เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 198.2

ผ่านไปไม่นาน เฟเรสและสามสหายก็มาถึงบริเวณทุ่งหญ้าที่มีคนมากมายยืนล้อมวงกันอยู่

พอเห็นว่าเจ้าชายลำดับที่สองหรือคู่หมั้นของฟีเรนเทีย ลอมบาร์เดีย อย่างเขามาถึง พวกนั้นก็กระซิบกระซาบ ในขณะที่ช่วยกันหลีกทางให้เขาแทรกตัวเดินเข้าไปอยู่ด้านหน้า

“ดูเหมือนจะเตรียมตัวประลองพร้อมแล้วสินะ”

ริกนีเต้ผิวปากด้วยความลุ้นระทึก

ปกติแล้วไม่มีใครเขายอมประลองกันในวันเดียวกับที่ถูกท้า โดยไม่นัดหมายเลือกวันอื่นกันแบบนี้หรอก เรียกได้ว่าแทบไม่เคยมีการประลองที่เริ่มต้นในทันทีโดยไร้ซึ่งการเตรียมตัวล่วงหน้าหลายชั่วโมงเกิดขึ้นเสียเท่าไหร่

“ดูเหมือนฝ่าบาทเองก็ไม่คิดที่จะห้ามปรามเลยนะ”

ไม่สิ ต้องบอกว่าห้ามไม่ได้มากกว่า

เพราะคำพูดจาบจ้วงที่เจ้าชายลำดับที่หนึ่งพ่นออกมานั่น มันหยาบคายเกินไป

จักรพรรดิโยบาเนสจับจองที่นั่งด้านหน้าสุด พระองค์กำลังเฝ้ามองการประลองตรงหน้า

ข้างกายมีเจ้าตระกูลอย่างรูลลัก ลอมบาร์เดีย และแคลอฮัน ลอมบาร์เดีย นั่งอยู่ด้วย

พวกเขาจะเป็นพยานว่าการประลองครั้งนี้เป็นการประลองที่ยิ่งใหญ่และมีเกียรติมากเพียงใด

“กลืนไม่เข้าคายไม่ออกละสิ”

ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นแผนที่วางเอาไว้ มันก็ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนอยู่แล้ว

ริกนีเต้พึมพำเสียงแผ่วขณะที่ลอบมองบรรดาชนชั้นสูงที่มารวมตัวกันอยู่บริเวณนี้ สลับกับอัศวินทั้งสองคนที่ยืนถือดาบเผชิญหน้ากัน ก่อนจะหันไปมองอาสทาน่าที่ยังคงยืนเชิดหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเสียเลย

“เป็นคนที่น่ากลัวมากจริงๆ คู่หมั้นของเจ้าชายน่ะ เรื่องทั้งหมดนี่เป็นผลงานของคนคนนี้คนเดียวเลยหรือเนี่ย”

เฟเรสหันหน้ากลับมามองริกนีเต้ช้าๆ หลังจากได้ยินประโยคดังกล่าว เขาเอ่ยราวกับจะบอกว่านี่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว

“เพราะเป็นเทียยังไงล่ะ”

หลังจากนั้นก็หันหน้ากลับไปมองลานประลองอีกครั้งด้วยนัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

ในนัยน์ตาส่องประกายระยิบระยับคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่ที่มีต่อหญิงคนรักอย่างเหลือล้น

“สองคนนี้นี่เหมือนกันสุดๆ”

ริกนีเต้ขนลุกจนไหล่สั่นขึ้นมาเล็กน้อย

* * *

“ได้ประลองดาบกับคนของตระกูลบราวน์เช่นนี้ ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

ลอร์ดสโลนกล่าวสั้นๆ ในขณะที่มองสบตาราโมนา

ไม่ได้แค่พูดออกไปเฉยๆ

ไม่ใช่แค่เพียงลอร์ดสโลนคนเดียวเท่านั้น แต่กระทั่งเหล่าอัศวินจากกองกำลังอัศวินที่ได้ยินข่าวแล้ววิ่งตรงมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้ ทุกคนต่างก็กำลังทำหน้าแบบเดียวกันทั้งสิ้น

“…ขอบคุณค่ะ”

ราโมนาพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกซับซ้อนเอาไว้ในใจ ก่อนจะเอ่ยตอบ

ในตอนนั้นเอง จักรพรรดิโยบาเนสก็ลุกขึ้นจากที่นั่งด้วยใบหน้านิ่งขรึม

การประลองที่ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ก็ไม่มีประโยชน์อันใดกับโยบาเนสเลยแม้แต่น้อย

ทั้งยังอยากจะโยนอาสทาน่าที่ก่อเรื่องวุ่นวายพวกนี้ขึ้นมาทิ้งไปที่ไหนสักแห่งเสียเดี๋ยวนี้ด้วยซ้ำ

แต่จักรพรรดิโยบาเนสก็เพียงแค่กล่าวสั้นๆ ไปทางลอร์ดสโลนกับราโมนาเท่านั้น

“ถ้าเตรียมตัวกันพร้อมแล้ว ก็เริ่มเลยเถอะ”

รับสั่งขององค์จักรพรรดิทำให้อัศวินทั้งสองโค้งศีรษะทักทายกันและกัน

ชิ้ง

ดาบสองเล่มเผยโฉมออกมาให้เห็นพร้อมกับเสียงเสียดสีของโลหะแหลมคม

บรรดาชนชั้นสูงที่แทบจะไม่มีโอกาสได้เห็นการประลองโดยใช้ดาบจริงของพวกอัศวินต่างก็กำมือชื้นเหงื่อเอาไว้แน่น ในขณะที่ตั้งสมาธิจับจ้องอยู่กับภาพตรงหน้า

ตึก ตึก

ราโมนากับลอร์ดสโลนต่างก็เริ่มเคลื่อนกายอย่างช้าๆ และยกดาบขึ้นชี้เข้าหาอีกฝ่าย