เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 2

“ย่านเซดาคิวนาร์มีร้านค้าจากเขตแดนไอบันอยู่ใช่หรือเปล่าคะ”

“ครับ อยู่ซอยถัดไปนี่เองครับ”

“เราไปที่นั่นกันเถอะค่ะ”

ตระกูลไอบันจากทางเหนือที่เคยพบหน้าเมื่อตอนที่ท่านพ่อได้รับเหรียญกิตติคุณครั้งก่อน เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงด้านสินแร่เป็นอย่างมาก

คงเพราะเป็นเขตแดนที่มีภูเขาจำนวนมาก พวกเขาจึงมีสินแร่ทุกอย่างตั้งแต่ทองไปจนถึงแร่ที่ใช้ทั่วไปในชีวิตประจำวันอย่างแกรไฟต์และถ่านหิน

โดยเฉพาะอัญมณีจากเขตแดนไอบัน ความบริสุทธิ์ของมันสูงมาก ทั้งขนาดก็ยังค่อนข้างใหญ่ พวกเขาจึงได้ทำการเปิดร้านค้าที่จัดการบริหารเองโดยตรงขึ้นในย่านการค้าเซดาคิวนาร์แห่งนี้

มันเป็นสถานที่ที่วางขายสินค้าที่ทำจากอัญมณีที่ได้จากเขตแดน โดยมีช่างอัญมณีเป็นผู้เจียระไนขึ้นเพราะอย่างนั้นถึงได้เต็มแน่นไปด้วยชนชั้นสูงตลอดเวลา วันนี้เองก็เป็นเช่นนั้น

ผู้คนมากมายต่างก็เดินเข้าออกประตูที่อยู่ด้านล่างป้ายสีสว่างที่เขียนว่า <ไอบัน> กันอย่างขวักไขว่

ที่นั่นก็มีช่างฝีมือคนนั้น คนที่มีความสามารถในการเจียระไนอัญมณี เรียกได้ว่าไม่มีชิ้นไหนที่เขาไม่อาจเจียระไนออกมาได้ ทั้งยังทำให้อัญมณีชิ้นนั้นเปลี่ยนเป็นอัญมณีชิ้นที่งามที่สุดในโลกอีกด้วย

“เข้าไปกันเถอะครับ ท่านฟีเรนเทีย”

เครย์ลีบันช่วยจับประตูเอาไว้ให้พลางเอ่ยพูด

ทันทีที่เข้าไปด้านใน ก็เห็นผู้คนมากมายกำลังนั่งรับคำปรึกษาและซื้ออัญมณีอยู่ทั่วร้านค้าขนาดใหญ่

ในบรรดาผู้คนเหล่านั้นมีอยู่หลายคนที่เริ่มหันมามองเธอ แล้วกระซิบกระซาบพูดคุยกันเอง

“เด็กคนนั้นที่เพิ่งเข้ามา…”

“ตระกูลลอมบาร์เดียใช่หรือเปล่านะ”

“น่าจะใช่นะ…”

เพราะงานเลี้ยงประจำอาณาจักรกับงานวันเกิดของเธอ ทำให้มีคนรู้จักเธอเพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย

ในเมื่อเธอเกิดมาในตระกูลลอมบาร์เดีย มันจึงเป็นชะตาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว

ฟีเรนเทียเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ด้านในสุดท่ามกลางสายตาของผู้คน

เธอเห็นชายสวมชุดเครื่องแบบผู้ดูแลรับผิดชอบเคาน์เตอร์ตัวนั้น เขายืนอยู่ภายใต้แสงไฟสว่างไสว

“ยินดีต้อนรับครับ คุณหนูฟีเรนเทีย ลอมบาร์เดีย”

ว่าแล้วเชียว รู้จักเธออยู่แล้วนี่เอง

ในสถานที่ที่ต้องรับมือกับลูกค้าชั้นสูงมากมายแบบนี้ การรู้ข้อมูลของบุคคลสำคัญถือว่าเป็นจุดแข็งในการแข่งขันอย่างหนึ่ง

สิ่งที่เธอเรียนรู้เป็นสิ่งแรกในตอนที่คอยช่วยงานอยู่ข้างกายท่านปู่ก็คือเรื่องพวกนั้นเช่นกัน

พวกข้อมูลอย่างความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสำคัญทั้งหลาย หรือโครงสร้างครอบครัวของตระกูลขุนนางชั้นสูงในภาคกลาง เหนือ ใต้ ออก ตกของอาณาจักรทั้งหมด

“มาเยี่ยมชม ‘ไอบัน’ ของทางเราเป็นครั้งแรกสินะครับ”

ท่าทางคงจะลอบประเมินเธอเสร็จแล้วสินะ

ฟีเรนเทียพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะเอ่ยพูดกับชายคนนั้น

“ไม่ใช่พวกของที่วางอยู่ตรงนี้ อยากจะดู ‘สินค้าพิเศษ’ น่ะค่ะ”

‘สินค้าพิเศษ’ ที่เธอเรียกร้องนั่น ไม่ใช่ของที่เจียระไนขึ้นจากช่างอัญมณีทั่วไป แต่เป็นอัญมณีชนิดพิเศษที่เป็นผลงานชั้นยอดจากช่างฝีมือของไอบัน

ใบหน้ายิ้มแย้มของชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองเครย์ลีบันที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

“มาด้วยกันหรือครับ”

หมายความว่ารู้จักเธอ แต่เขาไม่รู้จักเครย์ลีบัน

เครย์ลีบันเองก็คงจะรู้สึกได้ ถึงได้หน้าบึ้งตึงเล็กน้อยในขณะที่เอ่ยตอบ

“เครย์ลีบัน เพลเลสครับ”

“อืม ในเมื่อคุณหนูลอมบาร์เดียรับรองตัวตนให้ ถ้าอย่างนั้นเข้าไปพร้อมกันก็ได้ครับ”

พนักงานบอกปัดลวกๆ ก่อนจะผลักประตูที่เชื่อมต่อเข้าไปด้านในออก

ดูเหมือนเครย์ลีบันจะโกรธเคืองที่ถูกปฏิบัติราวกับคนไร้ฐานะเป็นอย่างมาก

เครย์ลีบันในชาติก่อนเป็นคนที่จะได้รับสืบทอดตำแหน่งผู้ดูแลกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียต่อจากโรมาเชีย ดิลลาร์ดผู้เป็นบิดา เขาจึงเป็นคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่

แม้แต่ร้านขายเสื้อผ้าเองก็เป็นท่านพ่อที่รับหน้าที่เป็นเหมือนป้ายร้าน ดังนั้นเครย์ลีบันจึงไม่ต่างอะไรจากการถูกกลบรัศมีฝังเอาไว้

เธอตบหลังของเครย์ลีบันเบาๆ เป็นการปลอบโยน

อดทนอีกหน่อยนะ

หากงานคราวนี้เสร็จสิ้นลง จะไม่มีใครที่ไม่รู้จักเครย์ลีบัน เพลเลสอีกต่อไป