เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

ความจริงที่เจ้าชายลำดับที่สองเป็นคนมีความสามารถขนาดสามารถสร้างออร่าได้แล้ว มันแพร่กระจายไปในพระราชวังเป็นวงกว้างอย่างรวดเร็ว

แถมยังเป็นออร่าสีน้ำเงินเข้มชัดเจนอีกด้วย

ถึงแม้จะยังอายุน้อย แต่สิ่งนั้นก็เป็นหลักฐานที่ยืนยันแล้วว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถเทียบเคียงอัศวินเลยทีเดียว

นั่นยังไงล่ะ

เจ้าชายลำดับที่สองก้าวถอยหลังไปสองก้าวครึ่ง ราวกับอ่านการเคลื่อนไหวถัดไปของพวกตนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

มันเป็นระยะห่างที่ต่อให้พวกอัศวินชักดาบออกมา แม้แต่ปลายดาบก็ไม่อาจสัมผัสตัวเขาได้

ราวกับประเมินออกทุกสิ่งว่าพวกนั้นจะทำอะไรกันแน่

ในระหว่างที่อัศวินกำลังลังเล จักรพรรดินีก็เริ่มด่าทอสาปแช่งไปทางเฟเรสอีกรอบ

“ข้าควรที่จะฆ่าเจ้าทิ้งเสียตั้งแต่เมื่อตอนนั้น! ควรที่จะฝังเจ้าไปพร้อมกับมารดาชั้นต่ำนั่นเสีย! ไอ้ชั้นต่ำโสโครกไร้รากเหง้า! กล้าดียังไงทำร้ายบุตรชายของข้า…”

“ไร้รากเหง้าอย่างนั้นหรือ หมายความว่ายังไงกัน จักรพรรดินี”

เสียงตะคอกของจักรพรรดินีหยุดชะงักราวกับโกหก

จักรพรรดิรอเฟเรสอยู่ในสวนวังโฟอิรัค เมื่อได้ยินเสียงดังเอะอะเขาจึงเดินออกมาดูด้านนอก

เหล่าอัศวินที่เดินเข้าไปใกล้เฟเรสรีบถอยหลังออกห่างอย่างรวดเร็ว

“แค่เจ้าชายเป็นโอรสของข้ายังไม่พอหรือไร หรือว่า…”

จักรพรรดิเอ่ยพูดโดยไม่คิดเก็บซ่อนความไม่พอใจ

“รากเหง้าที่จักรพรรดินีพูดถึงจะเป็นข้า”

“มะ…ไม่ใช่อย่างนั้นเพคะ…”

ราวีนี่ตื่นตระหนกไปชั่วครู่ แต่เพียงไม่นานนางก็ตั้งสติได้ กลับมาทำตัวสงบนิ่งเหมือนเคย ก่อนจะเอ่ยกลับไปท่าทางยามเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยนั่น ยังดูหยิ่งยโสมากเสียด้วย

“ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับอาสทาน่าเมื่อวานแล้วเพคะ เหตุใดจึงไม่มีใครแจ้งหม่อมฉันเลยล่ะเพคะ”

“จะให้พูดอะไรได้อีกโอรสอายุสิบสี่ปีของข้าแยกแยะดีชั่วไม่ออก ลงมือผลักบุตรสาวของแคลอฮัน สุดท้ายกระทั่งอยู่ต่อหน้าเจ้าตระกูลลอมบาร์เดียก็ยังพยายามที่จะลงมือทำร้ายเด็กคนนั้น จะให้ข้าพูดอะไรอีก”

โยบาเนสพูดเสียดสี

“อาสทาน่าเองก็คงจะมีเหตุผลที่ลงมือทำเช่นนั้นแน่เพคะ!”

ราวีนี่โมโหจนตะโกนเสียงแหลม

แต่จักรพรรดิกลับขมวดคิ้วแน่น ส่ายหน้า

“หากเป็นเจ้าชายของอาณาจักรนี้ ก็สมควรที่จะรู้ตัวได้แล้วนะ อย่างน้อยก็วิธีที่จะดึงตระกูลลอมบาร์เดียให้อยู่ฝ่ายตัวเอง”

คำพูดประโยคนั้นทำให้โทสะของราวีนี่ระเบิดออกจนได้

“ทำไมกัน! ทำไมถึงได้ต้องคอยเกรงใจลอมบาร์เดียอยู่เรื่อยเพคะ! เจ้าของอาณาจักรนี้คือฝ่าบาท! คือตระกูลดิวเรลลี่นะเพคะ!”

“แล้วยังไง”

“เหตุการณ์อย่างเมื่อวานพระองค์ควรที่จะเข้าข้างอาสทาน่าไม่ใช่หรือเพคะ! เด็กชั้นต่ำที่เกิดจากข้ารับใช้นั่นกล้าชี้ดาบใส่อาสทาน่า เหยียดหยามกันเช่นนั้น พระองค์ไม่ควรที่จะเข้าข้างพวกนั้น แต่ลงโทษนังเด็กตระกูลลอมบาร์เดียนั่นที่กล้าทำให้อาสทาน่าโมโหต่างหากล่ะเพคะ!”