เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 3
“ทำอะไรอยู่น่ะเทีย ยิ้มให้ใครเหรอ”
“มีคนรู้จักอยู่ด้านนั้นเหรอ”
สองแฝดคอยื่นคอยาวมองสำรวจฝั่งที่เธอหันไปมองเมื่อครู่นี้
“เปล่า ก็แค่รู้สึกว่ามีคนมองน่ะ”
จะเรียกว่ารักษาภาพลักษณ์ก็ได้ละมั้ง
ทั้งสองคนพยักหน้าเข้าใจในคำตอบของเธอทันที
“เทียน่ะ ใจดีเกินไปแล้ว”
“ใช่ เทียคนนั้นกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเสียแล้ว ช่วงนี้พวกข้าเป็นห่วงหลายเรื่องเลยละ”
“…ทั้งสองคน ทำไม”
“รู้มั้ยว่าตอนนี้ไอ้พวกนั้น…ไม่สิ คนนั้น คนนี้ ทุกคนต่างก็ชอบเทียกันหมด”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ต้องช่วยขับไล่พวกแมลงหวี่แมลงวันน่ารำคาญพวกนั้นให้เจ้า แต่ช่วงนี้ดันยุ่งมากกว่าเดิม ก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วสิ”
สองแฝดพูดพลางถอนหายใจเสียงแผ่วพร้อมกัน
ทั้งสองคนอายุครบยี่สิบเอ็ดแล้ว เมื่อสองปีก่อนเพิ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นอัศวิน เข้าบรรจุประจำกองกำลังอัศวินแห่งลอมบาร์เดีย
เพราะเหตุนี้นอกจากฐานะที่พวกเขาเป็นทายาทของลอมบาร์เดียแล้ว พวกเขายังได้กลายเป็นสมาชิกทางการของตระกูลลอมบาร์เดียในอีกรูปแบบหนึ่งด้วย
เส้นทางเดินที่แตกต่างจากชีวิตก่อน ที่พวกเขากลับไปยังตระกูลชูลส์ทันทีที่บรรลุนิติภาวะ ทั้งยังเปลี่ยนกระทั่งชื่อสกุลอย่างสิ้นเชิง
อีกอย่างสองแฝดที่มักจะตัวติดกันไปไหนมาไหนอยู่เสมอ กลับถูกแยกออกไปอยู่กองกำลังที่ 1 และกองกำลังที่ 3 แยกกันไปคนละหน่วยเสียได้
เห็นว่านั่นเป็นสิ่งที่ทั้งคู่ต้องการเอง
“ถ้ามีหนุ่มที่ไหนมาทำให้เจ้ารำคาญใจ ต้องบอกพวกเรานะเทีย”
คิลลีวูร้องขอเมโลนเองก็กุลีกุจอรีบพยักหน้าอยู่ข้างๆ
ถ้าเกิดมีข่าวลือแพร่ออกไปว่าใครมาชอบเธอเข้า สงสัยสองคนนี้คงได้วิ่งโร่ไปคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายขึ้นมาข่มขู่แหง
หากลองคำนึงถึงนิสัยของสองคนนี่ มันก็มีโอกาสเป็นไปได้มากทีเดียว
เธอหัวเราะกลบเกลื่อน รีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“กองกำลังอัศวินเป็นไงบ้างล่ะ ไม่นานมานี้สอบเลื่อนขั้นแล้วนี่”
“ต้องผ่านแน่นอนอยู่แล้วสิ”
“จบชีวิตเด็กฝึกหัดกันเสียที”
“เห็นว่านี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีเลยนะ ที่มีคนได้เลื่อนขั้นไวอย่างพวกเรา”
คิลลีวูกับเมโลนโอ้อวดเต็มที่
แต่ก็นะ เรื่องแบบนี้ก็สมควรจะอวดอยู่หรอก
กองกำลังอัศวินแห่งลอมบาร์เดีย ไม่ใช่สถานที่หละหลวมขนาดยอมให้สอบผ่านการเลื่อนขั้น หรือให้บรรจุเข้ากองกำลังด้วยเหตุผลว่าเป็นทายาทแห่งลอมบาร์เดียอยู่แล้ว
ดูจากที่ในชีวิตก่อนอาสทัลลีอูเองก็เข้าบรรจุช้าไปมาก ทั้งยังต้องเป็นอัศวินฝึกหัดอยู่หลายปีก็พอจะรู้ได้
“น่าทึ่งมากเลยนะ ทั้งคู่”
สองแฝดยืดไหล่ขึ้นด้วยความภูมิใจ
“ท่านพี่ ท่านพี่ ข้าด้วยครับ!”
เครนีย์ที่ยืนอยู่ข้างคิลลีวูและเมโลนรีบก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว เอ่ยเรียกเธอไม่หยุด
เครนีย์โตขึ้นอย่างรวดเร็วตามคาด
ตอนนี้เขาอายุได้สิบห้าปี ตัวสูงเลยเธอไปมาก และกำลังไล่ตามความสูงของสองแฝดอย่างแข็งขันทีเดียว
“ข้าเองก็สอบเข้าอะคาเดมีผ่านแล้วนะครับ!”
แตกต่างจากเฟเรสที่ผ่านการศึกษาโดยไม่ต้องสอบเพราะเป็นเจ้าชาย เครนีย์ต้องสอบเข้าอะคาเดมีเสียก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...