เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 3
หลังจากนั้นพวกเราก็แวะไปที่ภัตตาคารซึ่งได้ชื่อว่า ‘มีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมที่สุดในเมืองหลวง’ จนกระทั่งถึงยามที่พระอาทิตย์เริ่มคล้อยลงดิน ถึงค่อยเดินทางมุ่งหน้ากลับไปยังคฤหาสน์ลอมบาร์เดีย
ภายในรถม้าเงียบสงัด เธอเปิดหน้าต่างรถม้า ดื่มด่ำกับสายลมเย็นที่พัดผ่านเหมือนกับเมื่อตอนขามา
แต่เพราะกิ๊บติดผมที่เฟเรสมอบให้เป็นของขวัญ รอบนี้เธอจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าผมจะยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงอีก
“เทีย”
เธอหันหน้าไปมองเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเฟเรส
“พร้อมที่จะพูดแล้วเหรอ”
“…อื้อ”
เฟเรสสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดต่อ
“ข้าจะไปอะคาเดมี”
และความเงียบสงัดก็ไหลเวียนไปทั่วภายในรถม้า
ไม่รู้ทำไมใบหน้าของเฟเรสถึงได้มีแต่ความเครียดแฝงอยู่
“เหรอ ตัดสินใจแบบนั้นสินะ”
เธอเองก็พอจะคาดการณ์เอาไว้แล้วเหมือนกัน
เพราะปีการศึกษาใหม่ของอะคาเดมีใกล้จะเริ่มต้นขึ้นแล้วนี่นะ
“เฟเรส เจ้าไปเพราะตัวเจ้าเป็นคนต้องการเองใช่มั้ย”
“อื้อ”
คำถามของเธอทำให้เฟเรสตอบเสียงแผ่ว ทั้งๆ ที่ยังปิดปากแน่น
เมื่อชีวิตก่อนก็เหมือนกัน เฟเรสเดินทางไปยังอะคาเดมีในตอนที่เขาอายุได้ 15 ปี
หากจะมีความแตกต่างระหว่างตอนนั้นกับตอนนี้แล้วละก็ คงมีเพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้น
ในชีวิตก่อนฝ่าบาทโดนจักรพรรดินีล่อลวง ทำให้พระองค์มีรับสั่งบีบบังคับผลักไสเฟเรสไปยังอะคาเดมี
“ดีแล้วละไปแล้วก็ศึกษาเล่าเรียนให้มาก แล้วกลับมานะเฟเรส”
“…ข้ามีเรื่องอยากถามเทีย”
“อะไรเหรอ”
“ในความคิดของเทีย การไปอะคาเดมีมันเป็นเรื่องดีต่อข้าเหรอ”
“ใช่แล้วละ”
“ทำไม”
เพราะที่นั่นเจ้าจะได้เจอกับคนฝ่ายตัวเองยังไงล่ะ
ผู้คนที่จะช่วยให้เจ้ากลายเป็นองค์รัชทายาท คนที่จะช่วยผลักดันเจ้าให้เป็นจักรพรรดิ
“เพราะจะได้เรียนรู้อะไรมากมายไง”
“แล้วทำไมไม่เกลี้ยกล่อมข้าล่ะก็สามารถบอกข้าได้ไม่ใช่เหรอว่าต้องไปอะคาเดมีเพราะมันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับข้า”
“เรื่องนั้น…”
เธอหยุดคิดเลือกคำพูดที่จะใช้อยู่ครู่หนึ่ง
และพูดขึ้น
“ก็เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องที่เจ้าต้องตัดสินใจด้วยตัวเองนี่นา”
เฟเรสต้องเจอกับเรื่องต่างๆ มากมายตั้งแต่ยังเล็ก
แต่ก็ยังไม่หนักหนาเท่าเฟเรสในชีวิตก่อน
เขาในตอนนั้นเป็นคนที่มีแต่ความอาฆาตพยาบาทอยู่ในตัว
และเพราะจิตอาฆาตนั่น มันจึงช่วยทำให้เฟเรสเอาชนะทุกสิ่งได้ และได้กลายเป็นองค์รัชทายาทในที่สุด
แต่เฟเรสตรงหน้าเธอในตอนนี้ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ในสถานการณ์แบบนี้ ต่อให้เธอผลักดันเขาให้ไปอะคาเดมีบางทีผลลัพธ์ที่ได้อาจจะไม่เหมือนกับในชีวิตก่อนก็ได้
เพราะคนของเฟเรสแต่ละคน พวกเขาต่างก็เป็นคนที่ได้รับบาดแผลมามากมายเหมือนกับเฟเรส เป็นคนที่ต้องการจะแก้แค้นโลกใบนี้กันทั้งนั้นยังไงล่ะ
พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่ถูกชักจูงให้เข้าร่วมด้วยเพราะความอาฆาตของเฟเรส
ถ้าต้องเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ในอะคาเดมีแล้วละก็ เผลอๆ สู้ไม่ไปยังจะดีกว่า
เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่เกลี้ยกล่อมให้เฟเรสยอมไปอะคาเดมี
“เรื่องที่ข้าต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง…”
เฟเรสทบทวนคำพูดของเธอ
“เทีย ที่เจ้าพูดถูกต้องแล้ว”
รอยยิ้มจางค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเฟเรส
“เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ข้าสมควรตัดสินใจเอง มันเป็นหนทางที่ข้าต้องเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง”
ใบหน้าของเฟเรสยามกล่าวเช่นนั้น ดูผ่อนคลายกว่าเมื่อครู่นี้มาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...