เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 214

เสียงที่ดังจากพุ่มไม้ข้างแม่น้ำทำเอามือปราบทั้งสองชะงัก

“มีคนเรียกข้า! ลงไปดูกันเร็ว!”

หัวหน้ามือปราบหน่วยที่หนึ่งโหยวอีรีบลงจากหลังม้าช่วยส่องไฟให้กับลูกน้องที่เตรียมชักกระบี่อีกมือถือคบไฟขยับเข้าไปใกล้ริมตลิ่ง

“ข้าเอง องครักษ์จง!”

เมื่อได้ยินเสียงและส่องคบเพลิกเห็นใบหน้าชายหนุ่มผู้นั้นอย่างชัดเจน จั๋วเหรินหาวจึงเก็บกระบี่และยื่นคบไฟให้กับโหยวอี มือปราบหนุ่มรีบลงไปช่วยฉุดร่างคนบาดเจ็บขึ้นมา

“เหตุใดท่านจึงมีสภาพเช่นนี้? ผู้ใดทำร้ายท่านมาหรือ?”

“ข้าถูกคนของอู่ฉางชิงรุมทำร้าย”

หัวหน้าโหยวรีบบอกให้จั๋วเหรินหาวนำร่างของจงเหยียนขึ้นบนหลังม้า “พาองครักษ์จงไปโรงหมอใกล้ๆ นี้ก่อน ดูเหมือนเลือดเขาจะไหลไม่หยุด ปากก็เริ่มเขียวคล้ำ” โหยวอีชักครู่หนึ่งเหมือนจะพึ่งคิดได้ “มิใช่ว่าลูกธนูนี้อาบยาพิษหรอกหรือนะ?”

“ถ้าเช่นนั้นพาไปโรงหมอของท่านหมอเกาดีกว่า ไกลออกไปอีกนิดแต่เรื่องรักษาพิษหมอเกาจะเก่งกว่าหมอฉงนะ”

“รีบไปกันเถอะ! ชักช้าจะไม่ทันการณ์”

ม้าของจั๋วเหรินหาวกับโหยวอีเป็นม้าตัวใหญ่ที่สามารถบรรทุกคนได้ถึงสองคนอย่างสบายๆ จั๋วเหรินหาวจึงประคองร่างที่เริ่มอ่อนระโหยโรยแรงของ จงเหยียนขึ้นม้าแล้วขึ้นประกบควบม้าอย่างเร่งรีบไปยังโรงหมอของท่านหมอเกา โหยวอีดับคบเพลิงอันหนึ่งสอดไว้ในถุงท้ายม้าก่อนจะรุดตามหลังกันไป

หมอหญิงเกาเมิ่งเจี๋ยที่เพิ่งกลับจากการขึ้นไปเก็บสมุนไพรหายากบนเทือกเขามังกรทะยานเห็นสภาพของคนบาดเจ็บก็รีบร้องบอกมือปราบทั้งสองให้ช่วยกันประคองจงเหยียนเข้าไปนอนข้างในห้องรกัษา

“เขาถูกพิษเข้าไปแล้ว ข้าต้องเร่งเอาลูกธนูออกจากร่างเขาเสียก่อน ยามนี้ดูเหมือนเขาจะเป็นตายเท่ากัน พวกท่านออกไปรอข้างนอกก่อนเถิด”

เกาเมิ่งเจี๋ยร้องเรียกหมอเกาท่านพี่บุญธรรมของนางให้ออกมาช่วยกันรักษาองครักษ์หนุ่ม หัวหน้าโหยวรับอาสาไปแจ้งให้กับองค์ชายสิบห้าได้ทราบ โดยให้จั๋วเหรินหาวเฝ้าดูอาการที่นี่

จินวั่งซู่ที่เพิ่งร่ำสุรากับสหายกำลังจะขึ้นบนรถม้ามองเห็นหัวหน้ามือปราบหนุ่มควบม้าด้วยความร้อนใจผ่านหน้าไปก็รู้สึกสงสัย เขารีบขอยืมม้าจากสหายผู้หนึ่งแล้วควบตามไป

“หยุดก่อนหัวหน้าโหยว! ทำไมท่านรีบร้อนเยี่ยงนี้?”

โหยวอีหันมาเห็นว่าผู้ร้องทักคือคุณชายจินจึงรีบชะลอฝีเท้าม้าแล้วหันมาเล่าเหตุการณ์ให้ฟังคร่าวๆ

“ข้ารบกวนท่านไปช่วยดูแลองครักษ์จงสักหน่อยเถิด ยามนี้ที่โรงหมอของท่านหมอเกามีเพียงมือปราบจั๋วดูแลอยู่ ข้ากลัวว่าพวกคนร้ายจะตามมาเห็นเข้า”

“ได้ๆ เรื่องนี้ให้เป็นธุระของข้าเอง ท่านรีบไปกราบทูลองค์ชายเถอะ”

จินวั่งซู่รีบหันหัวม้าควบกลับมายังโรงหมอของท่านหมอเกา เมื่อเห็นสีหน้าของจั๋วเหรินหาวที่ดูซีดเผือดก็พลอยตกใจไปด้วย

“เมื่อครู่ข้ารีบร้อนจึงไม่ได้สอบถามอาการขององครักษ์จงอย่างละเอียด เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ท่านหมอเกาบอกว่าอาการเป็นตายเท่ากัน!”

คุณชายจินถึงกับผงะ “นี่เขาก็ใกล้จะแต่งงานแล้ว เหตุใดจึงเคราะห์ร้ายเช่นนี้? เป็นฝีมือของผู้ใด?”