เล่ม 5 บทที่ 188.1
ตอนที่ 188
พวกเราพากันเดินออกมาจากลานฝึก แล้วเดินตรงกลับไปยังบ้านของเธอ
ทั้งสองแฝด ทั้งเฟเรส รวมไปถึงราโมนาด้วย
ห้องรับรองในบ้านเธอจึงเต็มไปด้วยแขกทั้งสี่หลังจากไม่มีแขกมาเยือนเยอะขนาดนี้มาเสียนาน
“ต้องลำบากเพราะข้าไปขอร้องให้ช่วยมาประลองดาบแท้ๆ เลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ คุณหนูบราวน์”
เธอพูดพลางเทชาร้อนกรุ่นให้ราโมนา
“ไม่หรอกค่ะ คุณหนูลอมบาร์เดีย คุณหนูอุตส่าห์เป็นกำลังช่วยเหลือตระกูลของข้า ถ้าเป็นเรื่องที่ข้าสามารถทำได้ละก็ ไม่ว่าจะเรื่องใดข้าก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเลยค่ะ”
“ว่าแต่ว่า”
“ขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย”
เมโลนกับคิลลีวูเอ่ยพูดกับราโมนาด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย
“ค่ะ เชิญกล่าวมาได้เลยค่ะ ท่านชายน้อยลอมบาร์เดีย”
“ระดับคุณหนูบราวน์น่ะ ที่อะคาเดมีถือว่ามีความสามารถระดับไหนเหรอ”
สองแฝดไม่เคยเดินทางออกจากลอมบาร์เดียไปศึกษาที่ไหน แตกต่างจากเครนีย์ที่เลือกที่จะเดินทางไปศึกษาเล่าเรียนที่อะคาเดมี
แม้แต่วิชาดาบที่เริ่มเรียนรู้ตั้งแต่เด็ก พวกเขาก็เรียนมันจากบรรดาอัศวินลอมบาร์เดียทั้งนั้น
คงจะรู้สึกสนใจอยากรู้ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ข้าไม่ใช่คนมีความสามารถโดดเด่นหรอกค่ะ ขนาดสอบเข้าอะคาเดมียังผ่านแบบฉิวเฉียดเลย”
ราโมนาตอบถ่อมตน
แต่เฟเรสที่นั่งดื่มชาฟังบทสนทนาอยู่เงียบๆ ด้านข้างกลับพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ตอนแรกก็คงจะเป็นแบบนั้น”
“หมายความว่ายังไงเหรอ เจ้าชาย”
“ราโมนาได้เกียรตินิยมอันดับสองในการศึกษาภาควิชาฟันดาบ”
นัยน์ตาของสองแฝดเบิกกว้าง
“ตลอดเวลาที่ศึกษาอยู่ที่นั่น ราโมนาเป็นเพียงคนเดียวที่ออกมาฝึกซ้อมที่ลานฝึกเช้ากว่าข้า”
จากความสามารถเพียงแค่สอบเข้าผ่านอย่างฉิวเฉียด กลับจบการศึกษาออกมาในระดับเกียรตินิยมอันดับสอง
มันเป็นความยิ่งใหญ่ที่ทำให้รับรู้ได้ในทันทีว่า ราโมนาเป็นคนที่มีความพยายามมากเพียงใด
“ข้าก็แค่โชคดีเท่านั้นเองค่ะ เพราะได้เรียนรู้อะไรมากมายจากอะคาเดมีที่เลือกเป็นที่หลบภัยในการเอาตัวรอดน่ะค่ะ”
เสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบอย่างนิ่งสงบ
“ทั้งสหายที่คอยช่วยปกป้องอยู่ข้างกายเสมอ และความฝันที่ข้าอยากจะทำให้เป็นจริง”
ในระหว่างที่กล่าวเช่นนั้น สายตาของราโมนาก็หันไปมองเฟเรสเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้นจริงๆ
“เข้าศึกษาเพื่อเอาตัวรอด…”
“คงจะลำบากมากเลย”
“แต่ดาบของคุณหนูบราวน์เมื่อครู่นี้แข็งแกร่งมากเลยนะ”
“ใช่แล้วละ จิตใจก็ด้วย คุณหนูบราวน์เป็นคนที่มีความสามารถในการฟันดาบมากจริงๆ”
สองแฝดหันไปพูดกับราโมนา
“ถ้ามีเรื่องอะไรให้พวกเราช่วย ก็บอกนะ”
“เพราะคุณหนูราโมนาเป็นหนึ่งในนักดาบไม่กี่คนที่พวกเราให้การยอมรับ”
คำพูดของสองแฝดทำเอาใบหน้าของราโมนากลับมาขึ้นสีแดงก่ำอีกครั้ง
คนเราตอนจับดาบกับตอนไม่ได้ใช้ดาบนี่มันแตกต่างกันได้ขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย
“แค่ตอนนี้ข้าก็ติดหนี้บุญคุณลอมบาร์เดียมากจนชดใช้ทั้งชีวิตก็ไม่พอแล้วละค่ะ”
ราโมนาพูดพลางหันมามองเธอ
นัยน์ตาคู่นั้นกระจ่างใสราวกับทะเลสาบสีคราม
“ได้แต่หวังว่าจะมีวันให้ข้าได้ตอบแทนพระคุณนี้บ้างเท่านั้นเอง”
“คุณหนูบราวน์…”
“เป็นคนเท่มากเลย…”
สองแฝดพยักหน้ารัวๆ ด้วยความประทับใจอย่างลึกซึ้ง
“แต่เมื่อครู่นี้ทำได้ยังไงเหรอ ที่จู่ๆ ร่างกายก็เคลื่อนไหวได้เร็วขึ้นมาก”
“เรียนมาจากอะคาเดมีเหรอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...