เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 252

ชิงหลานเดินเข้าไปในวังพยัคฆ์ขาวด้วยความตื่นเต้น นางนึกถึงชาติก่อนที่ตนไม่มีวาสนาได้ก้าวเข้ามาที่นี่ในฐานะพระชายา แต่ชาตินี้นางกลับมาที่เดิมในฐานะเดิมโดยไม่ได้ตั้งใจ นางเห็นเพียงชายชุดและเท้าขององค์ชาย หมิงเฉิงอวี่ อดจะคิดถึงครั้งแรกที่ได้พบกับองค์ชายไม่ได้

‘นี่สินะ! โชคชะตา! ข้ากลับมาเป็นพระชายาของเขาทั้งๆ ที่มิได้มีใจปรารถนา’

เมื่อผ่านพิธีกราบไหว้ฟ้าดินและนางถูกจับจูงเข้าไปในเรือนหอเรียบร้อย เจ้าบ่าวนั่งลงข้างๆ และกระซิบบอกนางอย่างตื่นเต้นว่าหากหิวให้แอบกินอาหารไปก่อน

“ข้าจำต้องรับแขกเหรื่ออีกสักพักแต่จะรีบกลับมาหาเจ้า!”

ในใจของหมิงเฉิงอวี่อิ่มเอมไปด้วยความปิติ ยาวนานเหลือเกินกว่าจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับนาง จากบุตรสาวนอกสมรสที่ถูกผลักไสไปอยู่นอกเมืองหลวง กลายมาเป็นจิตรกรที่พระองค์รับไว้อุปถัมภ์ จนกลายเป็นสตรีที่พระองค์ พึงใจ หากแต่ฐานะของนางกลับยากยิ่งที่จะก้าวขึ้นมาเป็นพระชายาเอกได้ หมิงเฉิงอวี่จำได้ว่าตนเองตื่นเต้นเพียงใดที่รู้ว่า ฮูหยินเอกของใต้เท้าชิงในฐานะ แม่เลี้ยงของนางถูกเปิดโปงความเลวร้ายจนทำให้มารดาของชิงหลานได้กลับไปสู่ตระกูลชิงและกลายเป็นฮูหยินเอก ส่งผลให้ฐานะของชิงหลานคือบุตรสาวภรรยาเอกของเจ้ากรมกลาโหมที่พระองค์สามารถขอสมรสพระราชทานได้อย่างเต็มภาคภูมิ

“องค์ชายไม่ต้องรีบร้อนหรอกเพคะ หม่อมฉันรอได้”

หมิงเฉิงอวี่จับมือของนางขึ้นมาจูบหลังมือทั้งสองข้าง “เจ้ารอได้ แต่ข้าแทบจะรอไม่ไหวแล้ว!”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“องค์ชายพะยะค่ะ ท่านอ๋องเก้าให้มาทูลเชิญ!”

“ข้ารู้แล้ว!”

กังเฉินที่เป็นผู้เคาะประตูหันไปยิ้มน้อยๆ ให้กับจงเหยียนเมื่อได้กลั่นแกล้งองค์ชายบ้าง

“เจ้าเห็นหรือไม่? พวกเขาเร่งข้าแล้ว!”

“องค์ชายก็รีบไปสิเพคะ”

“ไม่ได้! ข้าต้องเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าก่อน” องค์ชายทรงหันไปหยิบคันชั่งมาเปิดผ้าคลุมหน้าออก แล้วนั่งลงประชิดเจ้าสาว “คืนนี้เจ้าสวยเหลือเกิน ข้าไม่อยากออกไปรับแขกแล้ว”

นางเอื้อมมือมาจับพระหัตถ์พระสวามี “พระเชษฐาทรงรออยู่นะเพคะ”

ข้างนอกมีทั้งฮ่องเต้และฮองเฮาที่ทรงแปลงโฉมมาร่วมงานอภิเษกสมรส ชินอ๋องกับพระชายาฟ่านซิ่วอิง และท่านอ๋องเก้ากับองค์หญิงหานซู่ลี่

“ข้าขอชื่นใจเจ้าก่อนออกไปก็แล้วกัน” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วก็ประคองร่างนางให้หันมารับจุมพิตแรกในคืนวิวาห์ ทว่ายิ่งจูบก็ยิ่งไม่อยากปล่อยจนนางต้องใช้มือตบต้นแขนหมิงเฉิงอวี่เบาๆ

“รีบไปก่อนเถอะเพคะทุกคนรออยู่”

พลันเสียงหน้าประตูก็ดังขึ้น

“ข้ารอไม่ไหวจนต้องมาตามเจ้าถึงห้องหอแล้ว!” พระสุรเสียงของฮ่องเต้ดังขึ้น “เจ้าสิบห้า หากเจ้าไม่มาเปิดประตู ข้าจะพังเข้าไปแล้วนะ”