เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 182

อู่ฉางชิงรู้สึกเหมือนตนเองถูกจับตามองเขาก้มลงใช้หมวกใบใหญ่ปิดบังใบหน้าเอาไว้ สะกิดให้ลูกน้องๆ ข้างๆ หันกลับไปมองข้างหลัง

“ไม่มีคนน่าสงสัยนะขอรับ!”

เขาหันไปดูเองก็มีแต่คนเฒ่าคนแก่ยืนมุงอยู่ด้านหลังเต็มไปหมด หัวหน้านักฆ่าถึงกับสงสัยว่าสัญชาตญาณอันแม่นยำของตนเองถูกทำลายลงไปตั้งแต่เมื่อใด? “ข้าว่า ข้าเห็นบุรุษชุดขาวผู้หนึ่ง”

“ไม่มีนะขอรับ! บางทีหัวหน้าอาจจะตาฝาด”

“ช่างเถอะ! พวกเจ้ารีบตามขบวนเสด็จไปดูแม่นางผู้นั้นเอาไว้ก็แล้วกัน” จินวั่งซู่หลบไปนั่งด้านหลังคนชรากลุ่มนั้น เขาส่ายหน้าพลางคิดว่าพวกคนร้ายล้วนแต่ไม่พัฒนา แค่เขานั่งลงพวกมันก็มองไม่เห็นแล้ว คุณชายจินคิดจะสะกิดจั๋วเหรินหาวทว่าเขายืนอยู่ห่างเกินไป จึงหันไปเองสายสืบของตนเองอยู่ในฝูงชน

“เจ้ารีบตามคนผู้นั้นไปดูสิว่าเขาพักอยู่ที่ใด?”

“ขอรับ!”

จินวั่งซู่ลองตามขบวนเสด็จไปห่างๆ จึงได้เห็นคนของอู่ฉางชิงคอยจับตามองกลุ่มคนข้างหน้า

‘เฮ้ย! เล่นตามจับกันเป็นทอดๆ อย่างนี้ก็สนุกดีนะ ไหนดูสิว่าพวกมันคิดจะทำอะไร?’

เป็นเพราะคราวก่อนจินวังซู่พลาดเรื่องของใต้เท้าจื้อกับเผยหนิงเอ๋อร์ ครั้งนี้จึงคิดจะแก้ตัวเป็นผู้เปิดโปงข่าวสำคัญด้วยตนเอง เขากระโจนขึ้นไปบนกำแพงใกล้บริเวณที่คนร้ายซุ่มดูอยู่ ไม่นานนักพวกของมันอีกคนก็วิ่งมาสมทบ

“หัวหน้าให้มาถามว่าเป็นเช่นไร?”

“นางเข้าไปในสำนักมือปราบกับคนทั้งขบวนน่ะสิ! บอกหัวหน้าเตรียมคนไว้ก็แล้วกัน ข้าคิดว่านางคงจะออกมาในไม่ช้า ตามไปรอจับนางได้เลย”

จินวั่งซู่เห็นว่าเป้าหมายของอู่ฉางชิงก็คือชิงหลานเขาจึงทะยานร่างเข้าไปในสำนักมือปราบ

“จงเหยียน คุณหนูชิงล่ะ!” จินวั่งซู่แม้จะสนิทสนมกับชิงหลานและ มู่เยี่ยนฟางก็ยังชอบจะเรียกพวกนางว่าคุณหนูอยู่ดี!

“นางเข้าไปปรึกษาหารือในห้องขององค์ชายแน่ะ! อันมีธุระอันใดหรือ?”

“ข้ามีเรื่องสำคัญต้องเข้าเฝ้าเดี๋ยวนี้ เจ้าไปกราบทูลให้ที”

จงเหยียนผลุบไปแป๊บเดียวก็รีบออกมาเชิญ จินวั่งซู่ก้าวเท้าเข้าไปอย่างรีบร้อน “องค์ชาย! คนร้ายของท่านมารอที่หน้าประตูแล้ว!”

จินวั่งซู่เล่าเรื่องที่เขาประสบให้คนทั้งหมดฟัง มู่เยี่ยนฟางฟังแล้วใบหน้าซีดเผือด ในขณะที่ชิงหลานใคร่ครวญโดยเร็ว

“เจ้าอู่ฉางชิงคือคนที่ช่วยมือปราบชั่วนั่นให้หนีไปได้สินะ!” สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความแค้น แม้ว่าจะแทงดาบจนคนผู้นั้นไม่อาจเดินได้ปกติทั้งชีวิตแต่นางก็ยังรู้สึกยังไม่พอ กระทั่งถังฮูหยินผู้ต้นคิดฆ่านางจะถูกเนรเทศไปแล้วก็ใช่ว่าชิงหลานจะวางหนี้แค้นลง นางบอกตนเองว่าแค่พักไว้ชั่วคราว!

“ข้าให้คนตามไปดูแล้วอู่ฉางชิงซ่อนอยู่ที่ใด?”

องค์ชายสิบห้าทรงหันไปหาชิงหลาน “เจ้าคงต้องระวังตัวให้มาก ในเมื่อพวกมันรู้แล้วว่าเจ้าเป็นตัวประกันที่ดีในการต่อรองกับข้า เห็นทีจะปล่อยเจ้าไปไหนมาไหนเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว!”

สาวน้อยยื่นมือมาเกาะแขนหมิงเฉิงอวี่เอาไว้ “องค์ชายเพคะ ครั้งนี้คือโอกาสต่างหาก!”

หมิงเฉิงอวี่ทำพระเนตรดุใส่นางแล้วยื่นกระบี่ที่ซ่อนใต้โต๊ะทำงานให้ “พกไว้ก่อนเดี๋ยวเพื่อความปลอดภัย”