เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 64

แม้ใต้เท้าชิงจะยินยอมเพื่อให้ภรรยาและบุตรปลอดภัยจากเงื้อมมือของนางปีศาจร้าย ทำได้เพียงคอยหยิบยื่นความช่วยเหลือและแอบมาหานางบ้างเป็นครั้งคราว แต่ไม่นานนักก็ถูกซิวฮูหยินจับได้

“แม่ไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นในจวนใหญ่ รู้เพียงครั้งสุดท้ายท่านพ่อเจ้าบอกว่าจำต้องรับอนุภรรยาอีกคนเข้ามาในจวน คราวนั้นท่านพ่อของเจ้าทิ้งเงินก้อนใหญ่ไว้ให้ จากนั้นท่านพ่อของเจ้าจึงมิเคยออกมาหาพวกเราอีก เงินทองที่เคยหยิบยื่นก็เงียบหายไป แม่เคยส่งเสี่ยวลิ่งกับเหล่าลู่ไปขอความช่วยเหลือที่จวนใหญ่ถึงสองครั้งตอนที่เจ้าล้มป่วยก็มิได้คำตอบอันใด?”

“เสี่ยวลิ่งได้พบท่านพ่อหรือไม่เจ้าคะ?”

จังฮูหยินส่ายหน้า เผยมู่ซีฟังด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ชาติก่อนของนางก็ไม่ได้รับความยุติธรรมจากบิดาและมารดาเลี้ยง แต่ก็ยังเหลือท่านย่าที่เมตตาชุบเลี้ยงมิให้ผู้ใดรังแก ชาตินี้อุตส่าห์มีทั้งบิดามารดาแต่กลับถูกพลัดพราก อีกทั้งยังมีความเป็นอยู่ที่ยากลำบาก จังฮูหยินที่สูญเสียบุตรชายไปแล้วผู้หนึ่งหากนางได้รู้ว่าบัดนี้แม้แต่บุตรสาวคนเดียวก็ดับสิ้นไปแล้วไม่รู้ว่านางจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?

...เผยมู่ซีไม่รู้ว่าระหว่างแค้นชาติที่แล้วกับความแค้นในชาตินี้...นางควรชำระส่วนใดก่อนดี?...

“ท่านแม่ ข้าจำได้ว่าเคยมีสตรีสูงวัยที่ช่วยท่านดูแลข้า นางไปไหนหรือ เจ้าคะ?”

“แม่นมเผยน่ะหรือ? นางถูกส่งตัวกลับบ้านนอกด้วยฝีมือของซิวซีชวนน่ะสิ แม่นมผู้นี้เป็นบิดาเจ้าที่หามาช่วยแม่เลี้ยงหลานเอ๋อร์ แต่ซิวซีชวนก็ใส่ร้ายว่าแม่นมเผยรู้เห็นกับการแท้งของพี่ชายเจ้าทำให้ท่านปู่กับท่านย่าบังคับให้ท่านพ่อของเจ้าไล่นางออกจากเรือนพวกเราไป”

เผยมู่ซีได้ฟังก็รู้สึกว่าท่านปู่กับท่านย่าของชิงหลานช่างเป็นคนหูเบาน่าชิงชังยิ่ง ชาติก่อนนางมีบิดาที่ไม่มีวิจารณญาณแล้ว ชาตินี้ยังจะมาเจอท่านปู่กับท่านย่าเช่นนี้อีกช่างน่าเหนื่อยหน่ายเสียจริง!

คืนนั้นเผยมู่ซีนอนมองพระจันทร์นอกหน้าต่างด้วยความอึดอัดกลัดกลุ้มนางที่ได้ชีวิตใหม่มาแล้ว เดิมก็คิดจะอยู่อย่างสงบสุขในจวนเก่าแห่งนี้แต่ยิ่งรู้ก็ยิ่งร้อน จังฮูหยินช่างเป็นสตรีที่น่าสงสาร บ้านเดิมก็กลับมิได้ สามีก็ไม่อาจพึ่งพา ลูกก็มาเสียชีวิตไปหมด เหลือเพียงบุตรสาวจอมปลอมอย่างนางเอาไว้! สวรรค์! เหตุใดท่านแม่ชาตินี้ของนางช่างมีชีวิตยิ่งกว่างิ้วเสียอีก?

‘ไหนๆ ก็เคยตายมาแล้ว! ยังมีสิ่งใดน่ากลัวกว่านี้อีก? ในเมื่อผ่านสิ่งที่น่ากลัวที่สุดมาแล้ว ข้าก็ควรจะใช้ชีวิตใหม่เพื่อแก้ไขทุกสิ่ง...ไม่ว่าจะเป็นชาติก่อนหรือชาตินี้ก็ตาม’

คุณหนูชิงหลานตัวปลอมนอนคิดแผนการที่จะพาตนเองกลับไปยังเมืองหลวง...นับจากวันนี้ไปนางต้องร่างแผนการเพื่อจัดการกับคนพวกนั้น!

เลี่ยวลิ่งที่ตื่นแต่เช้าตรู่จึงได้เห็นคุณหนูของตนหยิบสมุดเล่มเล็กขึ้นมา จดรายการที่นางจะทำ เพื่อความรอบคอบนางจึงไม่ยอมบันทึกชื่อผู้คนลงไปมีเขียนไว้เป็นปริศนาที่สามารถถอดความได้เพียงตนเองเท่านั้น

“คุณหนูท่านทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ?”

“ข้าคิดจะแก้แค้นน่ะสิ!”

“แก้แค้น? แก้แค้นผู้ใดหรือเจ้าคะ?”

“เสี่ยวลิ่งไม่ว่าผู้ใดทำให้ท่านแม่ต้องเสียน้ำตา? ข้าจะทำให้คนผู้นั้นจะต้องรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไปให้จงได้!”

สาวใช้ผู้ซื่อสัตย์เห็นคุณหนูของนางดูมุ่งมั่นเช่นนั้นก็รีบเข้ามานั่งใกล้ๆ “ถ้าเช่นนั้นคุณหนูต้องเริ่มที่ร่างกายตนเองก่อนเจ้าค่ะ ขอเพียงคุณหนูร่างกายแข็งแรง ความคิดก็ย่อมแจ่มใส จะทำแผนใดก็ย่อมสำเร็จ”

“เจ้าพูดได้ดี!”

เสี่ยวลิ่งพูดไม่ผิด เผยมู่ซีสำรวจเนื้อตัวของชิงหลานแล้วพบว่าเนื้อหนังเริ่มเต็มขึ้นหลายส่วน เมื่อบีบจับดูก็เริ่มแน่นขึ้น นางจึงได้ถามหาว่าในจวนนี้พอมีกระบี่บ้างหรือไม่?

“ข้าจำได้ว่าในเรือนด้านหลังมีกระบี่เก่าๆ อยู่หลายอันเจ้าค่ะ” เสี่ยวลิ่งวิ่งตื๋อไปยังเรือนที่ถูกพายุซัดโย้เย้จวนพัง เสี่ยงภัยเข้าไปหยิบกระบี่เก่าออกมาเล่มหนึ่ง

“ไอหยา! ปลอกขึ้นสนิมหมดแล้วเสี่ยวลิ่งจะชักออกหรือนี่?”

สองนายบ่าวยื้อยึกกันอยู่นานก็ไม่อาจชักกระบี่ได้ ร้อนถึงเหล่าลู่ที่กำลังผ่าฟืนอยู่ต้องมาช่วย แค่เพียงดึงออกจากกันนิดเดียวกระบี่ก็ออกมาอย่างง่ายดาย น่าเสียดายที่คมกระบี่ขึ้นสนิมไปมากพอสมควรเพราะถูกทิ้งไว้ในเรือนร้าง

“เหล่าลู่ พลังกำลังของเจ้าช่างเกินกว่าที่ข้าคาดไว้จริงๆ” เผยมู่ซีชื่นชมจากใจ ทว่าพ่อบ้านจวนสกุลชิงกลับสะดุ้งเล็กน้อย สายตาเขาเหลือบมองกระบี่ที่คมล้วนขึ้นสนิมทั้งสองข้างด้วยความเสียดาย มองดูเนื้อโลหะที่ใช้ทำกระบี่ก็น่าจะดีมากอยู่

“ปัดโธ่! คุณหนูล้อข้าเล่นเสียแล้ว แต่ละวันข้าน้อยทั้งผ่าฟืนขนน้ำก็ล้วนใช้แรงงานย่อมต้องแข็งแรงกว่าคุณหนูกับเสี่ยวลิ่งแน่นอนขอรับ ชักกระบี่เช่นนี้ไม่ยากเกินกำลัง ว่าแต่ถ้าคุณหนูชอบกระบี่เล่มนี้วันหลังข้าน้อยจะช่วยฝนสนิมที่เกาะคมออกให้ขอรับ!”

“อ้อๆ ดีๆ ข้าชอบนะ ดูเหมือนว่าจะเป็นกระบี่ดีเสียด้วย ราคาก็คงมิใช่น้อย” เผยมู่ซีพยักหน้ารับ ชาติก่อนเพราะความที่นางชอบการฝึกวรยุทธ์และวาดรูปจึงหมกมุ่นตามหากระบี่ดีๆ คราวนั้นท่านย่าอุตส่าห์สั่งตีกระบี่ให้นางเล่มหนึ่ง ทั้งน้ำหนักเบาและคมกริบ นางเก็บไว้ในกล่องใต้เตียงนอนซึ่งมีช่องลับไม่รู้ว่าป่านนี้จะมีผู้หาเจอหรือไม่? แต่คนเดียวที่รู้ที่ซ่อนก็ตายไปพร้อมกับนางแล้วนี้....เยว่หยวนจุน!