เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 3

หินก้อนใหญ่ที่ชานาเนสโยนออกไปส่งผลก่อเกิดเป็นคลื่นลูกยักษ์

พายุแห่งความเงียบสงบพัดผ่านเข้ามากวาดล้างห้องนอนในพริบตา

“เฮือก…!”

มีเพียงแค่เสียงสูดลมหายใจของใครบางคนดังขึ้นเท่านั้น

ในวินาทีนั้นเอง

เบเจอร์ก็ฟิวส์ขาด ตะโกนเสียงดังลั่นด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“พูดพล่ามบ้าอะไรกันครับ!”

“เบเจอร์! ”

รูลลักตะคอกเสียงดังเป็นการเตือน แต่มันกลับไม่อาจขวางเบเจอร์ที่ขาดสติไปแล้วได้

“ท่านพี่รู้ตัวหรือเปล่าครับว่าพูดอะไรออกมา!”

“ใช่แล้ว เบเจอร์ ข้ารู้ดีว่าตัวข้ากำลังพูดเรื่องอันใด”

เสียงสงบนิ่งเยือกเย็นของชานาเนส ดูแล้วช่างแตกต่างจากท่าทางของเบเจอร์ที่เดือดพล่านอย่างสิ้นเชิง

“ข้ากำลังบอกว่า ข้าจะขึ้นครองตำแหน่งนั่นแทนที่เจ้าที่ไร้ความสามารถยังไงล่ะ”

เปลวไฟแห่งความโกรธลุกโชนขึ้นในนัยน์ตาของเบเจอร์อีกครั้ง

เบเจอร์สาวท้าวพรวดเดินตรงเข้าไปใกล้ เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่ ราวกับต้องการจะจัดการชานาเนสมันเสียประเดี๋ยวนี้

“ข้าไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือ”

“ใช่ และมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรเสียด้วยสิ”

“เฮ้ ท่านพี่! ”

เบเจอร์เกือบจะหลุดร้องเสียงดังอ๊ากออกมา เขาพ่นเสียงหัวเราะดัง ‘เหอะ’ กวาดสายตาไล่มองชานาเนสตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

แล้วพูดขึ้นราวกับมันเป็นเรื่องน่าขันเสียเต็มประดา

“ผู้หญิงคิดอยากเป็นรักษาการเจ้าตระกูลอย่างนั้นหรือ จะฝันเฟื่องอะไรก็น่าจะมีขอบเขตบ้างนะครับ”

“เพราะข้าเป็นผู้หญิง จึงเป็นไปไม่ได้”

ชานาเนสเองก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างไม่คิดยอมแพ้ นางเงยหน้าขึ้นสบตากับเบเจอร์ตรงๆ

“ได้ ถ้าอย่างนั้นนอกจากเรื่องที่ข้าเป็นหญิงแล้ว หากมีเรื่องใดที่ข้าเทียบเจ้าไม่ได้ ก็ลองพูดมาสิ เบเจอร์”

เบเจอร์เปิดปากราวกับจะพูดท้วงติงออกไปในทันที แต่กลับไม่มีเสียงใดดังออกมาจากปากของเขา

อีกทั้งใบหน้ากลับยิ่งแดงก่ำมากกว่าเมื่อครู่เสียอีก

ที่ผ่านมาเบเจอร์ไม่เคยพ่ายแพ้กับการโต้เถียงแบบนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

เพียงแค่ชื่อ ‘ลอมบาร์เดีย’ ก็สามารถกดข่มทุกคนได้ในพริบตา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็ตาม

แต่ไม่ใช่กับชานาเนส

ชานาเนสเองก็เป็นลอมบาร์เดียเช่นกัน

อีกอย่างก็เป็นตามที่ชานาเนสพูดจริงๆ ไม่มีด้านใดเลยที่เบเจอร์จะทำได้ดีกว่าชานาเนส

เพราะฉะนั้นเบเจอร์จึงพูดเสียดสีอีกครั้งด้วยใบหน้าแดงก่ำแทนคำตอบ

“คิดจะใช้วิธีนี้เพื่อเรียกร้องให้ได้เป็นตัวเลือกผู้สืบทอดลอมบาร์เดียในภายหลังสินะครับ”