เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5

เล่ม 5 บทที่ 211.1

เล่ม 5 บทที่ 211.1

ตอนที่ 211

ราวกับเกิดเสียงฟิ้วดังขึ้นมา

เสียงของสายตาของผู้คนที่เคยจับจ้องมาที่เธอ ต่างก็พุ่งความสนใจไปที่ชานตั้น เซอเชาว์ กันอย่างพร้อมเพรียงยังไงล่ะ

“อะ…อะไรกัน…”

ดิวอิจ อังเกนัส อ้าปากพะงาบๆ หลังจากนั้น จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา

“เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ว่ามั้ยครับ เจ้าตระกูลเซอเชาว์…”

เจ้าตระกูลเซอเชาว์กำลังมองเธอด้วยนัยน์ตาเบิกกว้างขึ้นมาเล็กน้อย

ใบหน้าตื่นตกใจ

เธอส่งยิ้มหวานไปทางชานตั้น เซอเชาว์

เป็นไง ตกใจใช่มั้ยล่ะ

เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีแค่เขากับเฟเรสเท่านั้นที่รู้ เพราะพวกเขาลอบวางแผนทำกันเองอย่างลับๆ แค่สองคน โดยเก็บเงียบไม่ยอมปริปากบอกใคร

ถึงขนาดเล่นละครตบตาแสร้งทำเป็นศัตรูต่อกันเลยด้วย

เธอหันหน้าไปมองเฟเรส

“…!”

ปฏิกิริยาของเฟเรสเองก็ไม่ได้ต่างไปจากเจ้าตระกูลเซอเชาว์เท่าไหร่

ตกใจมากเสียจนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ ทำท่าราวกับจะลุกขึ้นมาอยู่แล้วนั่น

“เจ้าตระกูลเซอเชาว์…”

ดิวอิจเอ่ยเรียกชานตั้น เซอเชาว์ เสียงสั่นเทา เหมือนคนที่ต้องเป็นพยานในฉากคนรักนอกใจตัวเอง

“นะ…นี่มันเรื่องอะไรกันครับ ท่านเจ้าตระกูลเซอเชาว์”

แต่ชานตั้น เซอเชาว์ กลับไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าเจ้าตระกูลอังเกนัส

เขายังคงมองเธอด้วยนัยน์ตาสั่นไหวอยู่อย่างนั้น

“พูดออกไปสิคะ เจ้าตระกูลเซอเชาว์”

“…ที่รักษาการเจ้าตระกูลลอมบาร์เดียกล่าวมานั้นถูกต้องแล้วครับ”

เสียงทุ้มต่ำของชานตั้น เซอเชาว์ ดังก้องไปทั่วห้องประชุม

ก่อนที่เขาจะค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างช้าๆ

ตึก ตึก

ในจังหวะที่ก้มลงไปมองรองเท้าของเจ้าตระกูลเซอเชาว์ เพราะเสียงฝีเท้าก้าวเดินที่ฟังดูหนักแน่นเป็นพิเศษนั่นแหละ เธอถึงได้ตระหนักขึ้นมาได้

ชานตั้น เซอเชาว์ ผู้ซึ่งภายนอกอาจจะสวมเสื้อผ้าหรูหราราคาแพง หากแต่รองเท้าที่เขาสวมอยู่คู่นั้น มันเป็นรองเท้าทหารคู่ใหญ่ที่กองกำลังอัศวินสวมใส่กัน

เจ้าตระกูลเซอเชาว์ลุกเดินออกมาจากที่นั่ง ก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้าเจ้าตระกูลบราวน์ที่ยังคงยืนนิ่งอยู่บนแท่นยกระดับ

“ฮะ…เฮือก…”

และการกระทำถัดมาของเจ้าตระกูลเซอเชาว์ก็ทำให้เกิดเสียงอุทานด้วยความตื่นตกใจดังขึ้นจากทั่วทุกสารทิศ

“ชานตั้น เซอเชาว์ หัวหน้ากองกำลังอัศวินส่วนพระองค์รุ่นที่ 41 แห่งอาณาจักรแลมบลู ขอคำนับเจ้าตระกูลบราวน์ครับ”

เจ้าตระกูลเซอเชาว์ผู้เป็นเสมือนดั่งอาวุธร้ายชนิดหนึ่งที่แม้จะไม่มีอาวุธสังหารในมือกำลังโค้งศีรษะลงอย่างนอบน้อม เขายกมือข้างหนึ่งที่กำหมัดแน่นขึ้นแนบอกแกร่ง

มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติในการแสดงความจงรักภักดีที่พวกอัศวินประจำการมักจะใช้กัน

ทั้งๆ ที่ตอนนี้ชานตั้น เซอเชาว์ ได้ละทิ้งช่วงเวลาสมัยที่เคยเป็นอัศวินราวกับลืมเลือนมันไปจนหมดสิ้น แล้วหันมาใช้ชีวิตในฐานะเจ้าตระกูลเซอเชาว์แล้วแท้ๆ

“ในฐานะบุคคลที่ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นผู้ถือครองดาบในอาณาจักรแห่งนี้ การได้ตอบแทนพระคุณของตระกูลบราวน์ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ”

เจ้าตระกูลเซอเชาว์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าตระกูลบราวน์คนนี้ ดูราวกับคนที่ไม่เคยสูญเสียช่วงเวลาในการเป็นอัศวินไปแม้แต่วินาทีเดียว

“ขะ…ขอบคุณครับ…”

เจ้าตระกูลบราวน์เอ่ยเสียงสั่นเทา

ชานตั้น เซอเชาว์ โค้งคำนับเจ้าตระกูลบราวน์อีกครั้ง ก่อนจะหยิบเอกสารหลายฉบับที่เก็บไว้ในอกเสื้อออกมา

“โปรดดูสิ่งนี้เถอะครับ ท่านประธานคิลเลียน”

มันเป็นการประชุมที่มีเรื่องไม่คาดคิดมากมายถาโถมเข้าใส่ราวกับพายุคลั่ง