เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 253

“ท่านพี่เพคะ! อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะ!”

แสงเทียนเพียงเล่มเดียววอมแวมอยู่ห่างจากเตียงพอประมาณ ใต้ม่านมุ้งต่างคนต่างมองเห็นอีกฝ่ายผ่านความสว่างเพียงเล็กน้อยนั้น เสื้อผ้าของนางถูกเขาถอดออกทีละชิ้นแล้วเขวี้ยงปลิวหวือออกจากรอยแหวกร่วงหล่นลงพื้น นางรู้สึกเย็นตามเนื้อตัวและอายที่เขามองตามเนื้อตัวเปลือยเปล่าอย่างหลงใหล ด้วยความอายจึงได้ร้องออกมา

หมิงเฉิงอวี่ใช้ริมฝีปากและมือสัมผัสร่างกายนางไปเสียทุกส่วน

“หลานเอ๋อร์! เจ้าเอามือออกหน่อยสิ! ข้ามองไม่ถนัด นี่ข้าไม่น่าดับเทียนอีกสองเล่มไปเลย” เสียงกระซิบแหบพร่าดังอยู่ตรงซอกคอของนาง

ไม่ว่ามืออุ่นใหญ่ของเขาแตะต้องไปส่วนใดราวกับร่างกายของนางถูกเตาไฟอุ่นนาบลงไปตรงนั้น หมิงเฉิงอวี่เองก็รู้สึกว่าตนเองรุ่มร้อนไปทั้งเนื้อทั้งตัวร่างกายขยายราวจะปริแตก

มือไม้ของคนทั้งสองทั้งกอดรัดลูบไล้อีกฝ่ายพัลวัน เสียงที่ดังเล็ดลอดออกไปภายนอกทำให้นางกำนัลสองคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูห้องถึงกับหน้าแดง แม้พวกนางจะถูกอบรมเรื่องการเข้าหอของเจ้านายมาเพื่อให้ปรนนิบัติคู่อภิเษกสมรสใหม่ได้อย่างถูกต้องแต่ก็อดจะยิ้มเขินกันมิได้ที่ได้ยินคำพลอดรักของคนทั้งคู่ กังเฉินกับกังซือเฉินเดินกลับมาตรวจสอบความเรียบร้อยรอบเรือนหอได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกของคู่บ่าวสาวก็หันไปสบตากันแล้วหัวเราะคิกคัก

ผ่านสายลมวสันต์หอบใหญ่ไปคราแรก องค์ชายทรงร้องเรียกให้นางกำนัลมาผสมน้ำอาบ พวกนางจึงได้เข้ามาเตรียมให้โดยไม่กล้าหันไปมองผ่านม่านมุ้ง

“เจ้าจุดเทียนเพิ่มให้ข้าที!”

“เพคะ”

หมิงเฉิงอวี่นำผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาห่อร่างเจ้าสาวที่ไร้อาภรณ์ใต้ผ้าห่ม ไปลงอ่างน้ำอุ่น ก่อนจะถอดตามลงไป

“ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงวันที่เราเข้าหอกัน ข้าวาดหวังมาตลอดว่าจะได้อาบน้ำกับเจ้าเช่นนี้” มือไม้ของเขาลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนางใต้น้ำอุ่น ชิงหลานเอนกายพิงหลังเงยหน้าขึ้นใช้จมูกสีไปมากับคางของสามี

นางสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเขาใช้นิ้วเขี่ยไปตามจุดอ่อนไหวในบางครั้ง

“ท่านพี่ อย่าเพิ่งโจมตีหม่อมฉันสิเพคะ”

“เต้าหู้ของเจ้าน่ากินถึงเพียงนี้ ข้ากินทั้งคืนก็ยังไม่รู้จะอิ่มหรือไม่?”

เสียงพูดคุยดังขึ้นไม่นานนักก็กลายเปลี่ยนเป็นเสียงครางอย่างเร่าร้อน ออกมาจากประตู นางกำนัลทั้งสองหันไปสบตากันแล้วยิ้มน้อยๆ อีกครั้ง เห็นทีองค์ชายของพวกนางคงจะไม่ยอมรามือง่ายๆ ในคืนนี้

“เจ้าจะพนันว่ากี่รอบ?”

“ห้า สิบตำลึง”

“หก เท่ากัน”

“ได้! ว่าแต่เราสองคนใกล้จะออกเวรยามแล้ว ให้สองคนนั้นนับต่อดีหรือไม่?” พวกนางหมายถึงนางกำนัลอีกสองคนที่จะมาผลัดเวรในยามจื่อ (23.00-24.59 น.)

“เจ้าคิดว่าพวกนางสองคนจะไม่พนันกับพวกเราหรือ?”

“แน่นอน! พวกนางไม่กล้าพลาด!”