เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 187.1

ตอนที่ 187

“เลวร้ายมาก”

เฟเรสทรุดกายนั่งลงข้างเธอ เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าพลางเอ่ยพูดขึ้น

น้ำเสียงฟังดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

หลังจากรับประทานอาหารมื้อกลางวันกับท่านพ่อเสร็จ เธอก็ได้พบกับเฟเรสอีกครั้งแถวๆ ลานฝึกใกล้ปีกคฤหาสน์

“เพราะฉะนั้น…เจ้าไปรับประทานมื้อเช้ากับท่านพ่อและท่านปู่มาเหรอ”

ดูเหมือนว่าตอนเช้าหลังจากท่านพ่อลากเฟเรสออกไปจากห้องของเธอ ท่านก็พาเด็กหนุ่มไปร่วมโต๊ะอาหารมื้อเช้าด้วยกันกับท่านปู่ที่ห้องอาหารในคฤหาสน์หลักละมั้ง

ก็แค่ไม่ได้พบหน้ากันไม่กี่ชั่วโมงเองนะ

แต่ระยะเวลาเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงนั้น ใบหน้าของเฟเรสกลับดูเป็นเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก

“นั่นมันใช่มื้อเช้าแน่เหรอ ข้ารู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปหลายสิบชั่วโมงเลย”

“เจ้าไปแค่สี่ชั่วโมงเองนะ”

“อา…”

เฟเรสครางตอบด้วยใบหน้าเหม่อลอย เรือนผมพลิ้วไหวไปตามแรงลมฤดูใบไม้ร่วงที่พัดผ่านเข้ามาจนผมยุ่งเหยิงไปหมด

“ตั้งสติหน่อยเฟเรส อ๊ะ มานั่นแล้ว”

เธอตบหลังเฟเรสเสียงดังปั๊กๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่ง เพราะเห็นคนที่กำลังรออยู่พากันเดินมาจากที่ไกลๆ โน่นแล้ว

“เทีย!”

“เทีย!”

คนที่วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจนฝุ่นดินคลุ้งตลบไปหมดหลังจากสังเกตเห็นเธอก็คือ คิลลีวูกับเมโลนนั่นเอง

หลายเดือนที่ผ่านมาพวกเขาไปเข้าแคมป์ฝึกซ้อมของกองกำลังอัศวินลอมบาร์เดีย เธอก็เลยไม่ได้พบหน้าสองแฝดมานานพักใหญ่

ชื่อเรียกอาจจะเป็นแค่การฝึกซ้อมก็จริง แต่ได้ยินว่าความจริงแล้วมันใกล้เคียงกับแคมป์นรกมากกว่า

ทำเอาในช่วงเวลาแค่ไม่กี่เดือน บรรยากาศรอบตัวทั้งสองคนแตกต่างไปจากเดิมมากทีเดียว

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”

“คิดถึงจัง!”

ถึงแม้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเขาจะไม่เปลี่ยนไปเลยก็เถอะ

“ได้ข่าวว่าทั้งสองคนได้เป็นหัวหน้ากลุ่มอัศวินหน้าใหม่กันเลยเหรอ ยินดีด้วยนะ”

นั่นเป็นข่าวที่เธอได้ยินผ่านชานาเนส

“เห็นว่ามีแค่ไม่กี่คนเองในประวัติศาสตร์กองกำลังอัศวินลอมบาร์เดียเชียวนะ ที่ได้เลื่อนขั้นเร็วแบบพวกเจ้าทั้งคู่น่ะ”

สองแฝดยักไหล่ไม่ยี่หระกับคำพูดของเธอ

“แน่นอนอยู่แล้ว! พวกเราเป็นใครกัน!”

“พูดเผื่อไว้ก่อนนะ แต่พวกเขาไม่เคยให้ความสะดวกสบายพวกข้าเพราะเป็นลอมบาร์เดียแน่”

“ใช่แล้วละ หัวหน้าเป็นมนุษย์ที่โหดเหี้ยมอำมหิตสุดๆ บรื๋อ”

สองแฝดตัวสั่นเมื่อพูดถึงหัวหน้ากองกำลังอัศวินลอมบาร์เดีย

แต่แล้วในตอนนั้นเองก็มีบุคคลหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านหลังของสองแฝด

“สวัสดีค่ะ คุณหนูลอมบาร์เดีย”

“ว่าแล้วเชียว เหมาะกับชุดฝึกดาบมากเลยนะคะ คุณหนูบราวน์”