เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 210.1

ตอนที่ 210

ณ คฤหาสน์ลอมบาร์เดีย

รูลลักกรอกยาที่เอสทีร่าช่วยส่งให้ลงคอ ก่อนจะรีบยัดลูกกวาดรสหวานเข้าปากตามทันที

“หวานจริงๆ หวานยิ่งนัก”

ทั้งๆ ที่ปกติรูลลักเป็นพวกเกลียดรสขมฝาดของยามากจนต้องขมวดคิ้วหน้าบึ้งทุกครั้งที่ดื่มยาแท้ๆ

“วันนี้ดูอารมณ์ดีนะคะ ท่านเจ้าตระกูล”

เอสทีร่าเอียงคอถามด้วยความงุนงง

“หรือว่าสุขภาพร่างกายจะดีขึ้นมากแล้วคะ”

“อา เรื่องนั้นก็มีส่วนอยู่หรอก”

รูลลักแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปมองนาฬิกา ในขณะที่เอ่ยขึ้นว่า

“ป่านนี้การประชุมสภาขุนนางคงจะเริ่มแล้วสินะ”

และดุนดันลูกกวาดในปากให้กลิ้งกลุกกลักจนรสหวานแผ่ซ่านกระจายไปทั่วปาก

“หึหึ”

สุดท้ายเสียงหัวเราะแผ่วเบาก็ดังหลุดออกจากปากของรูลลักจนได้

“…ท่านเจ้าตระกูล?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จู่ๆ เทียก็โผล่ไปแทนข้าแบบนี้ เจ้าพวกนั้นจะตื่นตระหนกกันขนาดไหนนะ!”

รูลลักขำจนท้องแข็ง

“เสียดายจริงๆ ที่อดเห็นหน้าเจ้าพวกนั้น เสียดายๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เสียงหัวเราะดังลั่นของรูลลักยังคงดังต่อเนื่องไม่มีแผ่วลงเลยแม้แต่น้อย

เอสทีร่ายืนมองท่าทางเหมือนเด็กของเจ้าตระกูลอยู่ข้างๆ นางส่ายหน้าเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านฟีเรนเทียจะไม่เป็นอะไรหรือคะ”

“หืม?”

รูลลักหยุดหัวเราะ แล้วหันไปมองหน้าเอสทีร่า

“จะมีสิ่งใดกันได้ล่ะ ดอกเตอร์เอสทีร่า”

“ยังไงท่านก็ยัง…เด็กมาก ทั้งยังเป็นผู้หญิงด้วย การไปเข้าร่วมประชุมสภาขุนนางในฐานะรักษาการเจ้าตระกูลมัน…”

“ไม่ใช่เด็กที่ไหนเสียหน่อย นี่เทียเชียวนะ เทีย เจ้านี่กังวลไปเสียทุกเรื่องจริงๆ”

“เหรอคะ…”

“แน่นอนว่าครั้งแรกก็คงจะพยายามกดข่มเทียนั่นแหละ แต่ว่า”

เสียงหัวเราะที่หยุดไปของรูลลักกลับมาดังขึ้นอีกครั้ง

“หึหึ คงได้รับบทเรียนราคาแพงแน่ ข้าจะทำให้เจ้าพวกนั้นอิจฉาจนดีดดิ้น”

“อิจฉาหรือคะ”

“ในที่ประชุมนั่น จะมีสักกี่คนกันที่มีผู้สืบทอดตำแหน่งที่พอจะได้เรื่องได้ราวกับเขาบ้าง แต่ละคนต่างก็ได้แต่ปวดหัวเพราะเรื่องบุตรหลานโง่เขลากันทั้งนั้น หากได้เจอเทียแล้วจะอิจฉาข้ามากขนาดไหนล่ะ ไม่คิดเช่นนั้นหรือ”

รูลลักเหยียดแขนขึ้นบิดขี้เกียจ มือคว้าเอาลูกกวาดอีกเม็ดโยนใส่ปาก

“ใช่แล้ว คงจะอิจฉาข้ากันน่าดู อิจฉาแน่ หึหึ”

รูลลักฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดี ขณะเดียวกันก็ครุ่นคิดจินตนาการภาพใบหน้าของพวกขุนนางที่นั่งกันแน่นเต็มห้องประชุม และภาพของเทียหลานสาวผู้ชาญฉลาดทั้งยังมีความสามารถไปพลาง

ปลายเท้าที่วางพาดอยู่ปลายเตียงกระดิกไปมาเป็นจังหวะครื้นเครง

* * *

“ระเบียบวาระแรก และระเบียบวาระเดียวของการประชุมในวันนี้ก็คือ ‘คืนฐานะและสิทธิในฐานะชนชั้นสูงให้แก่ตระกูลบราวน์’ ”

ประธานคิลเลียนเอ่ยขึ้น ขณะเดียวกันก็หันมองไปรอบๆ ที่ประชุมรวมถึงที่นั่งของเหล่าผู้สังเกตการณ์

“เนื่องจากระเบียบวาระนี้เป็นสิ่งที่ฝ่าบาททรงมอบหมายให้ที่ประชุมสภาขุนนางเป็นผู้จัดการโดยตรง และฝ่าบาทได้ฝากบอกทุกท่านว่า ‘พระองค์ขอฝากเรื่องนี้ให้เป็นอำนาจในการตัดสินใจของสภาขุนนาง’ อีกด้วย”