พอคิดว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปก็สามารถออกไปข้างนอกได้แล้ว ทำเอาบั้นท้ายขยุกขยิกไม่หยุดด้วยความตื่นเต้นเลยทีเดียว
“จะว่าไปตอนนี้ก็สามารถออกไปเที่ยวข้างนอกได้ตามใจอยากแล้วสินะคะเนี่ย!”
ลอรีลช่วยหวีผมให้เธออย่างอ่อนโยนพลางเอ่ยพูด
นั่นแหละที่ข้าพูดถึงน่ะลอรีล!
“อยากจะทำอะไรเป็นอันดับแรกคะ”
“อืม…”
เธอจำเป็นต้องใช้เวลาคิดสักพักไม่ใช่เพื่อคิดว่าจะทำอะไรดีแต่เพราะมีเรื่องที่ต้องทำเยอะมากเกินไป จนยากที่จะลำดับความสำคัญว่าจะทำเรื่องอะไรก่อนอะไรหลัง
พอเห็นเธอเอาแต่ครุ่นคิด ลอรีลก็ช่วยแนะนำตัวอย่างให้หลายอย่าง
“เห็นว่าคุณหนูลาลาเน่แวะไปยังสวนดอกไม้แถบชานเมืองลอมบาร์เดีย ส่วนท่านคิลลีวูกับท่านเมโลนก็ขี่ม้าวิ่งเล่นออกไปนอกเมืองค่ะ และท่านเบเลซัก…ไม่ได้สนใจเลยไม่ได้สืบมาก็เลยไม่รู้น่ะค่ะ”
ว่าแล้วเชียว ลอรีลของเธอ
ถูกใจเธอมากจริงๆ
อย่างไอ้เบเลซักนั่นจะทำอะไรหลังผ่านงานวันเกิดอายุครบสิบเอ็ดปี มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
คิดแบบนั้นแล้วปล่อยผ่านไปน่ะดีแล้ว
แต่น่าเศร้าที่ดันอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เดียวกัน เธอเลยรับรู้ไปด้วยว่า วันถัดจากวันเกิดอายุครบสิบเอ็ดปี เบเลซักออกไปล่าสัตว์ด้วยกันกับอาสทาน่า
คงจะกลัวคนไม่รู้ละมั้งว่าเป็นลูกสมุนเบอร์หนึ่งของอาสทาน่าน่ะ
หลังจากเข้าออกคฤหาสน์ได้อย่างอิสระ ก็ยิ่งตามติดหนึบมากกว่าเดิมเสียอีก
“แล้วคุณหนูอยากจะทำอะไรเหรอคะ”
“ข้าเหรอ ข้าอยากออกไปซื้อของ!”
“ออกไปซื้อของ? ไปช็อปปิ้งเหรอคะ”
“อื้อ! มีของที่อยากซื้อเยอะเลยละ!”
“อืม พวกอัญมณี?”
เหมืองที่ขุดอัญมณีพวกนั้นต่างหาก!
“หรืออาหารอร่อยๆ?”
ภัตตาคารที่ทำอาหารอร่อยพวกนั้น!
อีกไม่นานจะมีของน่าซื้อขายออกมาในตลาดแล้วละ
“ถ้าไม่ใช่ของพวกนั้น…ออกจากลอมบาร์เดียไปเที่ยวเมืองหลวงก็น่าสนุกนะคะ!”
ก็มีวางแผนว่าจะไปเมืองหลวงอยู่หรอก
“ทำหมดนั่นเลย!”
“แหม คุณหนูของข้า โลภมากเหมือนกันนะคะ!”
แน่นอนสิ!
ในเมื่อเธอวางแผนไว้ว่าจะทำเงินให้ได้เยอะๆ เลยนี่นา!
เธอกับลอรีลมองหน้ากันพลางหัวเราะเสียงดังฮ่าฮ่า
ผมที่ถูกหวีอย่างประณีตถูกปล่อยสยายยาวกลางหลัง เสยผมไปด้านข้างเล็กน้อย เสียบดอกไม้ป่าสีขาวแสนสวยเอาไว้ด้านข้าง
หลังจากนั้นเธอก็ได้รับความช่วยเหลือจากลอรีล เปลี่ยนเป็นชุดเดรสสำหรับสวมใส่ในงานวันนี้
“…คุณหนู ชุดนี้จะเริ่มขายเมื่อไหร่นะคะ”
ลอรีลกะพริบตาปริบๆ มองเดรสที่เธอสวมอยู่พลางเอ่ยถาม
“สัปดาห์หน้า คราวนี้ออกมาดีสุดๆ เลยใช่มั้ยล่ะ”
“น่าจะสวยที่สุดในบรรดาชุดลิมิเต็ดที่ออกมาจนถึงตอนนี้เลยละค่ะ!”
“งั้นเหรอ”
ปฏิกิริยาตอบรับอย่างกระตือรือร้นของลอรีล ทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจมากเลยทีเดียว
แผนการตลาดที่เมื่อไม่นานมานี้เธอเริ่มใช้กับร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันเป็นไปได้ดีมาก
ตรงตามชื่อ ‘ลิมิเต็ดเอดิชั่น’ !
มันเป็นวิธีที่เธอคิดขึ้นเพื่อสลัดภาพลักษณ์ที่ว่า ‘เสื้อผ้าสำเร็จรูปเป็นของดาษดื่นที่สามารถหาซื้อได้ทั่วไปทุกเมื่อที่ต้องการ’ เป็นไลน์พรีเมียมที่เริ่มผลิตขึ้นโดยมีเป้าหมายเป็นพวกชนชั้นสูง
ร้านขายเสื้อผ้าแคลอฮันทั่วอาณาจักรจะวางจำหน่ายเดรสราคาแพงหูฉี่พวกนั้นในวันเดียวกัน เวลาเดียวกัน แต่จำนวนที่วางขายมีปริมาณจำกัดแค่น้อยนิด
ซีรีส์หนึ่งจะวางขายทั่วอาณาจักรแค่สองร้อยตัวเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...