เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 216

ชิงหลานเดินออกจากห้องที่จงเหยียนนอนรักษาตัวไปนั่งเป็นเพื่อน องค์ชายสิบห้าที่หน้าห้อง องค์ชายทรงประทับที่ม้านั่งตัวยาวเมื่อเห็นคนรักเดินออกมายิ้มกว้าง

“ข้างในเป็นอย่างไร?”

“จงเหยียนเหงื่อออกมากอย่างที่ท่านหมอบอกจริงๆ เพคะ ฟางเอ๋อร์คอยซับเหงื่อให้อยู่ บางทีก็มีเลือดช้ำดำไหลออกมาทางมุมปากน่าตกใจจริงๆ เมื่อครู่ใบหน้าของเขาเริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมาบ้างแล้ว ดีกว่าตอนที่หม่อมฉันกับฟางเอ๋อร์มาถึงทีแรกดูแล้วไม่มีความหวังสักนิด”

องค์ชายทรงกุมมือนางเอาไว้ตบหลังมือเบาๆ “ข้าวางใจในฝีมือของท่านหมอหญิงเกาผู้นี้มากเชียวล่ะ ความจริงแล้วนางเป็นพระอาจารย์ของหลวนฮองเฮาด้วยแต่ไม่มีผู้รู้เรื่องนี้”

ชิงหลานตกตะลึงนางรีบออดอ้อนให้องค์ชายสิบห้าเล่าเรื่องท่านหมอหญิงเท่าที่พระองค์ทราบให้ฟัง องค์ชายทรงเล่าทุกอย่างยกเว้นเรื่องที่จินวั่งซู่เคยร่วมเตียงกับเกาเมิ่งเจี๋ยมาแล้ว

“หม่อมฉันนึกว่าเรื่องที่หมอเกาหญิงเคยเป็นจอมยุทธ์สูงวัยเป็นการกุขึ้นที่แท้เป็นความจริงหรือนี่?”

“คุณชายจินยืนยันได้เพราะพระชายาฟ่านซิ่วอิงเป็นผู้ตามหาภาพวาดเดิมของจอมยุทธ์ผู้นี้เมื่อครั้งยังไม่กลายเป็นฮูหยินไร้รอยมาได้”

“แล้วเช่นนี้เราปล่อยให้คุณชายจินไปนอนกับนางจะไม่.....”

หมิงเฉิงอวี่หัวเราะหึๆ ในลำคอ “ยามนี้นางเป็นสตรีอย่างสมบูรณ์แล้ว หากว่าจินวั่งซู่กับนางร่วมรักกันจริงไม่แน่ว่านางอาจจะตั้งครรภ์คุณชายจินน้อยก็ได้”

ชิงหลานทำหน้าปั้นยาก “มิน่าเล่า! คุณชายจินถึงได้ทำหน้าเช่นนั้น”

หลายเรื่องในยุทธภพรวมทั้งเรื่องซุบซิบนินทาในแคว้นหมิงแม้จะมีเอ่ยอ้างไว้ในตำราที่นางแอบซื้อหาจากตรอกคนโฉดมาอ่าน ทว่าชิงหลานก็ไม่ ปักใจเชื่อนัก ฟังเอาไว้ก่อนแต่การพิสูจน์นั้นต้องตามมาด้วย

“เจ้าไปอยู่ในจวนสกุลชิงเป็นอย่างไรบ้าง?”

ชิงหลานจึงได้กราบทูลว่ามารดาของนางได้อยู่ในเรือนใหญ่แทนอดีต ฮูหยินเพียงแต่เปลี่ยนผ้าม่านและเครื่องเรือนใหม่และนางยังพบว่าตนเองมีน้องสาวคนเล็กที่กลายเป็นคนพิการเพราะประสบอุบัติเหตุ นางต้องการจะช่วยรักษาชิงเว่ยเว่ยให้หายดีดังเดิม

“หม่อมฉันมาเห็นท่านหมอหญิงเกาครั้งนี้ก็หวังจะขอร้องให้นางไปช่วยรักษาเว่ยเว่ยให้ด้วยเพคะ ยังไม่รู้ว่านางจะรับปากหรือไม่? เพราะนางมิได้รักษาคนทั่วไป อย่างที่พระองค์ทรงทราบหากมีวาสนาต่อกันนางจึงจะรับปาก”

แม้ทุกคนที่รู้จักจะเรียกขานนางว่าท่านหมอ แต่เกาเมิ่งเจี๋ยกลับมิได้ใส่ใจจะช่วยรักษาผู้ใดนัก นางปล่อยให้พี่ชายบุญธรรมอย่างหมอเกาทำหน้าที่นี้แทนและภายหลังท่านหมอเกาก็มีผู้มาสมัครเป็นศิษย์มากมาย เรือนเล็กที่ เกาเมิ่งเจี๋ยให้นำจงเหยียนมารักษานี้เป็นเรือนส่วนตัวของนางด้านหลังโรงหมอจึงไม่มีผู้เข้ามาวุ่นวายได้

หมิงเฉิงอวี่ทรงประคองคนรักไว้ในอ้อมแขน บีบนวดมือน้อยเบาๆ อย่างให้กำลังใจ “ข้าว่านางคงจะยินดีช่วยเจ้า...เพราะเจ้าคือคนใกล้ชิดของจินวั่งซู่”

“จริงสิเพคะ! คุณชายจินบอกว่านางจะไม่ล่วงเกินเขาเป็นเรื่องจริงหรือไม่?”

“จริง! ครั้งก่อนพวกเขาก็เคยทำเช่นนี้!”

“เอ๋? อย่างไรหรือเพคะ?”

องค์ชายสิบห้าทรงตกพระทัยที่ตนเผลอพูดความลับของจินวั่งซู่ออกไป แต่ในเมื่อได้กล่าวออกไปแล้วจำต้องอธิบายด้วยความจนพระทัย