เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

ผู้คนล้วนอยู่ในอาการตกตะลึงที่ผ่านมาพวกเขาทราบดีว่าเจ้าชายลำดับที่สองมีตัวตนอยู่ แต่ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าชายลำดับที่สองเลยแม้แต่คนเดียว

จักรพรรดินีกีดกันเฟเรสออกจากราชวงศ์ขนาดนั้น และจักรพรรดิเองก็ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น

แต่วันนี้องค์จักรพรรดิกลับยอมให้เจ้าชายลำดับที่สองเข้าร่วมงานเลี้ยงประจำอาณาจักร ทั้งยังพามาร่วมงานด้วยตัวพระองค์เอง

นี่คือการบอกใบ้อย่างมีนัย

มันหมายความว่า องค์จักรพรรดิกำลังแนะนำการมีตัวตนของเจ้าชายลำดับที่สองให้ชนชั้นสูงทั่วอาณาจักรได้ทราบอย่างเป็นทางการ

และหมายความว่าห้ามจักรพรรดินีคิดกีดกันเจ้าชายลำดับที่สองอีกต่อไป

ฟีเรนเทียลอบเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองจักรพรรดินี

มันเทียบกับสีหน้านิ่งยามสนทนากับท่านปู่เมื่อครู่ไม่ติดเลยทีเดียว ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวไม่น่ามองเป็นอย่างยิ่ง

ใบหน้าซีดขาว หนังตาสั่นระริก บ่งบอกให้ทราบได้อย่างชัดเจนว่านางเองก็รู้สึกตกใจมากขนาดไหน

กรอด

เสียงกัดฟันแน่นดังลอดไรฟันของจักรพรรดินีดังขึ้น

เธอถอยห่างออกมาจากจักรพรรดินีครึ่งก้าวอย่างเงียบๆ

เฟเรสคนที่พระองค์ขังไว้ในวังเล็ก และตั้งใจจะฆ่าให้ตายด้วยยาพิษคนนั้น ไม่เพียงแต่ได้รับพระราชทานวังที่เหมาะสมกับตำแหน่งซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออก ตอนนี้เขายังได้มายืนอยู่ต่อหน้าเหล่าชนชั้นสูงของอาณาจักรในฐานะเจ้าชายอีกด้วย

ไม่ว่าตอนนี้จะชอบใจหรือไม่ชอบใจ ในฐานะจักรพรรดินีของอาณาจักร นางก็ไม่สามารถเมินเฉยเฟเรสได้อีกต่อไปแล้ว

อีกอย่างเรื่องทั้งหมดนี่กลับเกิดขึ้นด้วยฝีมือขององค์จักรพรรดิที่นางไว้ใจ คงจะยิ่งโมโหน่าดูเชียว

จักรพรรดิโยบาเนสคนนี้มีอยู่หลายเรื่องที่เธอรู้สึกไม่ค่อยชอบใจในตัวพระองค์เท่าไหร่ แต่คราวนี้ถือว่าไนซ์ช็อตจริงๆ

ดีงาม ดีงาม

องค์จักรพรรดิกับเฟเรสเดินตรงมายังตำแหน่งที่พวกเรากับจักรพรรดินียืนอยู่

ภาพของเฟเรสที่ถูกร่างกายสูงใหญ่ของโยบาเนสบดบัง ในตอนนี้ก็เริ่มเผยให้เธอได้เห็นภาพลักษณ์ของเขาบ้างแล้ว

เด็กนี่ โตขึ้นเยอะเลย

ใบหน้ายังดูเป็นเด็กเหมือนเคย แต่ร่างกายสูงชะลูดนั่นเป็นสิ่งแรกที่โดดเด่นเข้าตา

ตอนที่พบกันครั้งสุดท้ายยังตัวเล็กผอมแห้งดูไม่สมวัยอยู่เลย

คาอิลรัสกับแคทเธอรีนคงจะดูแลเขาดีมากทีเดียว ถึงได้เติบโตขึ้นมาแข็งแรงสุขภาพดีมากขนาดนี้

แต่นิสัยมีอารมณ์ความรู้สึกน้อยกว่าคนอื่นนี่ท่าทางจะยังเหมือนเดิม ใบหน้าเรียบเฉยนั่นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อย

เธอกำลังมองเฟเรสด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจเหมือนได้พบหลานชายตัวน้อยที่ไม่ได้พบหน้าเสียนาน แต่แล้วจู่ๆ นัยน์ตาของพวกเราก็บังเอิญสบกัน

เหมือนที่พวกชนชั้นสูงกำลังมองเขาด้วยนัยน์ตากึ่งตกตะลึงกึ่งสนใจ เด็กหนุ่มที่มองไปรอบๆ อย่างเฉยเมยกลับหันมาจับจ้องสายตาสนใจแค่เธอ

และเธอก็เห็นว่านัยน์ตาคู่นั้นกำลังโค้งหยีลงเหมือนตั้งใจจะยิ้ม

ไม่ได้นะ!

ตอนนี้จะให้โดนจับได้ว่าพวกเรารู้จักกัน ทั้งยังคอยติดต่อกันเป็นระยะไม่ได้เด็ดขาด

แน่นอนว่าท่านปู่ที่ได้รับรายงานจากแคทเธอรีนทราบเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว แต่เธอไม่อยากทำให้ท่านต้องเป็นกังวลกับเรื่องพวกนี้

ขนาดท่านพ่อเธอยังไม่ได้เล่าให้ฟังเลย!

เธอถลึงตาจ้องเขม็งไปที่เฟเรสอย่างสุดความสามารถ

อย่ายิ้มนะ!

ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่สายตาก็ยังไม่มองไปทางจักรพรรดินี

ใบหน้าของจักรพรรดินีที่เมื่อครู่ยังซีดเผือดอยู่เลย ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยความโกรธเคือง

จักรพรรดิเองก็ช่างเป็นคนที่เหมือนจิ้งจอกจริงๆ

ลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมืองแต่กุมลอมบาร์เดียและอังเกนัสไว้ในสองมือ คอยเปรียบเทียบชั่งน้ำหนักระหว่างสองตระกูล

ตอนนี้จักรพรรดินีกับอังเกนัสกำลังระแวงว่าจักรพรรดิจะเอนเอียงมาสนับสนุนตระกูลของพวกเรามากกว่า พวกเขาจึงยิ่งถวายสิ่งของให้มากขึ้น และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเติมเต็มความต้องการของจักรพรรดิ

เธอกำลังชื่นชมโลกของพวกผู้ใหญ่อยู่แบบนั้น แต่แก้มข้างหนึ่งกลับรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา

พอหันกลับไปมองทางฝั่งที่รู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมา ก็พบว่าเป็นเฟเรสตามคาด

เด็กนี่กำลังมองเธออยู่โดยไม่กะพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว

แสร้งทำเป็นไม่รู้จักกันก็คงจะอึดอัดใจมากทีเดียว ใบหน้าขาวเนียนถึงได้ขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย

ฟีเรนเทียเองก็ไม่ได้ไม่ชอบท่าทางแบบนั้นของเฟเรสหรอกนะ

ถึงยังไงก็รู้จักหน้าค่าตากันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งยังให้ความช่วยเหลือนิดหน่อย แต่นี่เขาเล่นดีใจที่ได้พบหน้าเธอมากขนาดนั้นเชียว

แสดงว่าที่ส่งจดหมายหากันเป็นระยะตลอดเวลาที่ผ่านมาคงจะได้ผลอยู่บ้าง

หากนึกถึงเรื่องในอนาคต ก็ถือว่านี่เป็นปฏิกิริยาตอบรับที่ดีมากจริงๆ

อีกเดี๋ยวคงจะต้องปลีกตัวไปที่ไหนสักแห่ง แบ่งคุกกี้ช็อกโกแลตกินด้วยกันคนละครึ่งแล้วละ

ตอนที่คิดแบบนั้นพลางหันหน้ากลับมาที่เดิม นัยน์ตาของเธอก็พลันสบเข้ากับใครบางคนที่กำลังจับตามองพวกเราอยู่

จักรพรรดิโยบาเนส