เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 38

เครย์ลีบัน เพลเลส ถึงกับเปิดเผยบาดแผลของตัวเองออกมาให้เห็น ทั้งยังบอกว่าอยากเป็นคนของเธอ ย่อมไม่มีเหตุผลใดให้เธอผลักไสเขา

ไม่สิ ถ้าไม่บ้า เธอก็คงไม่ผลักไสเขาออกไปแน่

เครย์ลีบันคนนี้จะกลายเป็นหูเป็นตาให้แก่เธอที่ยังเด็กและไม่อาจเข้าออกคฤหาสน์ได้อย่างอิสระ จะกลายเป็นปาก รวมถึงเป็นแขนและขาให้เธอ

และต่อไป เขาจะกลายเป็นหน้ากากของเธอ จนกว่าเธอจะบรรลุนิติภาวะ

“หากจะทำตามพวกเรื่องที่ข้าจะทำในอนาคต มันอาจจะลำบากหน่อยก็ได้นะคะ”

นัยน์ตาสีฟ้าของเครย์ลีบันสั่นไหวราวกับเกิดแผ่นดินไหว

“และเหนือสิ่งอื่นใด…”

เธอถามเรื่องที่สำคัญที่สุดเป็นคำถามสุดท้าย

“เก็บความลับได้มั้ยคะ”

จนกว่าเธอจะเตรียมการพร้อม จะให้ใครหน้าไหนล่วงรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เธอจะทำไม่ได้เด็ดขาด

เธอจะต้องเป็นหลานสาวที่แค่ฉลาดเล็กน้อยของเจ้าตระกูลให้ได้นานที่สุดไประยะหนึ่งเท่าที่จะทำได้

เพื่อไม่ให้เบเจอร์รู้สึกถึงภัยอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา

เพื่อให้ในตอนที่ตระหนักขึ้นมาได้ เธอก็ยืนขวางหน้าเขาในทุกด้าน และยึดครองตำแหน่งเจ้าตระกูลคนต่อไปได้สำเร็จ

และเธอก็ได้เห็น

รอยยิ้มยินดีเหมือนเมื่อคราวก่อนที่ช่วยผูกริบบิ้นที่แขนเสื้อให้กับเธอ มันกำลังเบ่งบานอยู่บนใบหน้าของเครย์ลีบัน

“ต่อไปก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ เครย์ลีบัน”

คำเรียกที่เปลี่ยนไปของเธอ ทำให้ไหล่ของเครย์ลีบันสั่นเทาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะประทับริมฝีปากจุมพิตลงบนหลังมือของเธอด้วยความระมัดระวัง

“ข้าเชื่อและขอติดตามคุณหนูครับ”

ไม่จำเป็นต้องมีคำมั่นสัญญาโก้หรูหรือคำปฏิญาณตนใดๆ ทั้งนั้น

แค่ประโยคที่บอกว่าจะเชื่อและติดตามเธอ แค่คำนั้นประโยคเดียวมันก็เพียงพอแล้ว

ตอนนี้ก็สนทนากันจบแล้ว เธอจึงลุกขึ้นจากที่นั่ง

พอเธอขยับตัว เครย์ลีบันเองก็รีบลุกขึ้นตาม

เธอสะบัดชายกระโปรงที่ยับเล็กน้อยให้เข้าที่เข้าทาง พลางเอ่ยพูดกับเครย์ลีบัน

“อีกสักพักก็แจ้งท่านปู่ด้วยนะคะ ว่าอยากจะลองให้ข้าเรียนเสริมเพิ่ม”

“เรียนเพิ่มหรือครับ”

ใบหน้านั้นราวกับจะถามว่า ‘ข้าสอนคุณหนูหรือครับ’

“จะแอบสนทนากับเครย์ลีบันแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ไม่ใช่เหรอคะในอนาคตคงจะมีเรื่องให้ปรึกษาหารือกันมากขึ้นเรื่อยๆ อยู่นะ”

แถมยังมากด้วย

“เพราะฉะนั้นช่วยบอกว่าจะจัดคลาสเรียนตัวต่อตัวให้ข้าตามจำเป็นบ้างเป็นครั้งคราวนะคะ บางทีท่านปู่ก็คงจะไม่คัดค้านอะไรหรอกค่ะ”

เผลอๆ จะหัวเราะชอบใจว่า ‘วะฮ่าฮ่าฮ่า!’ ด้วยซ้ำ

เธอปล่อยเครย์ลีบันที่เอาแต่ยืนเหม่อลอยไม่สมกับเป็นเขาทิ้งไว้ แล้วเดินตรงไปยังประตูเข้าออก

เปิดประตูออกไป ก็เห็นคนงานสองคนกำลังเดินตรงมาทางนี้จากไกลๆ