เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5
ตอนที่ 5.2
ห้องทำงานของเจ้าตระกูล
รูลลักนวดหัวคิ้วสีขาวได้รูปไปพลางมองหนังสือเล่มที่วางอยู่ตรงหน้าตน
<ผู้คนทางใต้>
เขาสั่งให้คนไปเอาหนังสือเล่มเดียวกันกับที่ฟีเรนเทียเลือกมาให้อีกเล่มหนึ่ง เพราะคิดว่าตนอาจจะจำเนื้อหาของหนังสือผิดไป
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือวิจัยค้นคว้าเกี่ยวกับชนเผ่าลึกลับที่ถูกค้นพบในแถบชายแดนทางใต้ของอาณาจักรเมื่อหลายสิบปีก่อน
นักเขียนได้บรรยายเอาไว้ว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในป่าลึก ปลีกวิเวกจากผู้คน และมีพลังวิเศษที่เรียกว่า ‘เวทมนตร์’
สิ่งนั้นเป็นความสามารถที่สืบทอดต่อกันมาทางสายเลือดเท่านั้น นักเขียนยังอธิบายเพิ่มเติมอีกด้วยว่ามันเป็นพลังลึกลับที่ไม่สามารถสอนแก่คนนอกได้
รูลลักเปิดหน้าหนังสือ กวาดสายตาดูเนื้อหาด้านในแล้วก็ต้องปิดมันลง เนื้อหาพวกนั้นมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ทว่าสิ่งที่รูลลักรู้สึกตงิดใจในตอนนี้คือ หนังสือวิชาการยากๆ ที่เขียนขึ้นมาเพื่อผู้ใหญ่ และยังไม่ใช่หนังสือวัฒนธรรมทั่วไปแบบนี้ ทำไมหลานสาวของเขาที่เพิ่งจะอายุได้เพียงเจ็ดขวบถึงได้อ่านมัน
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกันชายสวมแว่น รวบผมบลอนด์ยาวเอาไว้เป็นกระจุกเดินเข้ามา
เขาคือเครย์ลีบัน นักเรียนทุนที่รูลลักให้การสนับสนุนมาโดยตลอดตั้งแต่เริ่มจัดตั้งระบบทุนการศึกษาขึ้นมา และปัจจุบันก็รับหน้าที่สอนหนังสือให้แก่เด็กๆ ตระกูลลอมบาร์เดียควบกับหน้าที่ดูแลการเงินของคฤหาสน์
“เรียกหาข้าหรือครับ ท่านเจ้าตระกูล”
“นั่งลงสักครู่เถอะ”
พอเครย์ลีบันนั่งลงฝั่งตรงข้าม รูลลักก็เลื่อน <ผู้คนทางใต้> ในมือตนออกไปตรงหน้าของอีกฝ่าย
“นี่อะไรหรือครับ”
“หนังสือที่หลานสาวของข้าอ่านวันนี้”
“หลานสาว…หมายถึงท่านลาลาเน่หรือครับ”
ลาลาเน่คือบุตรสาวคนโตของเบเจอร์ หรือพี่สาวที่อายุมากกว่าเบเลซักสองปี
“น่าตกใจจริงๆ นะครับ อายุสิบเอ็ดแต่อ่านหนังสือเช่นนี้…”
“ไม่ใช่ลาลาเน่”
“ถ้าอย่างนั้นใครหรือครับ”
“ฟีเรนเทีย”
คำพูดของรูลลักทำให้เครย์ลีบันขมวดคิ้วแน่น ไม่แน่ใจว่านี่ท่านเจ้าตระกูลกำลังหยอกล้อตนเล่นอยู่หรืออย่างไร
“ไม่ได้ล้อเล่น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...