เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 3
สรุปบท เล่ม 3 บทที่ 99.2: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
อ่านสรุป เล่ม 3 บทที่ 99.2 จาก เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] โดย Internet
บทที่ เล่ม 3 บทที่ 99.2 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
พั่บพั่บ
ได้ยินเสียงปีกนกพัดสะพือจากไกลๆ เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
“ฮะ เฮือก!”
เบเลซักเองก็คงได้ยินเสียงเช่นกัน ใบหน้าของเขาเริ่มซีดเผือดจนเป็นสีขาวโพลน
“ใช่แล้ว เจ้ากลัวนกใช่มั้ยนะ”
มันเป็นหนึ่งในจุดอ่อนที่เบเลซักเก็บซ่อนจากผู้คน
หมอนี่กลัวนกเป็นอย่างมาก
ถ้าถามว่าหนักขนาดไหน ก็ต้องบอกว่าแม้แต่เมนูไก่ที่ถูกนำขึ้นโต๊ะอาหารก็ยังรับมือได้ยากเลยทีเดียว
“มะ ไม่นะ!”
เบเลซักมองฝูงนกที่บินตรงเข้ามาหาตัวเอง เขาพยายามที่จะวิ่งหนี แต่แข้งขากลับอ่อนระทวย จนได้แต่เกลือกกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างน่าทุเรศ
“คิดจะไปไหน ข้าอุตส่าห์ทุ่มเทเปลี่ยนเจ้าให้กลายเป็นอาหารนกแท้ๆ”
“ชะ ช่วยด้วย! ”
พั่บ! พั่บ!
นกประมาณสามสิบตัวที่พักเกาะอยู่ตามต้นไม้ในละแวกนี้ ต่างบินพุ่งตรงมาหาเบเลซักกันอย่างพร้อมเพรียง
“อ๊ากกกก!”
เบเลซักขดตัวพยายามหาทางหลบเลี่ยง แต่นกพวกนั้นคงจะรู้ว่านี่เป็นธัญพืชชั้นยอดจากเซอเชาว์ละมั้ง พวกมันถึงได้ไร้ซึ่งความปรานี
ฟึบ! จิ๊บจิ๊บ! กู๊กู๊กู๊!
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าฝูงนกรวมตัวช่วยกันโจมตี มันน่าดูแบบนี้เลย!
บรรดานกต่างพุ่งเข้าจิกทุกส่วนของร่างกายเบเลซัก ไม่เว้นแม้แต่ง่ามนิ้วมือ เส้นผม พวกมันกินกันอย่างตะกละตะกลาม จนกระทั่งธัญพืชร่อยหรอนั่นแหละ ถึงได้ยอมเลิกราบินจากไป
พั่บพั่บ!
และบริเวณที่นกบินหายไปจุดนั้น ก็เหลือเพียงแค่เบเลซักที่นอนขดกายอย่างน่าสมเพช สภาพเละเทะจนดูไม่ได้
ผมถูกจิกจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง เสื้อผ้าชั้นดีก็ฉีกขาดไม่มีชิ้นดี ใบหน้าเลอะเปรอะไปด้วยน้ำตาและน้ำมูก
“ฮือออ… โฮววว…”
“บอกจะทำให้ข้าดูไม่จืด แต่นี่กลับกลายเป็นเจ้าสภาพดูไม่ได้เลยนะ”
ถึงแม้เธอจะพูดจาล้อเลียนเขาแค่ไหน เบเลซักก็ยังคงไม่อาจขยับกายได้ด้วยความหวาดกลัว
“ที่ผ่านมาเอาแต่สนุกกับการมองดูความเจ็บปวดและความหวาดกลัวของคนอื่น ตอนนี้ตัวเองเจ็บปวดบ้างเป็นไงล่ะ สนุกดีมั้ย”
“ฮึก ฮึก!”
เธอเดินเข้าไปหาเบเลซัก จ้องเด็กหนุ่มที่นอนคู้กายอยู่บนพื้นด้วยนัยน์ตาเย็นชา
เหมือนอย่างที่เขาเคยทำกับเธอที่ร้องไห้โฮจนแทบขาดใจ
“ถ้าเจ้ากล้ารังแกเครนีย์อีกแม้แต่ครั้งเดียว ถึงตอนนั้นมันไม่จบง่ายๆ แบบนี้แน่”
เธอพูดย้ำชัดถ้อยชัดคำทุกประโยค ให้มันสลักลงหัวสมองอันแสนโง่เขลาของเบเลซัก
“ข้าจะทำให้เจ้าสลบโดยไม่มีใครสืบหาร่องรอยได้ หลังจากทำให้ทั่วร่างกายกลายเป็นก้อนแป้งอาหารนกเสร็จ ก็จะโยนเข้าไปในรังนก ‘ยักษ์’ ผูกไว้กับเสาให้พวกมันเข้ามาจิกซะเลย เข้าใจมั้ย”
“ฮะ เฮือก! ”
นัยน์ตาของเบเลซักมีแต่ความหวาดกลัว ท่าทางเหมือนว่าเพียงแค่จินตนาการก็รู้สึกกลัวมากแล้ว
หลังจากจ้องเบเลซักด้วยนัยน์ตาดูถูกเป็นครั้งสุดท้าย เธอก็หมุนตัวหันหลังเดินจากไป
อา สดชื่นจัง
ไม่มีถุงอาหารนกแล้ว ร่างกายเบาขึ้นมาระดับหนึ่งเลยทีเดียว
“หากจะนำไปขายทางตะวันออก ก็ต้องเพิ่มเงินให้พวกเรานี่คะ”
“ใช่แล้วละครับ”
เครย์ลีบันยื่นกระดาษเขียนรายชื่อส่งให้เธอ
“นี่คือรายชื่อกลุ่มการค้าที่ติดต่อมาหาพวกเราจนถึงตอนนี้ครับ”
“เยอะพอตัวเลยนะคะเนี่ย งั้นไหนดูซิ…”
เธอกวาดสายตาไล่มองรายชื่อยาวเป็นหางว่าว
และก็ค้นพบชื่อที่เธอตามหาอยู่ที่บริเวณหางแถวของรายชื่อนั่น
“นี่ค่ะ ส่งสารไปแจ้งที่นี่ว่าพวกเราจะขายธัญพืชให้เขาประมาณ 1 ใน 4 ของที่เรามีค่ะ ปรับราคาให้ถูกลงหน่อยนะคะ”
“คะ ปริมาณมากขนาดนั้นเลยหรือคะ”
“ใช่ค่ะ แน่นอนว่าต้องแบ่งให้กลุ่มการค้ากลุ่มอื่นกลุ่มละนิดด้วยค่ะ ยังไงโลกนี้ก็ต้องกินต้องอาศัยไปด้วยกันอยู่แล้ว”
ถึงแม้ที่จริงแล้วเธอแค่ตั้งใจว่าจะลดความอิจฉาริษยา กับช่วงเวลาน่ารำคาญนี่ให้มันลดน้อยลงได้มากที่สุดเท่านั้นก็เถอะ
“อืมม…”
ไวโอเล็ตเอียงคอมองด้วยความงุนงง แต่แล้วเมื่อเห็นชื่อกลุ่มการค้าที่ปลายนิ้วของเธอจิ้มอยู่ นัยน์ตาของนางก็เบิกกว้างในทันที
“อ๊ะ ที่นี่เมื่อคราวก่อน…”
และหันมาจ้องหน้าเธอ
เธอยิ้มให้ไวโอเล็ตเพื่อสื่อว่าให้นางเชื่อมั่นในตัวเธอ
เพียงไม่นานไวโอเล็ตก็พยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะตอบ
“ทราบแล้วค่ะ ข้าจะส่งสารไปหา ‘กลุ่มการค้าเรด’ ตามที่สั่งค่ะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...