เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

“ท่านฟีเรนเทีย…”

เอสทีร่าสวมกอดฟีเรนเทียไว้เสียแน่น

“ตอนได้รับสารของข้า คงจะตกใจมากเลยสินะ”

รอบนัยน์ตาที่ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นหลังจากไม่ได้พบหน้ากันเสียนาน เริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมา

“เพราะอย่างนั้นถึงได้สั่งให้ข้าวิจัยยารักษาเทรนด์บลู…”

เอสทีร่าพึมพำเมื่อในที่สุดก็ตระหนักขึ้นมาได้ แต่ก็รีบปิดปากลงทันทีเมื่อเห็นสองพี่น้องลอรีลกับเครย์ลีบันยืนอยู่ข้างหลังเธอ

คงจะกังวลว่าคนอื่นจะมาล่วงรู้เรื่องราวภายในคฤหาสน์ที่แสนเข้มงวดสินะ

“ทักทายสิ เอสทีร่า”

เธอชี้ไปยังทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอในขณะที่เอ่ยแนะนำ

“คุณเครย์ลีบันกับลอรีลน่ะ”

“ยินดีที่ได้พบกันครั้งแรกค่ะ ข้าลอรีล ดิลลาร์ดค่ะ”

“อะ…เอสทีร่าค่ะ”

พอเห็นว่าลอรีลที่ถึงแม้จะเป็นผู้ดูแลนายหญิงของเธอ แต่ขนาดมองแค่ปราดเดียวยังให้ความรู้สึกดั่งคุณหนูตระกูลขุนนางถึงขนาดกล่าวทักทายตัวเองอย่างสุภาพอ่อนน้อม เอสทีร่าก็ถึงกับไม่รู้ว่าจะวางตัวยังไงดีและนางก็หันไปกล่าวทักทายเครย์ลีบัน

“ไม่ได้พบกันเสียนานเลยนะครับ คุณเอสทีร่า”

เอสทีร่าเองก็เคยอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ลอมบาร์เดียช่วงหนึ่งนางจึงพอจะคุ้นหน้าคุ้นตากับเครย์ลีบันอยู่บ้างแต่ก็รู้จักในฐานะอาจารย์สอนหนังสือของเธอเท่านั้น

ไม่ใช่ในฐานะคนของเธอ

“ไม่เป็นไร ต่อหน้าสองคนนี้ พูดตามสบายก็ได้”

“ค่ะ…”

ถึงแม้จะพยักหน้าตอบรับ แต่เอสทีร่าก็ยังคงรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่ดี

ดูจากที่นางยังคงลอบสังเกตสายตาของทั้งคู่อยู่เหมือนเคย

ฟีเรนเทียเดินนำเอสทีร่าไปยังห้องพักสำหรับแขกที่จัดเตรียมเอาไว้ให้นางก่อน

“ขะ…ข้าไม่จำเป็นต้องมีห้องหรูหราแบบนี้ก็ได้ค่ะ คุณหนู!”

“ไม่ได้หรอก เอสทีร่าเป็นแขกที่ข้าต้องคอยดูแลนะ และข้าก็เตรียมห้องวิจัยไว้ให้แล้วด้วย ตอนแรกก็ลังเลอยู่ว่าจะให้อยู่ใกล้ๆ กับห้องวิจัยของดอกเตอร์โอมัลลี่ดีมั้ย แต่ก็เปลี่ยนใจสร้างมันเสียในคฤหาสน์หลังรองนี่แทน คงใช้ได้นะ”

“ค่ะ…ขอบคุณค่ะ”

เอสทีร่ายังคงมองห้องพักสำหรับแขกที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราด้วยความไม่คุ้นเคยในขณะที่เอ่ยตอบ

“ข้าต้องการให้เอสทีร่าช่วยดูแลท่านพ่อในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด”

แววตาของเอสทีร่าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ก่อนจะพยักหน้าแข็งขัน

ในที่สุดคำถามที่เธออยากถามมาโดยตลอดตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบเอสทีร่า ก็หลุดออกมาจากปากของเธอจนได้

“แล้ว…ขั้นตอนการวิจัยเป็นยังไงบ้าง”

ที่ผ่านมาพวกเราส่งจดหมายคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว เธอเลยพอรู้ความคืบหน้าอย่างคร่าวๆ