เล่ม 5 บทที่ 204.2
อัศวินแต่ละคนต่างก็รีบเข้ามาอารักขาอยู่ด้านหน้าจักรพรรดิอย่างรวดเร็ว
และหลายคนในนั้นก็เริ่มวิ่งออกไปขวางอาสทาน่าเอาไว้
“หยุดมือด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”
แต่อาสทาน่าลงมือรวดเร็วเกินกว่าจะขวางไว้ได้ทัน
นัยน์ตาเหม่อลอยราวกับตกอยู่ในมนตร์สะกด อาสทาน่าหลุดจากการสกัดของพวกอัศวินได้สำเร็จ และวิ่งตรงเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
เรี่ยวแรงมหาศาลราวกับอสุรกาย
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
อาสทาน่าคำรามก้อง เจ้านั่นพุ่งเข้ามาอยู่ไม่ไกลแล้ว
“ให้ตายเถอะ”
สุดท้ายหัวหน้ากองกำลังอัศวินที่อารักขาอยู่ข้างกายฝ่าบาทก็ต้องชักดาบขึ้นมาถือไว้จนได้
การชักดาบขึ้นมาเล็งไปทางเจ้าชายของอาณาจักร เป็นวิธีการสุดท้ายที่อัศวินกองกำลังส่วนพระองค์จะลงมือทำ
หัวหน้ากองกำลังอัศวินกัดฟันแน่น ก่อนที่จะยกดาบขึ้นปัดดาบของอาสทาน่า
เคร้ง!
ดาบปลิวกระเด็นหลุดไปไกล ตอนนี้อาสทาน่าเหลือเพียงแค่มือเปล่าแล้ว
“เจ้าชาย ตั้งสติหน่อยพ่ะย่ะค่ะ!”
เบเลซักทิ้งดาบลงเมื่ออยู่ต่อหน้าเหล่าอัศวินจากกองกำลังส่วนพระองค์ เขาหอบแฮกตะโกนเสียงดัง ในขณะที่วิ่งไล่ตามหลังอาสทาน่าเข้ามา
และในวินาทีนั้นเอง
“ตายซะ!”
อาสทาน่าตะโกนเสียงดังลั่น ในขณะที่แทงของสิ่งหนึ่งลงมา
ฉับ!
เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นอย่างชัดเจนจนได้ยินมาถึงหูของเธอ
ทว่าสิ่งที่ตามหลังเสียงนั้นมากลับไม่ใช่เสียงกรีดร้องขององค์จักรพรรดิ
“อ๊ากกก!อ๊ากกกก!”
อาสทาน่าร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่เกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างไร้สติ
“มือข้า! อ๊ากกกก เจ็บ! มือข้า!”
มือข้างขวาของอาสทาน่าไม่มีอีกแล้ว
บริเวณที่เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมานั่น ไม่เหลือสิ่งใดเลย
“อ๊ะ อ๊ะ…”
มือที่ถูกฟันขาดไปนั่น มันตกอยู่ข้างปลายเท้าของเบเลซัก
ทั้งๆ ที่ยังคงกำมีดสั้นแหลมคมเอาไว้
ในจังหวะที่ทุกคนต่างก็ตกตะลึงจนได้แต่ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่
“หัวหน้ากอง อารักขาฝ่าบาท”
เฟเรสออกคำสั่งเสียงทุ้ม
ในขณะที่หลุบตามองอาสทาน่าที่เกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา
“…พ่ะย่ะค่ะ”
หัวหน้าอัศวินตอบกลับไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะก้มลงหยิบมีดสั้นที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา
พร้อมกับมือข้างขวาของอาสทาน่า
และเอ่ยพูดในขณะที่ส่งมันให้อัศวินคนสนิท
“เก็บรักษามันไว้ให้ดี นี่เป็นหลักฐานในการลอบสังหารองค์จักรพรรดิ”
วินาทีนี้อาสทาน่าได้กลายเป็นคนร้ายไปเสียแล้ว
ในตอนนั้นเอง เฟเรสก็เดินเข้ามาหาเธอ
เด็กหนุ่มยกมือขึ้นมาหาใบหน้าของเธอ
“เลอะเลือด”
“อา…”
เพราะเธอยืนอยู่ข้างกายจักรพรรดิ เลือดของอาสทาน่าเลยกระเด็นมาเลอะเธอด้วย
มือของเฟเรสแตะลงบนแก้มของเธอ
เขาช่วยเช็ดเลือดที่เลอะใบหน้าให้อย่างระมัดระวัง
“ขอโทษนะ”
เด็กหนุ่มที่ฟันมือของอาสทาน่าขาดอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรคนนั้นกำลังขมวดคิ้วแน่นจนหน้าผากยับย่น
“ขอโทษนะ เทีย”
เฟเรสกล่าวเสียงทุ้ม
“อ๊ากกกก!”
ได้ยินเสียงกรีดร้องของอาสทาน่าที่ยังร้องคร่ำครวญไม่หยุด กับเสียงหัวหน้ากองกำลังอัศวินพูดว่า ‘ต้องไว้ชีวิตไปก่อน ยังต้องเค้นถามคนสั่งการเบื้องหลังอีก’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...