เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 4

ตอนที่ 135

“พูดเรื่องอะไรกัน…”

เธอยิ้มกว้างหันไปมองเครย์ลีบันที่ยืนอยู่ข้างกาย

“ข้าก็มีคิดเผื่อไว้แล้ว ถึงได้ขอร้องให้เครย์ลีบันมาร่วมประชุมด้วย ค่อยโล่งอกหน่อยค่ะ”

เครย์ลีบันเองก็มองตอบเธอยิ้มๆ

“ท่านฟีเรนเทียมักจะคาดการณ์เหตุการณ์ในอนาคตได้เหมือนมองเห็นเสมอเลย ตอนนี้ข้าไม่ตกใจแล้วละครับ”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดมองเธอกับเครย์ลีบันที่กำลังสนทนากันอย่างอบอุ่นด้วยนัยน์ตาไม่เข้าใจว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

ทั้งๆ พวกเขามีความสัมพันธ์เป็นเพียงแค่อาจารย์กับลูกศิษย์เท่านั้น

แต่บรรยากาศระหว่างที่สนทนากลับดูตรงกันข้ามเสียได้ ก็สมควรแล้วที่จะรู้สึกสับสนขึ้นมา

เธอเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงนิ่งสงบ เพื่อที่จะได้ช่วยจบความสับสนของหัวหน้ากลุ่มการค้า

“ท่านเจ้าตระกูลโรมาเชียร์ ดิลลาร์ด”

“ครับ…?”

“จำกิจการเหมืองแร่เพชรของร้านค้าเพลเลสได้มั้ยคะ”

“แน่นอน…ครับ”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดพยักหน้าตอบ

“ข้ารู้มาว่าท่านก็อยู่ที่งานประมูลเหมืองแร่ด้วย ไม่ทราบว่าคิดยังไงเหรอคะ”

“ข้าคิดว่า กลุ่มการค้าลอมบาร์เดียของพวกเราที่เคยปล่อยปละไม่สนใจร้านค้าเพลเลสซึ่งเป็นแค่ร้านค้ามือใหม่ในตอนนั้น ได้รับบทเรียนที่เหมาะสมแล้วครับ หลังจากนั้นพวกเราเองก็ปรับปรุงตัวเอง และปรับเปลี่ยนความคิดใหม่เช่นกันครับ”

พอเธอถาม เขาก็ตอบตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

แต่ใบหน้าก็ยังคงสับสนอยู่เหมือนเดิม ด้วยไม่อาจเชื่อมโยงได้ว่า การที่ร้านค้าเพลเลสมีวันนี้ได้ มันไปเกี่ยวอะไรกับเธอกัน

เธอเอ่ยให้ความกระจ่างแก่หัวหน้ากลุ่มการค้า

“กิจการเหมืองแร่เพชร เป็นธุรกิจแรกของข้าค่ะ”

“ธุรกิจแรก…”

โรมาเชียร์ ดิลลาร์ดพึมพำคำพูดประโยคสุดท้ายของเธอเสียงแผ่ว เขาส่ายหน้าไปมา

“ขออภัยครับ ข้าไม่ค่อยเข้าใจที่คุณหนูกล่าวนัก รบกวนช่วยกล่าวอีกครั้งได้มั้ยครับ”

“ก็บอกว่าไม่อาจเชื่อถือข้าได้ เพราะข้าไร้ประสบการณ์ไม่ใช่เหรอคะ ประสบการณ์ย่อมเป็นสิ่งสำคัญอยู่แล้วละค่ะ เรื่องนั้นข้าเองก็เห็นด้วยเหมือนกัน ดังนั้นถึงได้ยอมบอกความลับอย่างหนึ่งให้ได้ทราบยังไงล่ะคะ”

เธอลดระดับเสียงลง

“เจ้าของที่แท้จริงของร้านค้าเพลเลสก็คือข้า ฟีเรนเทีย ลอมบาร์เดียคนนี้ค่ะ”

“จะ…เจ้าของที่แท้จริง?”

นัยน์ตาสั่นไหวราวกับเกิดแผ่นดินไหวของหัวหน้ากลุ่มการค้าหันขวับไปมองเครย์ลีบันทันที

“ที่คุณหนูพูดเป็นเรื่องจริงหรือ”

เครย์ลีบันตอบทันที

“คนภายนอกรู้เพียงแค่ว่าข้าให้การอบรมสั่งสอนท่านฟีเรนเทียก็จริง แต่ที่จริงแล้วมันตรงกันข้ามครับ ทุกวัน ทุกวัน ข้าต่างหากที่เป็นฝ่ายได้เรียนรู้อะไรต่างๆ มากมายจากท่านฟีเรนเทีย”

“ตะ แต่คุณหนูยังเด็กอยู่เลย จะทำแบบนั้น…”