เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

บทที่ 59

สัมผัสของเส้นผมที่ปลายนิ้วช่างนุ่มมือดีเหลือเกิน

บางทีคุณภาพเส้นผมของเด็กนี่อาจจะดีกว่าเธอเสียอีกทั้งๆ ที่เธอก็เป็นพวกดูแลผมและผิวพรรณเป็นอย่างดีแท้ๆ

ฟีเรนเทียเหม่อมองเส้นผมที่คุณภาพดีมากเสียจนทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังพ่ายแพ้ให้กับเด็กผู้ชาย เฟเรสปล่อยให้เธอลูบผมของเขาโดยไม่คิดห้ามปราม ก่อนที่นัยน์ตาของพวกเราจะพลันสบกันเข้า

และมือของเด็กหนุ่มก็จับมือของเธอเอาไว้

“…อ๊ะ?”

ฝ่ามือที่ยื่นเข้ามาดึงมือของเธอเข้าไปกอบกุมไว้ในอุ้งมือของตัวเองได้อย่างง่ายดาย มันทำให้เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่แล้วในตอนนั้นเอง

ก็รู้สึกได้ว่าในอุ้งมือมีอะไรบางอย่าง

“นี่อะไรน่ะ”

“ของขวัญ”

“ของขวัญเหรอ”

พอแบมือออกถึงได้เห็นว่าบนมือมีดอกไม้กลมมนดอกหนึ่งวางอยู่

มันเป็นดอกสีแดงรูปร่างคล้ายดอกกุหลาบผสมกับดอกลิลี่

แต่ทำไมดอกไม้นี่ถึงได้แข็งจัง

หรือว่า?

“หรือว่านี่คือ…ทับทิม”

“อื้อ”

‘อื้อ’ งั้นเหรอ!

ทับทิมนี่มันเป็นอัญมณีที่มีค่าเกินกว่าจะพยักหน้าตอบรับว่าใช่โดยไม่คิดอะไรแบบนั้นนะ!

น้ำหนักที่รู้สึกได้บนอุ้งมือมันทำให้รู้สึกหนักใจขึ้นมาพอควร

เธอเดินห่างออกไปยังตำแหน่งที่แสงสว่างพอจะส่องถึงเล็กน้อย แล้วเริ่มสำรวจทับทิมที่กำไว้ในมือ

ทับทิมขนาดเล็กกว่าลูกปิงปองเล็กน้อยถูกแกะสลักเป็นรูปดอกไม้

แต่รูปร่างของกลีบดอกมันแปลกๆ นิดหน่อย

มันเหมือนกับคนที่แกะสลักมันในตอนแรกยังทำงานได้ไม่คล่องมือนัก แต่ก็ค่อยๆ ชำนาญขึ้นอย่างรวดเร็ว…

“หรือว่านี่เจ้าแกะสลักเอง!”

“อื้อ”

เด็กนี่ยังคงพยักหน้าอย่างสงบเสงี่ยมเหมือนเมื่อครู่ไม่มีผิด

“ดะ…ได้ไง? ไม่สิ ทำไมล่ะ!?”

เจ้าชายลำดับที่สองที่ยุ่งอยู่กับการเรียนการฝึกฟันดาบทุกวัน ทำไมถึงได้มานั่งแกะสลักทับทิมเหมือนไม่มีอะไรทำเสียได้

“ตั้งใจจะให้เจ้า”

“อะ…เอาเป็นว่าขอบใจนะ! ขอบใจจริงๆ! เฮ้อ…นี่แกะสลักทับทิมด้วยวิธีไหนกันแน่เนี่ย”

มันไม่ใช่ของอย่างต้นไม้ที่ตัดได้ง่ายๆ ด้วยดาบเสียหน่อย

เฟเรสตอบคำถามของเธอด้วยเสียงราบเรียบราวกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“ใช้มีดสั้นหุ้มออร่าน่ะ”

“อ่า ถ้าเป็นออร่าก็คงจะ…เดี๋ยวนะ แกะสลักด้วยออร่า!”

เด็กหนุ่มพยักหน้าอีกครั้ง

“ออร่า…แกะสลักด้วยออร่า…”

ให้ตายเถอะ

เธอไม่เคยได้ยินว่ามีอัญมณีที่ถูกแกะสลักเป็นรูปร่างด้วยออร่าเลย

เดิมทีตัวทับทิมมันก็มีค่ามหาศาลอยู่แล้ว แต่นี่แกะสลักมันด้วยออร่าอย่างนั้นเหรอ

“ออร่าใช้งานได้มีประโยชน์ทีเดียว”

พูดราวกับออร่าที่ตัวเขาสร้างขึ้นมาได้นั่น มันมีไว้เพื่อแกะสลักทับทิมเท่านั้น

วิธีการคิดของเด็กคนนี้มันช่างแปลกประหลาดกว่าคนอื่นมากจริงๆ

เธอถอนหายใจแผ่วเบา เหม่อมองทับทิมที่วางนิ่งอยู่ในมือ

“ขอบใจนะ ข้าจะรักษามันอย่างดีเลย”

คนอื่นๆ อาจจะปฏิเสธมันเพราะเป็นของขวัญที่มีค่าเกินกว่าจะรับไว้ แต่ทำไมเธอต้องทำแบบนั้นล่ะ

ต่อไปในอนาคตเมื่อเฟเรสขึ้นเป็นองค์รัชทายาท แล้วกลายเป็นองค์จักรพรรดิ คุณค่าของทับทิมนี้มันจะมากมหาศาลจนไม่อาจแลกเปลี่ยนเป็นเงินทองได้เลย

ทับทิมที่องค์จักรพรรดิใช้ออร่าแกะสลักมันด้วยตัวพระองค์เองในวัยเยาว์ เธอก็ต้องเก็บรักษาเอาไว้ให้ดีสิ

“ที่จริงแล้ว…”

เฟเรสค้นอะไรบางอย่างในกระเป๋าอีกครั้ง ก่อนที่จะหยิบมันออกมา

มันเป็นเชือกยาวที่ทำจากทองคำ