เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 191

มู่เยี่ยนฟางที่นั่งฟังอยู่ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง “พวกท่านไม่คิดบ้างหรือว่าพวกเราควรเพิ่มคนมาช่วยอ่านจดหมายเหล่านี้อีกสักคน ข้ามือจะหงิกอยู่แล้วนะ เมื่อวานก็สองเข่ง ทั้งฉีกซองทั้งอ่านและก็จัดหมวดหมู่จนข้าตาลายไปหมดแล้ว”

“ได้สิ! พวกเจ้าก็หาผู้ช่วยมาเพิ่มอีกสักคน ว่าแต่ต้องคัดเลือกให้ดีว่าเป็นผู้ที่น่าเชื่อถือและไว้วางใจได้”

มู่เยี่ยนฟางยิ้มแย้มพอใจ “ข้าไม่ให้ท่านต้องสิ้นเปลืองค่าจ้างมากหรอกน่า สาวใช้ติดตามข้ามีตั้งสองคนแค่ให้ค่าจ้างพวกนางนิดหน่อยพวกนางก็คร้านจะดีใจแล้ว”

“ตามใจเจ้าเถอะ” จินวั่งซู่มองไปทางหน้าต่างเห็นองค์ชายสิบห้าลงจากหลังม้าก็หันไปยิ้มให้ชิงหลาน “มีคนมาตามเจ้าแล้วล่ะ คุณหนูชิง ข้าเห็นทีจะไม่กล้าใช้งานเจ้าเกินเวลาแล้ว เดี๋ยวข้าไปเชิญเสด็จองค์ชายเข้ามาที่นี่ก่อน”

สาวน้อยหันไปดูทางเดียวกับที่จินวั่งซู่มองไปเมื่อเห็นว่าหมิงเฉิงอวี่มานางก็ยิ้มกว้าง ฝ่ายมู่เยี่ยนฟางก็เห็นคู่หมั้นเดินตามหลังองค์ชายมาติดๆ นางจึงหันไปบอกชิงหลานว่านางขอตัวไปคุยกับจงเหยียนเป็นการส่วนตัว

“ข้าไม่อยากอยู่ขัดคอท่านกับองค์ชายหรอกนะ อีกอย่างข้าก็อยากคุยกับจงเหยียนส่วนตัวสักหน่อย”

“หึ! ข้าอ้างแรกของเจ้าดูดีมิใช่น้อย ไปเถอะ!”

มู่เยี่ยนฟางยิ้มอายๆ ก่อนจะวิ่งตื๋อออกไปคารวะผู้สูงศักดิ์แล้วเดินคลอเคลียไปกับคนรักขึ้นบนชั้นสองของโรงน้ำชาที่มีโต๊ะบังฉากกั้นเป็นการส่วนตัว

หมิงเฉิงอวี่เข้าไปถึงห้องทำงานของชิงหลานก็เห็นนางนั่งอยู่กับกองจดหมายพะเนินเทินทึก พระองค์ถึงกับอ้าปากเหวอ

“นี่เจ้าได้รับจดหมายร้องเรียนหรือไร? เหตุใดจึงมากเช่นนี้?”

“องค์ชายเพคะ หม่อมฉันจะถูกผู้คนร้องเรียนได้อย่างไรกัน? หลังจากเหตุในคฤหาสน์ปิดตายแห่งนั้น ตู้รับเบาะแสของสำนักข่าวของพวกเราก็แทบจะแตกอยู่ทุกวันเพราะมีคนส่งเบาะแสเกี่ยวกับอู่ฉางชิงและหอโคมเขียวเถื่อนมาเยอะมาก รวมทั้งบุคคลที่น่าสงสัยที่พวกเขาพบเจออีกด้วยเพคะ”

ชายหนุ่มยิ้มแล้วเดินเข้ามาเลือกที่นั่งใกล้สาวน้อย “เจ้าพบเรื่องใดน่าสนใจบ้างแล้วล่ะ?”

“ก็หลายเรื่องนะเพคะ อย่างเช่นหอโคมเขียวแห่งใหม่ที่เพิ่งเริ่มดำเนินการไม่กี่วันย่านตะวันตก”

“หืม....เรื่องนี้สายของข้ายังไม่รู้ ไหนเจ้าว่ามาสิ!”

ย่านตะวันตกคือย่านที่มีพ่อค้าชาวต่างชาติจากแผ่นดินตะวันตกเดินทางเข้ามาแคว้นหมิง บ้างก็มาทางบกบ้างก็มาทางน้ำ ส่วนใหญ่จะอาศัยการเดินเรือเข้ามาทางแคว้นเหลียนซึ่งมีท่าเรือขนาดใหญ่แล้วเดินทางด้วยรถม้าเข้ามาถึงแคว้นหมิง คนพวกนี้มีผมสีทองนัยน์ตาสีฟ้าซึ่งแตกต่างจากผู้คนทั้งห้าแคว้นอย่างเห็นได้ชัด แต่พวกเขานำเอาสินค้าที่น่าสนใจหลายอย่างมาด้วยอย่างเช่นถ้วยชามกระเบื้องเคลือบ น้ำอบน้ำหอม เครื่องประดับงดงามและเสื้อกันหนาวอย่างดีเข้ามาจำหน่าย สิ่งที่พวกเขาซื้อหากลับไปมักจะเป็นผ้าไหมทอลวดลายงดงามและสมุนไพรสารพัดชนิด

“ในตรอกเกือบสุดถนนตะวันตก มีอาคารสองชั้นขนาดใหญ่หลังหนึ่งข้างบนเปิดให้บริการหญิงคณิกา ส่วนข้างล่างทำเป็นร้านอาหารของคนตะวันตกเจ้าค่ะ แขกส่วนใหญ่ก็เป็นคนตะวันตกและพ่อค้าจากแคว้นเหลียน เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงครึ่งเดือน”

“อืม...นายท่านของอู่ฉางชิงช่างทำการว่องไวนัก”

“องค์ชายเพคะ หากเราไม่ตัดรากถอนโคนเรื่องนี้เห็นทีคงต้องแก้ไขอยู่ไม่จบไม่สิ้น”

หมิงเฉิงอวี่ยื่นพระหัตถ์ไปกุมนางไว้อย่างนุ่มนวล “ข้าจะเริ่มจากการตัดโอกาสสร้างสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจื้อกับข้าให้ขาดสะบั้นเสียก่อน เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจนะ”

ชิงหลานรู้สึกเหมือนมือข้างนั้นของนางส่งความร้อนมาจนถึงใบหน้า “หม่อมฉันใจร้อนที่ใดกัน? องค์ชายเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว”

“อ้าว! เจ้าไม่ได้เป็นห่วงว่าข้าจะต้องหมั้นหมายกับคุณหนูจื้อตามสัญญาหรอกหรือ? ข้าได้ยินว่าเจ้าบ่นกับมู่เยี่ยนฟางอยู่บ่อยๆ”