เล่ม 5 บทที่ 202.2
พระอาทิตย์ตกดินแล้ว
คนที่จัดการล่าสัตว์เสร็จเรียบร้อยแล้วต่างก็เริ่มทยอยกลับออกมาจากบริเวณทางเข้าป่ากันทีละคนสองคน
“โอ้ ทางนั้นได้สาม!”
“ฝั่งนั่นได้ถึงห้าเชียวนะ!”
“เห มีแต่ของเล็กๆ ไม่ใช่หรือนั่น ยังไงมอนสเตอร์ตัวใหญ่ก็ต้องได้คะแนนมากกว่าสิ!”
เหล่าชนชั้นสูงที่นั่งเล่นเกมการ์ดฆ่าเวลาต่างก็กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกปากเกี่ยวกับผลการล่าสัตว์ของผู้เข้าแข่งแต่ละคน และในตอนนั้นเอง เจ้าชายลำดับที่สองเฟเรสก็ปรากฏตัวขึ้น
“ว้าว เก้า!”
“ตอนนี้เป็นอันดับหนึ่ง!”
ปฏิกิริยาของชนชั้นสูงทั้งหลายต่างก็ร้อนแรงเป็นอย่างมาก
ในทางกลับกัน ทางฝ่ายเจ้าชายลำดับที่หนึ่งอาสทาน่านั้น
“อืม มือเปล่าเหรอนั่น”
“ไม่ใช่ว่ากำลังแข่งอยู่กับเจ้าชายลำดับที่สองหรอกหรือ”
พวกเขาต่างก็พยายามที่จะไม่หัวเราะเยาะคะแนนอันแสนห่วยแตกของอาสทาน่ากันอย่างสุดความสามารถ หลายคนถึงกับต้องกัดริมฝีปากแน่น เพื่อจะได้ไม่เผลอหลุดพูดจาดูแคลนออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ไม่สิ นั่นใครกัน!”
ใครคนหนึ่งชี้ไปยังบุคคลที่เพิ่งเดินออกมาจากทางเข้าป่า
“เซอร์ราโมนา บราวน์!”
ผมสีแดงตัดกับชุดป้องกันสีน้ำเงินที่สวมอยู่ ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นก็คือราโมนานั่นเอง
บนม้าขนสัมภาระของราโมนาที่เดินลากขาออกมาจากป่าด้วยท่าทีเหนื่อยล้า มีของขนาดใหญ่สิ่งหนึ่งแขวนอยู่
“หัวมอนสเตอร์”
“จับมอนสเตอร์ตัวใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย…”
“น่าจะยากกว่าล่ามอนสเตอร์ตัวเล็กเป็นสิบตัวเลยมั้ยนั่น”
แตกต่างจากคนอื่นๆ ที่ตัดเอาหูข้างหนึ่ง หรือไม่ก็แขนสักข้างของมอนสเตอร์ติดตัวกลับมาเป็นหลักฐาน ราโมนาเลือกที่จะตัดหัวของมอนสเตอร์มาทั้งหัว
เพราะไม่ได้มีกฎเกณฑ์ระบุเอาไว้ตายตัวอยู่แล้วว่าต้องตัดส่วนไหนมา แต่ราโมนาดันตัดหัวมันมาเสียได้ นางมองดูผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ แล้วก็พลันมีสีหน้าดูแตกตื่นเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า สมกับที่เป็นตระกูลบราวน์จริงๆ !”
ได้ยินเสียงคนพูดถึงตระกูลบราวน์กันเป็นจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว
“สุดท้ายจะกลายเป็นเจ้าชายลำดับที่สองแข่งกับเซอร์บราวน์แทนหรือเปล่าเนี่ย”
“แต่ถึงยังไงเจ้าชายลำดับที่สองก็คงจะชนะอยู่แล้วละ!”
ไม่มีใครพูดถึงอาสทาน่าเลยสักคน
ตัวตนของอาสทาน่าได้ถูกลืมไปจากการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว
“ให้ตายเถอะ”
อาสทาน่าเองก็รู้สึกได้เหมือนกัน
การแข่งล่าสัตว์ระหว่างเจ้าชายลำดับที่หนึ่งกับเจ้าชายลำดับที่สองกลับกลายเป็นโมฆะไปเสียแล้ว
อาสทาน่ารู้สึกได้ถึงสายตาของจักรพรรดิโยบาเนสที่มองจ้องเขาจากที่ไกลๆ
ในแววตาคู่นั้นมีทั้งความไม่พอใจและแววตาคล้ายต้องการจะตำหนิว่า ‘นึกแล้วว่าเจ้าต้องเป็นแบบนี้’
สุดท้ายในระหว่างเจ้าชายทั้งสองพระองค์ที่เดินเข้าไปใกล้ โยบาเนสก็เปิดปากพูดกับเฟเรสเพียงแค่คนเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...