เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 213

เสียงนั่น!....จงเหยียนขมวดคิ้วเข้าหากัน เสียงของผู้อารักขาใต้เท้าจางที่เขาพบเจอบ่อยๆ ในสำนักมือปราบ บุรุษที่นั่งอยู่ในรถม้าแหวกผ้าม่านออกมายื่นมือรับเงินทั้งหมดจากผู้อารักขา

“ดี! คราวหน้าให้เจ้าแบ่งไว้สามในสิบส่วนก็แล้วกัน แต่ระวังหน่อยล่ะองค์ชายทรงกำลังตามหาเบาะแสของเจ้าเสียทั่วเมือง”

“ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ข้าอยู่ในที่ปลอดภัย พวกเขายังตามกลิ่นไม่พบ”

“เรื่องในวันนี้เจ้าไม่ต้องบอกนายท่านของเจ้า...เอาไว้ข้าจะพูดกับเขาเอง”

“ขอรับ!”

จงเหยียนรู้สึกหงุดหงิดที่เขาไม่เห็นหน้าบุรุษที่อยู่ในรถม้า แต่น้ำเสียงนั้นเป็นใต้เท้าจางแน่ๆ เขาแทบจะไม่เชื่อว่าหัวหน้าสำนักมือปราบเมืองหลวงที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ซื่อสัตย์สุจริตทั้งยังเป็นคนที่องค์ชายสิบห้าทรงไว้วางพระทัยที่แท้จะรับสินบนจากคนร้าย...ฟังดูแล้วเป็นเรื่องหอคณิกาและเกี่ยวพันกับสตรีเสียด้วย...หรือว่าใต้เท้าจางก็เป็นคนของพวกนี้!

องครักษ์หนุ่มแทบไม่กล้ากระดุกกระดิก รถม้าของใต้เท้าจางวิ่งออกไปแล้ว ชายหนุ่มบนหลังม้าจึงชักบังเหียนกลับมา ใบหน้าที่แสงจันทร์สลัวสาดส่องพอเห็นเค้าลางๆ ได้

‘อา....นั่นมัน! อู่ฉางชิงนี่!’

จงเหยียนตะลึงเล็กน้อยที่ได้รู้ว่าใต้เท้าจางติดต่อกับอู่ฉางชิง เจ้าโจรค้ามนุษย์ที่องค์ชายสิบห้ากับเหล่าองครักษ์เหนื่อยยากหาตัวมาเนิ่นนานที่แท้ก็อยู่ใต้การปกป้องของจางหยงหย่วนหัวหน้าสำนักมือปราบเมืองหลวงผู้นี้นี่เอง!

...มิน่าเล่า! หาตัวเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ....

องครักษ์หนุ่มยอบกายลงรอให้มันผู้นั้นชักม้าวิ่งออกไป เขารีบใช้กำลังภายในกระโจนตามหลังไปตามกำแพงเรือน ไม่นานนักก็ไปถึงสะพานไท่หยาง จู่ๆ อู่ฉางชิงก็ดึงม้าให้หยุดและหันมา

“เจ้าคิดว่าตนเองเก่งมากสินะที่ลอบติดตามข้ามาได้”

จงเหยียนชะงักเท้า ทว่าไม่ทันแล้ว คนของอู่ฉางชิงกลุ่มใหญ่เข้ารายล้อมเขาไว้ ชายหนุ่มไม่มีทางเลือกจึงเริ่มลงมือ ดาบที่เขาสะพายไว้ข้างหลังถูกชักออกมาอย่างว่องไว

“ฆ่ามันให้ได้!” อู่ฉางชิงร้องสั่งคนทั้งหมดก็เข้าประจัญบานในทันที

เคร้ง! เคร้ง! คร้าง!

บริเวณใกล้สะพานไท่หยางเป็นสถานที่ไม่มีบ้านเรือนอยู่ใกล้ การต่อสู้ครั้งนี้จึงไม่มีผู้พบเห็น จงเหยียนรู้สึกว่าคนของอู่ฉางชิงกลุ่มนี้ดูมีฝีมือกว่าคนทุกกลุ่มที่เขาเคยปะทะมา

“ข้าได้นักฆ่ากลุ่มใหม่มาช่วยทำงาน เป็นไงเล่า? ยอดฝีมือจากแคว้นเหลียนพอจะสูสีกับเจ้าหรือไม่? องครักษ์จง!”

ชายหนุ่มชะงักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรู้จักตน อู่ฉางชิงโบกมืออีกครั้ง

“เตรียมเกาทัณฑ์!”

จงเหยียนมองไปรอบๆ จึงได้เห็นว่ามีพลเกาทัณฑ์รายล้อมอยู่นับสิบคน เขาจึงรีบกระโจนเข้าหาร่างที่อยู่บนหลังม้าซึ่งอยู่บนสะพาน อู่ฉางชิงเห็นสถานการณ์จวนตัวเพราะองครักษ์จงกำลังจะโจมตีตนจึงร้องออกไป

“ยิงมันเร็ว!”