เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 98

“แล้วข้าเล่าท่านอาจารย์? ท่านสอนแต่วิธีเข้าออกเรือนแห่งนี้ให้ข้าแต่ไม่เคยสอนวิธีแก้ค่ายกลให้ข้าเช่นกันนะขอรับ”

บุรุษผู้สวมหน้ากากสีดำตวัดสายตาดุมามองศิษย์คนโต “อืม...มาพร้อมกันเลยก็แล้วกัน! ข้าจะให้พวกเจ้าเรียนรู้วิธีแก้ค่ายกลจากข้างในออกไปข้างนอก ตามข้ามาดูผังค่ายกลเสียก่อน”

ศิษย์ทั้งสองเดินตามหลังอาจารย์ของตนเข้าไปในเรือน อาจารย์ลู่รื้อผ้าปูโต๊ะตรงกลางออกแล้วใช้ฝ่ามือตบฝั่งหนึ่งจนพื้นโต๊ะลอยขึ้นก่อนจะให้อีกมือตบให้พลิกคว่ำวางลงบนขาโต๊ะที่ยึดกันไว้ด้วยคานไม้ด้านล่าง

พรึ่บ! โพล๊ะ! ตุบ!

จั๋วเหรินหาวมองดูพื้นโต๊ะที่มีแผนที่ซ่อนไว้ด้านใต้ “ท่านอาจารย์ที่แท้ผังค่ายกลก็ซ่อนอยู่แค่นี้ ข้าเดินเข้าออกทุกวันกลับไม่เคยรู้มาก่อน”

ลู่ฮั่นหัวเราะหึๆ ในลำคอ “ต่อให้มีคนเห็นค่ายกลนี้ก็ไม่อาจจะแก้ค่ายกลได้อยู่ดีเพราะวิธีการแก้ค่ายกลจะถูกจอมยุทธ์ลู่สอนเฉพาะศิษย์ของท่านเท่านั้น”

“เอ๋? แล้วหากคนที่มาเห็นเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกลล่ะขอรับ? พวกเขาจะสามารถใช้ประโยชน์จากแผนผังนี้ได้หรือไม่?”

อาจารย์ลู่กวาดสายตาไปทั่วผืนโต๊ะ ภาพที่วาดเอาไว้ดูเหมือนภาพทิวทัศน์ทั่วๆ ไป “เจ้าว่ามีที่ใดที่ดูแล้วสังเกตความผิดปกติได้บ้าง?”

ชิงหลานมองแล้วมองอีกนางรู้สึกว่าภาพนี้มีสิ่งที่แปลกๆ ซ่อนอยู่แต่ยังไม่แน่ใจนักว่าคือสิ่งใด? นางจึงค่อยๆ มองอย่างพินิจไปทีละส่วน “อาจารย์ ข้าว่าภาพมีความแปลกกว่าภาพทิวทัศน์ทั่วไปนะเจ้าคะ”

“เป็นอย่างเจ้าบอก...ลองหาดูดีๆ สิ!”

“ข้ารู้สึกว่ารอบๆ ป่าไผ่เป็นเนินเขาโอบล้อม ลำธารเล็กๆ ตรงนี้ดูเหมือนจะดูทำให้เลี้ยวไปอีกทางแทนที่จะไหลตรงเข้ามาในป่าไผ่ตามธรรมชาติ” นางชี้ไล่ไปทีละจุดที่พอจะสังเกตได้

“ดีมาก! เจ้าบอกได้ตรงจุด อาจารย์ปู่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงเส้นทางน้ำและปลูกป่าไผ่ขึ้นมา โดยซ่อนเรือนนี้ไว้ตรงนี้” ลู่ฮั่นชี้ตำแหน่งโขดหินที่วาดขึ้นแทนเรือนที่พวกเขากำลังยืนอยู่

“แล้วต้นไผ่ที่ใช้สีน้ำเงินตัดเส้นนี่ล่ะเจ้าคะ? มีเพียงไม่กี่ต้นเท่านั้น แม้สีจะต่างกันไม่มากแต่ก็พอมองเห็นได้”

“พวกนี้คือจุดในการวางค่ายกล แต่ว่าซ่อนค่ายกลแบบใดคนภายนอกยากจะคาดมีเพียงศิษย์ของจอมยุทธ์ลู่เท่านั้นที่จะรู้ได้ นี่คือส่วนที่ข้าจะพาพวกเจ้าไปดู” บุรุษหน้ากากดำเดินนำศิษย์ทั้งสองไปหน้าเรือน “พวกเราจะเดินไปดูจุดวางค่ายกล ซึ่งมิใช่เส้นทางที่พวกเจ้าใช้เข้าออกตามปกติ” อาจารย์ลู่นำทางพวกเขาไปในทางเล็กๆ อีกด้านหนึ่งแล้วชี้ให้ดูต้นไม้ที่มีความแตกต่างจากต้นอื่น “หากเห็นสิ่งที่ผิดแผกไปจากต้นอื่นๆ เมื่อใดนั่นคือจุดสำคัญบนค่ายกล อาจารย์ปู่จะวางเป็นตำแหน่งสามเหลี่ยมเสมอ พวกเจ้าดูนั่น” ลู่ฮั่นชี้ให้พวกเขาดูต้นไม้ใหญ่ที่มีกล้วยไม้เกาะอยู่บนต้น และหันไปชี้อีกต้นที่อยู่ห่างออกไปซึ่งบนนั้นมีรังผึ้ง “ส่วนนั้นก็คือจุดที่สาม รังนก หากมองสามสิ่งนี้จะเห็นว่าพวกมันถูกวางระยะทำมุมกันเป็นสามเหลี่ยม”

“จริงด้วย!” ชิงหลานอุทานด้วยความพอใจ ศิษย์ทั้งสองมองไปตามนิ้วของอาจารย์ลู่ที่ชี้ให้พวกเขาดูจุดผิดปกติของป่าข้างหน้า

“พิสดารจริงสมคำร่ำลือขอรับ!” จั๋วเหรินหาวคอยจับตามองสิ่งที่อาจารย์สอนปิดท้าย เขาคอยระวังหลังให้กับศิษย์น้อง

คนทั้งสามเดินตามกันเข้าไปในป่าทึบ อาจารย์ลู่ชี้ให้พวกเขาดูสิ่งที่อาจารย์ปู่ของพวกเขาวางว้เพื่อกำหนดจุดวางภาพลวงตา

“มิใช่แค่การทำให้ดูว่าป่าเหมือนกันไปทุกมุมเท่านั้น หากแต่ยังจะมีสัตว์หลายอย่างออกมาหลอกล่อให้พลัดหลงกันอีกด้วย”

“พลัดหลงกันหรือขอรับ?”

“ถ้าเจ้าเผลอออกจากบริเวณสามเหลี่ยมส่วนที่พวกเรายืนกันอยู่นี่ เจ้าก็จะมองไม่เห็นอาจารย์กับศิษย์น้องได้อีก กลายเป็นเจ้าที่ต้องหลงทางเดินวนเวียนอยู่ในป่าแห่งนี้จนกว่าจะมีคนเข้ามาช่วยหรืออาจจะออกไม่ได้อีกเลย”

ชิงหลานได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ “ถ้าเช่นนั้นคนที่คิดจะเข้ามาเรือนของท่านเองก็ต้องเจอกับดักสัตว์พวกนี้ด้วยหรือเจ้าคะ?”

“ดูนั่นสิ!”

พั่บ! พึ่บ! พั่บ!

นกฝูงใหญ่สะบัดปีกบินเข้ามาวนเวียนใกล้ๆ