เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 3

วันต่อมา

เธอถือของว่างกับยาบำรุงที่ท่านปู่ต้องดื่มไปหาท่านที่ห้องนอนตั้งแต่เช้าตรู่

“โอ้ว เทียของปู่มาแล้วหรือ!”

ท่านปู่รอต้อนรับเธอด้วยความดีใจเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ ท่านปู่”

“ปู่บอกแล้วไงว่าปู่คนนี้เป็นปกติดี แล้วนี่ที่บาดเจ็บเป็นยังไงบ้างล่ะ เทีย”

“ข้าเองตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วละค่ะ อีกไม่กี่วันก็ถอดเฝือกออกได้แล้วค่ะ”

“ค่อยโล่งอกไปทีนะ”

ท่านปู่ลูบผมเธอพลางพูดขึ้น

“ว่าแต่มาหาแต่เช้าแบบนี้ มีเรื่องอะไรหรือ”

ช่วงนี้เธอมาเยี่ยมทุกวันก็จริง แต่ปกติมักจะแวะมาในช่วงกลางวันเสียมากกว่า ท่านปู่เลยถามด้วยความเป็นห่วงว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธอหรือเปล่า

เหตุผลที่เธอลงมือเคลื่อนไหวตั้งแต่เช้านั้นง่ายมาก

เมื่อคืนเครย์ลีบันไปพบชานาเนส และได้แจ้งวิธีแยกเช็คปลอมให้แล้วยังไงล่ะ

จากนิสัยของชานาเนส เรื่องสำคัญอย่างเช็คปลอม นางย่อมไม่มีทางปล่อยให้ล่าช้าไปมากกว่านี้แน่

แต่ยังไงก็ตอบออกไปแบบนั้นไม่ได้นี่นะ

เธอฉีกยิ้ม

“ก็แค่วันนี้อยากรีบๆ พบท่านปู่ไวๆ น่ะค่ะ!”

“อย่างนั้นหรือ ฮ่าฮ่าฮ่า”

ท่านปู่ยิ้มกว้าง หัวเราะเสียงดังอีกครั้ง

แต่แล้วในตอนนั้นเองก็พลันได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก

ในที่สุดก็มาแล้วสินะ

เธอคิดเช่นนั้น ก่อนจะวิ่งตรงไปเพื่อเปิดประตูออก

“ใคร…เห?”

ไม่ใช่ชานาเนส

ทันทีที่เธอเปิดประตูออก ก็พบผู้ชายอายุหลากหลายช่วงวัยประมาณหกคนยืนอยู่ตรงหน้า

“หืม”

พวกเขาเองก็เบิกตากว้าง คงไม่ทันได้คิดเลยว่าจะได้พบกับเธอตรงนี้

“คุณหนูฟีเรนเทีย…ไม่ใช่หรือครับ”

“สวัสดีค่ะ ท่านเจ้าตระกูลทุกท่าน”

เธอจับชายกระโปรงทักทายอย่างมีมารยาท

ผู้ที่มาเข้าพบคือเหล่าเจ้าตระกูลจากตระกูลใต้บังคับบัญชาของลอมบาร์เดีย

เธอมองเห็นโรมาเชีย ดิลลาร์ด บิดาของเครย์ลีบัน และเจ้าตระกูลเฮย์ลิ่งผู้เป็นบิดาของคาอิลรัส

ว่าแต่ทุกคนแบกอะไรมากันล่ะนั่น ทั้งสองมือถึงได้ถือสัมภาระรุงรังดูหนักชอบกล

อา ว่าแล้วเชียว ชีวิตในสังคมมันเป็นเรื่องลำบากมากสินะ

เธอส่งยิ้มให้เจ้าตระกูลทุกท่านแทนความหมายบอกให้พวกเขาสู้ๆ ในขณะที่พูดไปด้วย

“วันนี้ก็เหนื่อยกันตั้งแต่เช้าเลยนะคะ”

“อา ครับ…คุณหนูก็เช่นกัน…”

เจ้าตระกูลเฮย์ลิ่งตอบคำพูดของเธอโดยอัตโนมัติ แต่แล้วเขาก็ได้แต่ยกมือขึ้นเกาหลังศีรษะแกรกๆ ด้วยรู้สึกว่านี่มันมีอะไรแปลกๆ หรือเปล่าเนี่ย