เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 203.1

ตอนที่ 203

“ฝ่าบาท เจ้าชายลำดับที่หนึ่งกำลัง…”

“ปล่อยไปเถอะ”

โยบาเนสเอ่ยพลางจ้องตามหลังอาสทาน่าไปด้วยความไม่พอใจ

“ก็คงแค่ไปด้อมๆ มองๆ อยู่แถวชายป่านั่นแหละ อ่อนปวกเปียกจริงๆ”

ไม่ถูกใจเขาเอาเสียเลย

มีจุดด่างพร้อยมากเกินไป

ในตอนนั้นเอง สายตาของจักรพรรดิโยบาเนสก็พลันสังเกตเห็นเฟเรสเข้าพอดี

โอรสอีกคนที่เพียงแค่หันมาโค้งศีรษะทักทายเขาที่นั่งอยู่เหนือแท่นประทับ แล้วหมุนตัวเดินกลับไปยังบ้านพักตากอากาศ

“คงไม่คิดที่จะแต่งตั้งเจ้าชายลำดับที่สองขึ้นเป็นรัชทายาทหรอกใช่มั้ยเพคะ

ประโยคที่จักรพรรดินีกล่าวไว้ตอนนั่งรถม้ามายังที่แห่งนี้ดังขึ้นในหัว

“เพราะอย่างไรสายเลือดมารดาชั้นต่ำนั่น ก็ไม่มีทางสืบบัลลังก์อาณาจักรแลมบลูแห่งนี้ได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือเพคะ”

เขาเองก็เห็นด้วยกับประโยคที่ว่านั่นเหมือนกัน

แต่เจ้าชายลำดับที่สองกลับแสดงให้เห็นถึงภาพลักษณ์อันแสนโดดเด่นสมกับเป็นสายเลือดราชวงศ์ดิวเรลลี่ผู้ยิ่งใหญ่ มากกว่าเจ้าชายลำดับที่หนึ่งอยู่มาก

แบบนี้ก็น่าจะพอใช้ได้อยู่มิใช่หรือไง

อย่างไรก็ดีกว่าเจ้าชายลำดับที่หนึ่งที่เอาแต่แสดงท่าทางโอ้อวด เผยให้เห็นจุดด้อยมากมายของพวกอังเกนัสอยู่แล้ว

สายตาของจักรพรรดิโยบาเนสมองค้างอยู่ที่แผ่นหลังของเฟเรสอย่างอ้อยอิ่ง

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่พระองค์ไม่อาจสังเกตเห็น

เรื่องที่คนที่คอยเดินตามหลังเฟเรสอยู่เสมอ ไม่ได้มีครบสามคนตลอดเวลาที่เด็กหนุ่มเดินจากไป

สติลลีย์และเทดโร่วที่เคยเดินตามหลังเฟเรสกำลังบ่นอะไรบางอย่าง แล้วหมุนตัวเดินหายกลับเข้าไปในป่าอีกครั้ง

* * *

วันที่สองของเทศกาลแข่งล่าสัตว์

อาสทาน่าหัวเราะพลางดื่มของเหลวที่เขาไม่รู้จักในกระบอกหนังลงคอจิบใหญ่

“เยี่ยม เยี่ยมมาก”

การล่าสัตว์เป็นไปได้อย่างราบรื่นง่ายดายเป็นอย่างยิ่ง

ไม่สิ ยิ่งกว่านั้นอีกด้วยซ้ำ

“สิบแปดตัวแล้วพ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย!”

เบเลซักตะโกนเสียงดังในขณะที่กำลังเฉือนแขนขวาของมอนสเตอร์

อาสทาน่าหอบหายใจแฮกๆ แต่ยังยืนยันเสียงดัง

“ไปกันเถอะ!ครั้งต่อไปต้องจับตัวใหญ่กว่านี้ให้ได้!”

“พักสักประเดี๋ยวแล้วค่อยไปดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ นี่ก็แทบจะเดินต่อไม่ไหวแล้ว…”

บรรดาคนสนิทต่างก็เอ่ยพูดเสียงแหบด้วยความเหนื่อยล้า

กลุ่มที่เคยเริ่มต้นด้วยจำนวนสิบกว่าคน กลายเป็นลดลงเหลือแค่ห้าคนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่มีใครทันได้สังเกต