่างพออกพอใจ

“เสี่ยวเว่ย เจ้าไม่คิดจะออกความเห็นบ้างเลยหรือ?” ชิงหานเจี้ยหันมาดุบุตรชาย แม้ชายชราจะมิได้รังเกียจลูกสะใภ้คนแรกอย่างจังเยว่และหลานสาวนอกสมรสอย่างชิงหลาน แต่ก็มิได้มีใจผูกพันกับคนทั้งสองแต่อย่างใด?

“ท่านพ่อกับท่านแม่ล้วนแต่จัดการได้สมควรแล้วขอรับ!” ใต้เท้าชิงทำทีสงบเสงี่ยม ในเมื่อตนอดทนมาได้ตั้งหลายปีก็ควรจะแสดงบทบาทนี้ต่อไปรอให้คนทั้งสามเต้นเองก็แล้วกัน

“ถ้าพวกเจ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้วก็กลับไปพักผ่อนเถอะ นี่ก็ดึกเต็มทีแล้ว พรุ่งนี้ก็รีบตื่นก่อนฟ้าสางไปเรียกช่างกับหาวัสดุในการก่อสร้างอย่างรีบด่วน อย่าให้คนจากวังหลวงออกมาตรวจตราก่อนเป็นเด็ดขาด!”

“ขอรับ!” “เจ้าค่ะ” สองสามีภรรยาแทบจะขานรับพร้อมกัน จากนั้นจึงค่อยแยกย้ายไปเรือนพักของตน

ตอนสายวันรุ่งขึ้น กังเฉินก็นำองครักษ์เจ็ดแปดคนมาเยือนจวนสกุลชิง นายท่านใหญ่สกุลชิงกับฮูหยินผู้เฒ่าไช่จิวฝูหัวใจแทบหยุดเต้น ทั้งสองเหงื่อกาฬแตกพลั่กขณะเดินนำองครักษ์กังไปดูบริเวณที่กำลังเตรียมการก่อสร้าง

“ข้ามารบกวนท่านผู้อาวุโสทั้งสองแล้ว องค์ชายสิบห้าเกรงว่าฮ่องเต้จะรับสั่งให้คนมาตรวจสอบ” กังเฉินแสร้งลดเสียงลงจนเกือบจะเป็นกระซิบ “เรียนท่านผู้เฒ่าตามตรงว่าองค์ชายเกรงซิวฮูหยินจะเพียงกราบทูลปดฮ่องเต้จึงเกรงตระกูลชิงจะถูกประหารทั้งตระกูลฐานโป้ปดเบื้องสูงจึงได้ส่งข้ามาดูก่อนขอรับ”

“เอ่อ...อ่า...องค์ชายสิบห้าทรงมีพระทัยเมตตาพวกเราอย่างยิ่ง ที่ซิวซีชวนกราบทูลไปนั้นเป็นความจริงทุกประการ ทะ ท่านดูสิ! วัสดุก่อสร้างก็เตรียมมาหมดแล้ว แบบแปลนก็วางอยู่บนโต๊ะในห้องทำงานของข้า องครักษ์กังสบายใจได้ รบกวนท่านช่วยกลับไปกราบทูลองค์ชายสิบห้าด้วยเถิดนะ”

“ยินดีๆ ข้ามาเห็นว่าพวกท่านกำลังสร้างเรือนให้คุณหนูชิงเช่นนี้ก็ค่อยโล่งอก คงต้องรีบกลับไปวังพยัคฆ์ขาวแล้วล่ะ ขอลาเลยแล้วกัน”

ชิงเว่ยที่ยืนมองการสนทนาระหว่างบิดามารดาของตนกับองครักษ์ประจำพระองค์ขององค์ชายสิบห้าก้มหน้ายิ้มน้อยๆ

...ช่างสมเป็นคนตระกูลหมิง...เจ้าแผนการทั้งพี่ทั้งน้อง....

กังเฉินหันมาสบตาเจ้ากรมกลาโหมที่เป็นต้นเหตุความวุ่นวายของเรื่อง เมื่อวาน “จริงสิ! ใต้เท้าชิง องค์ชายเรียนเชิญท่านไปพบที่วังอินทรีของท่านอ๋องเก้ายามอิ๋น*ด้วยนะขอรับ! ไม่ทราบว่าท่านสะดวกหรือไม่?”

“สะดวกสิองครักษ์กัง ฝากกราบทูลว่าข้าจะไปตามเวลาที่รับสั่งให้หา”

“ขอรับ! เช่นนั้นข้ากลับก่อนล่ะ”