เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

บทที่ 74

“สวัสดี เฟเรส…”

ตกใจหมด

“เจ้า ทำไมถึงได้สูง…ขนาดนี้เนี่ย”

เพราะพฤติกรรมไร้ความผิดชอบที่ออกจากพระราชวังกลางดึกกลางดื่นตามลำพัง เฟเรสเลยโดนลงโทษกักบริเวณ

ดังนั้นพวกเราก็เลยไม่ได้พบหน้ากันมาสักพักแล้ว

เพียงแค่เขียนจดหมายส่งหากันและกันเหมือนเมื่อสมัยก่อนเท่านั้น

“เห็นว่าอยู่ในช่วงวัยกำลังโตน่ะ”

ใช่แล้ว ก็คงจะเป็นช่วงวัยแตกหนุ่มนั่นแหละ

เพราะงั้นถึงได้ตัวสูงขึ้นพรวดพราด

เด็กที่เดิมทีก็ตัวสูงใหญ่อยู่แล้ว พอเข้าสู่ช่วงวัยแตกเนื้อหนุ่มอย่างเต็มตัวก็ยิ่งสูงมากขึ้นไปอีก

ถึงแม้จะใกล้วันเกิดอายุครบสิบสี่ปีแล้วก็เถอะ แต่เขาก็ยังเป็นแค่เด็กอายุสิบสามปีเท่านั้นเองแต่เฟเรสตัวสูงเท่าๆ กับสองแฝดที่หากยืนเรียงตามลำดับความสูง ก็คงจะต้องยืนท้ายแถวเพราะสูงที่สุดเลยละ

“ทำไอ้นี่หล่น”

เฟเรสส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอที่ยืนเงยหน้าเหม่อมองเขา

“อ๊ะ นี่ไม่ใช่ของข้าหรอก ของคนนั้น”

“…อ่า เหรอ”

เฟเรสมองไปยังเด็กผู้ชายคนที่เธอชี้

“อะ เจ้าชายลำดับที่สอง…เฮือก!”

เด็กผู้ชายคนนั้นโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเฟเรส แล้วก็หวาดกลัวขึ้นมา

เธอพยายามมองหน้าเฟเรสเพราะอยากรู้ว่าทำไมเด็กคนนั้นถึงได้กลัวขนาดนั้น แต่เพราะเรือนผมและแสงแดดที่ส่องลงมา ทำให้มองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไรนี่นา

ภายนอกดูเป็นเด็กขี้กลัวก็จริง แต่นี่ท่าทางนิสัยเองก็จะเป็นพวกขี้ขลาดด้วยสินะ

“เอาไปสิ”

“ไม่! มะ…ไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ!”

เด็กผู้ชายโบกมือเป็นพัลวัน ปฏิเสธไม่รับผ้าเช็ดหน้าของตัวเอง เขาวิ่งหนีห่างไปไกลด้วยใบหน้าซีดเผือดเพราะความกลัว

“ทำไมเป็นงั้นล่ะเนี่ย”

“…ไม่รู้สิ”

“อยากไปห้องน้ำหรือไงนะ”

เธอเอียงคอด้วยความงุนงง ท่าทางเด็กคนนั้นจะรีบร้อนมากเสียจนเธอรู้สึกผิดที่จะรั้งตัวเอาไว้ แต่ก็ได้ยินเสียงพึมพำของเมโลนที่ยืนอยู่ข้างๆ

“คงจะอยากไปห้องน้ำนั่นแหละ ถึงเดิมทีจะไม่ได้อยากไปก็เถอะ”

“…ใคร”

เฟเรสมองเมโลนที่ยืนอยู่ข้างกายเธอพลางเอ่ยถาม

แต่บรรยากาศกลับดูแปลกพิกล

นัยน์ตาสีแดงสดคู่นั้นดูจะเข้มขึ้นเล็กน้อย

เพราะไม่ได้เห็นเสียนานหรือเปล่านะ

หรือเป็นเพราะเงาที่พาดผ่านลงมา

มันเป็นสีหน้าที่หากเธอไม่รู้จักนิสัยของเฟเรสเป็นอย่างดีแล้วละก็ คงจะคิดว่าเขากำลังทำตัว ‘เป็นปรปักษ์’ แน่

“ข้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเทีย เมโลน ลอมบาร์เดีย และทางนี้ก็”

“คิลลีวู ลอมบาร์เดีย”

“อ่า…สวัสดี”

ว่าแล้วเชียวเธอมองผิดไปนี่เอง

ก็แค่รู้สึกแปลกหน้าเฉยๆ

ใบหน้าของเฟเรสกลับมาเป็นใบหน้าที่เธอรู้จักอีกครั้ง