เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 4

ตอนที่ 141

“หืม ไหนดูสิ ปู่เองก็อยากลองฟังดูเหมือนกันว่าหลานสาวปู่มีความคิดอะไรดีๆ”

ท่านปู่เอ่ยกับเธอ

ก่อนอื่นปฏิกิริยาของท่านปู่ก็ไม่ได้แย่นักอันที่จริงเธอเองก็ไม่ได้ใจกล้าอะไรขนาดนั้นหรอก ได้เห็นปฏิกิริยาแบบนี้จึงค่อยลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกได้หน่อย

การเสนอความเห็นเกี่ยวกับเรื่องทางเหนือให้ท่านปู่ฟัง มันเป็นคนละเรื่องกับการขอใช้อำนาจในฐานะทายาทของเจ้าตระกูล เพื่อเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจการของลอมบาร์เดียอย่างสิ้นเชิง

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป ก่อนจะเปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง

“ที่จริงแล้ว อาจารย์เครย์ลีบันมักจะถามความเห็นข้าเกี่ยวกับงานของร้านค้าอยู่บ่อยๆ น่ะค่ะ”

“เครย์ลีบันน่ะหรือ”

ท่านปู่เบิกตากว้างด้วยความแปลกใจเครย์ลีบันเป็นหนึ่งในคนไม่กี่คนที่ท่านปู่ให้การยอมรับ

แต่เครย์ลีบันคนนั้นกลับปรึกษาหารือเรื่องงานกับเธอ

เธอรู้สึกได้ว่า แววตาของท่านปู่ที่มองเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยต่อ

“ค่ะ และเมื่อเช้าก็เหมือนกัน เกี่ยวกับเรื่องดินถล่มทางเหนือน่ะค่ะ”

“อืมม งั้นเหรอ เทียเองก็ได้ยินแล้วสินะ”

“เป็นเรื่องที่น่าเสียใจจริงๆ ค่ะ”

ท่านปู่มองใบหน้าเศร้าหมองของเธอพลางพยักหน้าลง

“เพราะฉะนั้นระหว่างที่ปรึกษากันอยู่ ก็มีพูดถึงหลายเรื่องค่ะ น่าจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับทั้งร้านค้าเพลเลส ทั้งลอมบาร์เดียเลยค่ะ”

ท่านปู่ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่มองหน้าเธออยู่ครู่หนึ่ง

เอาแต่ยิ้มกว้างมองเธอ และเพียงไม่นานก็ระเบิดหัวเราะเสียงดัง ‘ฮ่าฮ่าฮ่า’ แต่มันมีอะไรบางอย่างแตกต่างไปจากภาพลักษณ์ปกติของท่านปู่ที่เธอเคยเห็นนัยน์ตาคู่นั้นดูจริงจังและลึกซึ้งกว่าอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“ก่อนหน้านั้นปู่มีเรื่องอยากจะถาม เทีย”

ท่านปู่ถามเธอเสียงทุ้ม

“จากเหตุดินถล่มทางเหนือในครั้งนี้ เจ้าคิดว่าพวกเราลอมบาร์เดียควรจะแสดงท่าทีเช่นไร”

“ช่วยทางเหนือสิคะ เหตุดินถล่มมันก่อให้เกิดความเสียหายมากเลยไม่ใช่เหรอคะ”

โล่งอกที่เจ้าตระกูลไอบันยอมฟังไวโอเล็ต เลยไม่เกิดความเสียหายถึงชีวิตเหมือนชีวิตก่อน

แต่ถึงยังไงผู้คนมากมายก็ต้องสูญเสียรากฐานในการดำรงชีวิตไปอยู่ดี

“ข้าคิดว่าจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับวิกฤตของผู้ปกปักรักษาอาณาจักรเขตแดนใดเขตหนึ่งไม่ได้ค่ะ”

“เพราะเหตุใดกัน มันเป็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเราที่อยู่ห่างไกลแบบนี้เสียหน่อย”

“อาณาจักรอาจจะแบ่งออกเป็นแต่ละภาค ตะวันออกตะวันตก ใต้ เหนือ และกลางก็จริง แต่ก็ตัดขาดจากกันไม่ได้ค่ะ”

ไม่ว่าจะชอบหรือเกลียดกันแค่ไหน ตระกูลต่างๆ ก็ต้องเกี่ยวพันกันด้วยการค้าและสายสัมพันธ์หลากหลายรูปแบบอยู่ดี

จะถอยห่างอยู่เฉยๆ ไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย โดยอ้างว่าเป็นเรื่องของทางเหนือที่แสนห่างไกลไม่ได้เด็ดขาด

“ดูแค่เหมืองแร่อย่างเดียวก็ได้ เขตเหนือต้องฟื้นตัวให้เร็วที่สุด กิจการเหมืองแร่ลอมบาร์เดียของพวกเราถึงจะกลับมาเป็นปกติได้นี่คะดังนั้นก็ต้องม้วนแขนเสื้อขึ้น ออกตัวให้ความช่วยเหลือถึงจะถูก แต่ว่า”

“แต่?”