เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 171

เผยหนิงเอ๋อร์นัดหมายกับใต้เท้าจื้ออีกครั้งหนึ่ง คนทั้งสองขึ้นไปเริงสวาทกันที่ชั้นบนของเหลาหงส์ขาว จื้อซุ่นซีที่เฝ้ารอคอยจะได้ฟ้อนเฟ้นร่างกายอวบอิ่มของหญิงสาวไม่ยอมให้นางได้พักง่ายๆ เผยหนิงเอ๋อร์ตอบสนองให้แก่เขาอย่างถึงอกถึงใจ เมื่อสองวันก่อนเพื่อที่จะล่อหลอกให้นางออกมาพบ จื้อซุ่นซีจึงฝากปิ่นหยกงดงามมากับไถส่วงสาวใช้ของนาง คุณหนูรองเผยที่กำลังต้องการปรึกษาหารือกับใต้เท้าจื้อพอดีจึงส่งสาส์นนัดมา

เมื่อไฟราคะที่พลุ่งพล่านท่วมทั่วร่างคนทั้งสองเริ่มมอดลง จื้อซุ่นซีกอดก่ายร่างเปลือยของนางอย่างหลงใหล

“วันนี้เจ้าช่างเร่าร้อนถูกใจข้านัก เห็นทีปิ่นหยกที่ฝากไปให้คงจะถูกใจเจ้า เช่นนั้นคราวหน้าข้าคงจะต้องหาของล้ำค่ามาฝากเจ้าอีกกระมัง?”

“ใต้เท้าเจ้าคะ ข้าเสียดายนักที่ฮูหยินใหญ่ไม่ตาย ข้าพลาดไปหน่อยที่ยืมมือสาวใช้ในจวน น่าจะลงมือเองให้สิ้นเรื่อง”

จื้อซุ่นซีใช้มือหนึ่งบีบทรวงอกนางเบาๆ นัยน์ตาทอประกายราคะ “เจ้าอย่าเพิ่งโมโห ครั้งหน้าข้าจะส่งคนไปจัดการให้ ไม่ต้องลงมือเอง หากเจ้าต้องการใครสักคนก็แค่เอาใจข้าให้มากหน่อย ข้าก็ยินดีทำให้เจ้าแล้ว”

“ข้าไม่รู้จะอยู่เอาใจท่านไปได้นานอีกเท่าใด? ยามนี้ท่านย่ากับท่านพ่อก็รวมหัวกันคิดจะผลักไสให้ข้าแต่งออกไปจากจวนแล้ว”

“ไอหยา! ถ้าเจ้าแต่งงานไป แล้วข้าเล่า? เจ้ายังจะหนีสามีออกมาหาข้าอีกได้หรือไม่? เจ้าแต่งกับข้าเองไม่ดีกว่าหรือ? สินสอดเท่าใดข้าก็พร้อมจะสู้”

จื้อซุ่นซีที่หลงใหลในกลกามของนางจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น รีบเสนอทันที

“หึ! ข้าแต่งให้ท่านก็ได้เป็นแค่อนุสิเจ้าคะ? หากว่าท่านยอมหย่าฮูหยินเอกแล้วแต่งข้าเข้าไปแทนก็ว่าไปอย่าง”

ใต้เท้าวัยกลางคนนิ่วหน้า ใช่ว่าเขาจะรักใคร่ภรรยาเอก เพียงแต่ฐานะของฮูหยินของเขานั้นเป็นรากฐานของอำนาจในปัจจุบัน เขามิค่อยใส่ใจร่วมห้องกับนางนักเพราะยังมีอนุภรรยาอีกหลายที่สนองเรื่องบนเตียงได้อย่างถึงใจกว่า หากไม่ติดว่าต้องใช้งานตระกูลของนางล่ะก็...เขาอยากจะหย่าแล้วรับเอาเผยหนิงเอ๋อร์คนนี้เข้าไปแทนที่นัก!

“ข้าก็อยากจะหย่าเช่นกัน หากไม่ติดว่าตระกูลของนางเกี่ยวพันกับขุนนางใหญ่หลายคน”

เผยหนิงเอ๋อร์พอจะเข้าใจเหตุผลของเขารางๆ “อ้อ! ท่านก็คงเหมือนกับท่านพ่อของข้าที่เคยอาศัยอำนาจตระกูลท่านแม่เพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น”

ใต้เท้าจื้อพยักหน้าเลื่อนมือลงไปลูบบั้นสะโพกของนางเบาๆ “ไม่ว่าเจ้าจะแต่งงานกับผู้ใดข้าก็ยังอยากจะพบเจ้านะหนิงเอ๋อร์”

หญิงสาวแสร้งถอนหายใจ “ข้าก็ไม่รู้ว่าจะแอบมาพบท่านได้อีกหรือไม่? หากว่าข้าต้องแต่งงานเข้าตระกูลใหญ่ บ้านสามีก็อาจจะไม่ค่อยอนุญาตให้ออกมาข้างนอก เช่นนั้นการนัดพบท่านก็ยิ่งยากลำบาก”

“เจ้าอย่าเพิ่งแต่งงานเลย รออีกสักปีไม่ได้หรือ?” จื้อซุ่นซีคาดในใจว่าปีหน้าฐานอำนาจของเขาจะมากกว่าตระกูลของภรรยา เมื่อนั้นการหย่านางแล้วรับเอาเผยหนิงเอ๋อร์เข้าจวนก็คงไม่ยาก

“ข้าจะพยายามก็แล้วกันนะเจ้าคะ” นางตอบด้วยท่าทางกระเง้ากระงอด ใต้เท้าจื้อล้วงไปใต้หมอนหยิบเอาตั๋วแลกเงินห้าร้อยตำลึงออกมาให้

“ข้าให้เงินเจ้าไปซื้อเครื่องประดับกับเสื้อผ้าสวยๆ ไปเทศกาลโคมไฟก็แล้วกัน”

“ดีเจ้าค่ะ” เผยหนิงเอ๋อร์รับเอาตั๋วเงินนั้นไว้แล้วยื่นหน้าไปจูบขอบคุณชู้รักด้วยความร่าเริง “อ๊ะ! ว่าแต่ท่านให้คนไปจัดการเผยเฝิ่นลู่หรือเจ้าคะ?”

“ไหนเจ้าว่าพี่ชายเจ้าขัดเคืองที่ท่านพ่อชมคุณชายรองข่มเขามิใช่หรือ?”

เผยหนิงเอ๋อร์พยักหน้า หลังจากไม่มีท่านแม่ ท่านพ่อก็เริ่มบ่นให้ เผยลู่หลิ่งบ่อยๆ โดยมักจะเปรียบเทียบว่าลูกชายคนรองนั้นขยันขันแข็งตั้งใจศึกษาเล่าเรียนอีกไม่นานก็คงได้เป็นจอหงวนแต่เผยลู่หลิ่งที่เป็นบุตรชายคนโตกลับไม่เอาไหน วันๆ ดีแต่นัดสหายตามเหลาสุราและไปหาเที่ยวเล่น