เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 4

“…นั่นก็คือคำอธิบายคร่าวๆ เกี่ยวกับกิจการไปรษณีย์ค่ะ แน่นอนว่าถ้าหากต้องการแผนงานอย่างละเอียดละก็ ข้าสามารถส่งไปให้ที่กลุ่มการค้าได้นะคะ”

เธออธิบายแผนงานสั้นๆ แต่กระชับได้ใจความให้โรมาเชียร์ ดิลลาร์ด ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มการค้าลอมบาร์เดียได้ฟัง

“นี่มันช่าง…เป็นความคิดที่สร้างสรรค์มากเลยครับ”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดพึมพำเสียงแผ่วด้วยความประทับใจ

เธอรู้ดีว่าเขาชื่นชมเธอจากใจจริง

เพราะในระหว่างที่เธออธิบายให้ฟัง นัยน์ตาคู่นั้นเบิกกว้างด้วยความตกใจ ทั้งยังส่องประกายวาววับอยู่หลายครั้งทีเดียว

แต่ถึงอย่างนั้นโรมาเชียร์ ดิลลาร์ดก็ยังคงลังเลเหมือนเคย

“หัวหน้ากลุ่มการค้ากำลังกังวลเรื่องใดหรือคะ”

“อืมม ข้าเองก็ทราบว่ามันเป็นความคิดที่ดีครับ แต่สงสัยว่าสุดท้ายแล้วมันจะปรับเอาไปใช้ได้จริงมากแค่ไหนกัน ไปรษณีย์ที่ผู้คนไม่คุ้นเคยเลยสักนิดนั่น พวกชนชั้นสูงจะใช้งานมันมากแค่ไหน…”

เธอส่ายหน้าพลางเอ่ยขึ้นว่า

“ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรผิดไปอย่างหนึ่งนะคะ ชนชั้นเป้าหมายของกิจการไปรษณีย์น่ะ ไม่ได้มีแค่ชนชั้นสูงเท่านั้นหรอกค่ะ อาณาจักรในปัจจุบัน ‘เงิน’ ไม่ใช่เอกสิทธิ์เฉพาะของพวกชนชั้นสูงอีกต่อไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ จำนวนสามัญชนที่ได้รับเงินเดือนจากกลุ่มการค้าต่างๆ หรือกระทั่งพระราชวังเองก็มีไม่น้อยเลยนะคะ”

“มันก็จริงอยู่หรอก แต่ว่า…”

“อีกอย่าง ตอนนี้ข้าแค่กำลังยื่นข้อเสนอให้กลุ่มการค้าลอมบาร์เดียเข้ามาเป็นหลังคาครอบคลุม ‘การใช้งานได้จริง’ ที่กล่าวมาเมื่อครู่นี้อยู่ค่ะ เพราะสุดท้ายในช่วงแรกเริ่มธุรกิจ ความหลากหลายของสินค้าที่สามารถสั่งซื้อได้ผ่านไปรษณีย์มันจะกลายเป็น ‘การใช้งานได้จริงของไปรษณีย์’ ยังไงล่ะคะ”

“อืมม”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ด ยังคงไม่อาจตัดสินใจได้ง่ายๆ เหมือนเมื่อครู่

เธอเองก็กลุ้มใจอยู่เหมือนกัน

เจ้าตระกูลดิลลาร์ดที่เธอเคยรู้จัก ไม่ใช่คนสองจิตสองใจแบบนี้

หากมองเห็นโอกาสแล้วละก็ เขาจะพุ่งกระโจนเข้าใส่อย่างไม่ลังเล

เรื่องนั้นเจ้าตระกูลคนนี้ที่เพิ่งจะเริ่มเข้าสู่วัยชราก็น่าจะเป็นเหมือนกันนี่นา

ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า มีเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกต่อต้านไม่อยากจับมือของเธอ ในฐานะผู้รับผิดชอบกลุ่มการค้าลอมบาร์เดียที่แสนยิ่งใหญ่อยู่สินะ

เธอตัดสินใจเอ่ยถามโรมาเชียร์ ดิลลาร์ดออกไปตรงๆ

“สิ่งที่หัวหน้ากลุ่มการค้าเป็นกังวลคือกิจการไปรษณีย์ หรือว่าคือข้ากันแน่คะ”