เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 4

สรุปบท เล่ม 4 บทที่ 155.2: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]

สรุปตอน เล่ม 4 บทที่ 155.2 – จากเรื่อง เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] โดย Internet

ตอน เล่ม 4 บทที่ 155.2 ของนิยายแฟนตาซีเรื่องดัง เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

หลังจากได้คำตอบจากแคลอฮัน เฟเรสก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนหินก้อนหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก

“อาหารก็สำคัญนะเพคะ เจ้าชาย”

ไวโอเล็ตรีบไปเอาขนมปังนุ่มๆ กับน้ำมาให้เฟเรส

“ต้องเสวยเสียหน่อยถึงจะมีแรงนะพ่ะย่ะค่ะต้องเตรียมตัวให้ดีเพื่อที่จะทำลายหินก้อนใหญ่นั่น พวกเราต้องรีบช่วยเทียออกมาให้ได้เร็วๆ ไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ”

แคลอฮันกล่าวกับเฟเรสที่ยังดูลังเลอยู่

เฟเรสจึงยอมรับขนมปังกับน้ำมาถือไว้อย่างว่าง่าย

“เอาละ เตรียมตัวอีกรอบ!”

เมโลนตะโกนเสียงดัง ในขณะที่เรียกออร่าขึ้นมาอีกครั้ง

โครม!

เปรี๊ยะ!

ลานกู้ภัยอันแสนตึงเครียดเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครา

เฟเรสนั่งเคี้ยวขนมปังอยู่บนก้อนหินเงียบๆ

ขยับตัวเพียงแค่เล็กน้อย ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม

เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อที่จะได้รักษาพลังงานเอาไว้ให้ได้มากที่สุด

ในขณะที่ทำเช่นนั้น สายตาของเฟเรสก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่เดิม ไม่ละสายตาห่างออกไปจากหินก้อนใหญ่ที่เผยโฉมออกมาให้เห็นครึ่งซีกตรงบริเวณนั้น

ราวกับนั่นเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดในชีวิต เขาเอาแต่จ้องมันไม่ห่าง ในขณะที่เคี้ยวขนมปังกลืนลงคอ

* * *

ตึง ตึง

เสียงอะไรบางอย่างหนักๆ ปลุกเธอให้ตื่นจากการหลับใหล

ครืน

แรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยดังขึ้น พร้อมกับเศษดินที่ร่วงตกลงมาจากเพดานรถม้า

“นี่มัน…เสียงอะไรหรือครับ”

โล่งอกที่มันไม่ใช่ภาพหลอนที่มีแค่เธอเท่านั้นที่ได้ยินมิเคนเต้ ไอบันเองก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน

“หรือว่าเกิดเหตุดินถล่มขึ้นอีกรอบหรือเปล่าครับ”

“ก็อาจจะเป็นไปได้…”

ครืน

ได้ยินเสียงดังขึ้นพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนอีกครั้ง

“เฮ้อ…”

มิเคนเต้ ไอบันดูเหมือนจะสูญเสียความหวังไปจนหมดสิ้นแล้ว

เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดานที่มีเศษดินร่วงหล่นลงมาด้วยนัยน์ตาสิ้นหวัง ก่อนจะหลับใหลไปอีกครั้ง

ไม่สิ บอกว่าหมดแรงจนสลบไปน่าจะใกล้เคียงกว่า

เธอเองก็อยู่ในสภาพย่ำแย่ไม่ต่างกันเท่าไหร่

กังวลว่าดินที่ร่วงลงมาเสียงครืน ครืน ทุกครั้งที่เกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นก็จริง แต่เปลือกตาก็หนักอึ้งเอาแต่จะปิดลงอยู่เรื่อย

ถ้าเพดานพังลงมาละก็ คงต้องตายสินะถ้าอย่างนั้นตายไปโดยหลับแบบไม่รู้สึกอะไรเลย ก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอกใช่มั้ย

แต่แล้วในตอนที่นัยน์ตาเริ่มปรือจะปิดลง พร้อมกับความคิดเช่นนั้น

โครม!

เสียงดังสนั่นจนเสียงเมื่อครู่นี้เทียบไม่ติดก็ดังขึ้น พร้อมกับเพดานข้างหนึ่งยุบตัวลงมา

“เห…”

แต่เธอไม่ได้ตกใจเพราะเรื่องนั้น

“…เร็ว…ยกออก!”

“ฝั่งนี้ทั้งหมด… เร็วเข้า…!”

ภายในรถม้าที่เงียบสงัดมาโดยตลอด เริ่มได้ยินเสียงของผู้คนดังขึ้นเรื่อยๆ

แต่ก็ทำได้เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น ภาพตรงหน้าเริ่มหมุนคว้าง ลมหายใจเริ่มขาดช่วง

ในที่สุดเธอก็พิงศีรษะแนบเข้ากับกำแพง ต่อสู้กับเปลือกตาที่เอาแต่จะปิดลงอยู่เรื่อย

“เฟเรส เฟเรส…”

สิ่งที่เธอสามารถทำได้ก็มีแค่ใช้เสียงเบาเท่ามดของเธอพร่ำเรียกชื่อเฟเรสเท่านั้น

“เฟเรส ข้าอยู่ตรงนี้…”

แต่แล้วในจังหวะที่คิดว่าคงไม่อาจเอาชนะเปลือกตาหนักอึ้งได้อีกต่อไปแล้ว

ครืนนน

เสียงหนักหน่วงดังขึ้นพร้อมกับแสงสว่างส่องเข้ามาในรถม้า

“อึก”

เพราะตกอยู่ในความมืดเป็นเวลานานจนสายตาชินกับความมืดแล้ว เธอจึงตาพร่าจนไม่อาจมองเห็นอะไรได้ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เธอรู้สึกได้

“เทีย”

เสียงของเฟเรสเธอยื่นมือไขว่คว้าออกไปทางทิศที่ได้ยินเสียงทั้งๆ ที่ยังคงหลับตาหลบแสงอาทิตย์อยู่

หมับ

และก็มีมือข้างหนึ่งยื่นมาจับมือของเธอที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศเอาไว้ทันที

มือข้างนั้นช่วยดึงเธอขึ้นไป

และรู้สึกได้ถึงร่างกายของเฟเรสที่โอบกอดเธอไว้

เธอยื่นมือออกไปจับเสื้อของเฟเรสเอาไว้แน่น

“ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่เป็นอะไรนะ เทีย”

แค่คำพูดประโยคนั้นประโยคเดียว

วินาทีนั้นเอง ความเครียดต่างๆ นานาที่เคยถาโถมเข้าใส่ให้เธอต้องดิ้นรนมีชีวิตรอดจึงคลายตัวลง พร้อมกับสติของเธอที่หลุดลอยไปไกล

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]