เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่ก็ช่วยไม่ได้อยู่ดีที่ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

นั่นไงว่าแล้วเชียว

สายตาของท่านหญิงเซอเชาว์จับจ้องอยู่ที่เธอ

“อ๊ะ! เด็กคนนี้คือบุตรสาวของข้า ฟีเรนเทียครับ นางคือย่าสะใภ้ของลูกน่ะ”

“สวัสดีค่ะ ท่านหญิงเซอเชาว์ ข้าฟีเรนเทีย ลอมบาร์เดียค่ะ”

ท่านหญิงเซอเชาว์เป็นคนภูมิใจในตัวเองสูง เพราะท่านลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง

เพราะฉะนั้นเธอเลยคิดว่าการเรียกแทนตัวอย่างเป็นทางการนั้น น่าจะดีกว่าการเรียกแทนตัวแบบญาติมิตร

โล่งอกที่ท่านหญิงเซอเชาว์เองก็ดูเหมือนจะพอใจแบบนี้มากกว่า นางยิ้มจางในขณะที่พยักหน้ารับรู้และกวาดสายตามองชุดที่เธอสวมอยู่

อาจจะดูธรรมดา แต่นัยน์ตาสีน้ำตาลดุร้ายคู่นั้นกำลังเปล่งประกายด้วยความสนใจ

“โอ้ว ชุดนี่ช่างเหมาะกับเจ้ามากเหลือเกินนะ”

“ขอบคุณที่ชมค่ะ ท่านหญิงเซอเชาว์ ชุดนี้เป็นชุดจากร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันค่ะ”

“นี่คือเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่ได้ยินคนเขาลือกันอย่างนั้นหรือ”

นัยน์ตาของหญิงชราเบิกกว้าง

“จะ จะเรียกว่าเสื้อผ้าสำเร็จรูปก็คงจะเกินไปเล็กน้อยครับ ลูกสาวบอกว่าอยากจะสวมใส่ชุดที่ข้าทำขึ้นมาร่วมงานเลี้ยงวันนี้ ข้าจึงตัดเย็บขึ้นมาแล้วลูกสาวก็ตกแต่งมันด้วยเครื่องประดับมากมาย จึงแตกต่างไปจากเสื้อผ้าสำเร็จรูปธรรมดามากครับ”

ท่านพ่อโบกมือทั้งสองข้างเป็นพัลวัน รีบอธิบายอย่างร้อนรน

“ชุดนี่เด็กคนนี้เป็นคนตกแต่ง”

ท่านหญิงเซอเชาว์จ้องเธอเขม็ง

“ถูกใจมั้ยคะ ท่านหญิง”

ฟีเรนเทียเอ่ยถามด้วยความกระวนกระวาย

“…อืม ใช่ เป็นเดรสที่งามมากจริงๆ”

ว่าแล้วเชียว

ถึงจะกังวลนิดหน่อยเหมือนกัน แต่โล่งอกที่มันได้ผลอย่างที่คาดไว้

ที่จริงแล้ว สไตล์แบบนี้ที่เย็บผ้าไหมปักลวดลายหรูหราตามขอบชุดนี่ มันเป็นเทรนด์ที่ท่านหญิงเซอเชาว์เป็นคนคิดค้นขึ้นในชาติที่แล้วเพราะมันเป็นเทรนด์ที่จะถูกคิดค้นในอีกประมาณสามถึงสี่ปีหลังจากนี้ เธอเลยไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะใช้ได้ผลหรือเปล่า

แต่ดูจากที่ไม่อาจละสายตาออกไปจากเดรสของเธอได้ ก็คงจะถูกใจมากทีเดียว

“ใช่แล้ว หากนำเสื้อผ้าสำเร็จรูปมาตกแต่งแบบนี้ ก็จะได้เสื้อผ้าหลากหลายสไตล์เลยสินะ”

ท่านหญิงเซอเชาว์ลูบเนื้อผ้าชุดเดรสที่เธอสวมอยู่โดยไม่รู้ตัวพลางเอ่ยพึมพำไปมา

จู่ๆ ตัวตนของเธอก็กลายเป็นเหมือนหุ่นโชว์เสื้อผ้าเสียได้ แต่เธอไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก

ในเมื่อเธอใส่ชุดนี้มาก็เพราะตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณด้วยซ้ำไป

“ผ้าไหมที่ผลิตจากเซอเชาว์ของข้าน่าจะผสานกันได้ดีกับเสื้อผ้าสำเร็จรูปทีเดียวนะ คิดอย่างไรล่ะ แคลอฮัน”

ท่านหญิงเซอเชาว์เอ่ยถามท่านพ่อ

“อา คือเรื่องนั้น…”

ท่านพ่อกำลังครุ่นคิดคำพูดที่จะใช้

แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยแทรกบทสนทนาขึ้นมา

“อัญมณีที่ติดอยู่บนชุดนี้เป็นอัญมณีจากเขตแดนของข้าเอง ท่านหญิงเซอเชาว์”