เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 189.2

ชั่วขณะจู่ๆ เธอก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างรุนแรง

“ไม่เป็นไร”

เฟเรสกระชับแขนแกร่งที่กอดเอวเธอไว้แน่น

“นักฆ่าหรือ”

เธอถามเฟเรส

เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเด็กหนุ่มดูเครียดขนาดนี้

“ข้ารับมือได้”

“ถ้าเจ้ามาคนเดียวใช่มั้ย”

เฟเรสไม่ได้ตอบคำถามเธอ

เขาเพียงแค่กัดฟันแน่น พยายามเพิ่มความเร็วม้าให้เร็วขึ้นเท่านั้น

กุบกับ กุบกับ!

เสียงฝีเท้าม้าวิ่งอย่างหนักหน่วงกำลังใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ

ม้าหนึ่งตัวที่มีคนนั่งถึงสอง อีกทั้งยังเพิ่งจะเพิ่มความเร็วเอาตอนนี้อย่างพวกเรา อย่างไรก็ต้องโดนไล่ตามมาถึงตัว คงไม่อาจเลี่ยงการปะทะนี้ได้

เริ่มค่อยๆ มองเห็นคนกลุ่มนั้นผ่านเนินเขาเตี้ยแล้ว

พรึ่บ

ขนลุกชันด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง

“สี่คน ทุกคนสวมหน้ากากสีดำกันหมด”

เธอบอกเฟเรสที่ต้องควบม้ามองตรงไปข้างหน้า

ถึงแม้จะพยายามบังคับเสียงให้นิ่งแค่ไหน แต่สุดท้ายมันก็ยังสั่นเทาบ้างอยู่ดี

ชิ้ง!

ในตอนนั้นเอง คนที่วิ่งนำอยู่หน้ากลุ่มก็ชักดาบออกมา

ขณะเดียวกันก็ปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างเปิดเผยยิ่งกว่าเดิม

วินาทีนั้นเอง

จู่ๆ เฟเรสผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะเหลียวหันไปมองข้างหลังเป็นครั้งแรก

และขมวดคิ้วลงเงียบๆ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เฟเรสก็จ้องเขม็งไปยังมือสังหารที่ขี่ม้าตามมาอยู่หน้าสุด

กรอด

ได้ยินเสียงเฟเรสกัดฟันแน่น

“เฟเรส?”

“เทีย ก้มลง หมอบให้ต่ำที่สุด”

เฟเรสสั่งเธอ

“คิดเสียว่าซ่อนกายเอาไว้ในอ้อมกอดข้าก็ได้”

จู่ๆ เสียงของเฟเรสก็นิ่งสงบลงมากจนเธอประหลาดใจ

ราวกับคนที่ตัดสินใจอะไรบางอย่างแน่วแน่

เธอขดกายให้ต่ำลงมากที่สุดตามที่เฟเรสสั่ง

ระหว่างนั้นพวกมือสังหารก็วิ่งเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเก่า

และระยะห่างระหว่างพวกเรากับฝ่ายนั้นก็ไม่แคบไปมากกว่านั้นอีก

หรือจะไล่ตามไม่ทัน

ก็ไม่น่าใช่นี่นา

ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาทีก็เถอะ แต่เธอคิดว่าแค่นั้นก็มากพอแล้วที่จะให้เฟเรสชักดาบของเขาออกมา

ชิ้ง!

โล่งอกที่เฟเรสชักดาบขึ้นมาถือไว้ได้ทันเวลา

ทันทีที่เขาชักดาบออกมา ระยะห่างระหว่างพวกเรากับกลุ่มมือสังหารก็เริ่มแคบลงเรื่อยๆ

กุบกับ! กุบกับ!

ได้ยินเสียงม้าวิ่งกีบเท้ากระแทกพื้นดินดังสนั่นยิ่งกว่าเดิม

ตอนนี้พวกนั้นใกล้เข้ามาจนแทบจะไล่ตามหลังพวกเราทันอยู่แล้ว

ครืนนนน!

เสียงแรงสั่นสะเทือนดังขึ้นพร้อมกับออร่าถูกเรียกขึ้นมาปกคลุมไปทั่วดาบของเฟเรส

“ฮ่า!”

เฟเรสส่งเสียงคำรามสั้นๆ ขณะเดียวกันดาบของเขาก็ปะทะเข้ากับดาบของคนที่อยู่หน้าสุดของกลุ่มอย่างรุนแรง

เคร้ง!

เสียงโลหะเสียดสีกันดังลั่น ทำให้เธอหลับตาแน่นโดยไม่รู้ตัว

แล้วก็พลันฉุกคิดขึ้นมาได้

ทำไมดาบของอีกฝ่ายถึงไม่ถูกตัดขาดเป็นสองท่อนล่ะ

ต่อหน้าดาบออร่าของเฟเรส ดาบทั่วไปควรจะถูกตัดขาดสิถึงจะถูกต้อง

พอเงยหน้าขึ้น ลืมตามอง ก็ได้รู้เหตุผลในทันที

ครืนนนน

ดาบของมือสังหารเองก็มีออร่าสีน้ำเงินเหมือนกัน

“บ้าไปแล้ว”

เป็นแค่มือสังหารแต่กลับใช้ออร่าได้เนี่ยนะ

แค่มองก็รู้แล้วว่าอีกสามคนที่ไล่ตามมาข้างหลังนั่น ระดับฝีมือเทียบกับคนที่เป็นหัวหน้าคนนี้ไม่ติด

เพราะเธอไม่อาจสัมผัสได้ถึงจิตสังหารรุนแรงแบบหัวหน้าคนนี้จากพวกเขาเลย

เคร้ง! เคร้ง!

ดาบของเฟเรสกับมือสังหารฟาดฟันกันอีกหลายครั้ง

มีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง

จะบอกว่ามือสังหารคนนั้นมีความสามารถในระดับเดียวกับเฟเรสเลยอย่างนั้นเหรอ

แต่ก็ไม่อาจลบความรู้สึกสังหรณ์ใจว่ามีอะไรบางอย่างแปลกๆ ได้เหมือนกัน

เพราะวิถีดาบที่มือสังหารกำลังกวัดแกว่งอยู่นั้น เพราะอะไรถึงได้เหมือนกับอีกฝ่ายกำลังส่งคำเตือนบางอย่างให้เฟเรสอยู่