เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 5
เล่ม 5 บทที่ 212.2
ทว่าจู่ๆ เจ้าชายลำดับที่สองก็หันมาพูดกับชานตั้น เซอเชาว์ ที่ได้แต่ยืนนิ่งถือหนังสือเอาไว้อยู่แบบนั้น
“ถ้าไม่คิดจะสอนฟันดาบให้ ก็รีบๆ กลับไปได้แล้ว”
ชานตั้น เซอเชาว์ ส่ายศีรษะ
จะให้เขากลับไปโดยรับหนังสือมาจากเจ้าชายตัวเล็กผอมแห้งกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน โดยไม่ทำอะไรเลยได้ยังไง
“ข้าจะสอนให้พ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าไม่ต้องการความสงสาร”
แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมากลับกลายเป็นคำปฏิเสธอันแสนเย็นชาของเจ้าชายน้อย
“เจ้ากำลังสงสารข้าไม่ใช่หรือไง”
นัยน์ตาสีแดงดั่งเลือดคู่นั่นมองจ้องราวกับจะทะลุเข้าในใจของชานตั้น เซอเชาว์
“ช่างเถอะ ยังไงข้าก็จำเนื้อหาในคู่มือฟันดาบได้หมดแล้ว เดี๋ยวข้าฝึกเองคนเดียวก็ได้”
ชานตั้น เซอเชาว์ ตะโกนถามไล่ตามหลังเจ้าชายลำดับที่สองที่หยิบดาบขึ้นมาถือไว้ และกำลังจะเดินออกไปด้านนอก
“ทำไมถึงอยากเรียนฟันดาบล่ะพ่ะย่ะค่ะ”
เจ้าชายลำดับที่สองตอบกลับมาสั้นๆ
“เป็นคนอ่อนแอมันน่าเบื่อ แล้วข้าก็สัญญาเอาไว้แล้วด้วย”
“สัญญา?”
“สัญญาว่าจะตั้งใจเรียนให้หนัก และจะฝึกฟันดาบทุกวัน”
หลังจากพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น เจ้าชายลำดับที่สองก็เดินออกไปข้างนอกคนเดียว
ชานตั้น เซอเชาว์ ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเพียงครู่ ก่อนจะเดินตามหลังเจ้าชายลำดับที่สองออกไป
เพื่อที่จะเป็นอาจารย์สอนวิชาดาบให้ ไม่ใช่ความสงสาร
อีกอย่าง ยูเบสเองก็เอาแต่ชมเจ้าชายลำดับที่สองให้เขาฟังทุกวันไม่หยุด เพราะฉะนั้นเขาเองก็รู้สึกสนใจอยู่บ้างเหมือนกัน
เจ้าชายลำดับที่สองตัวน้อยที่มีสายตาดุดัน ดูไม่เหมือนคนอื่นๆ ในตระกูลดิวเรลลี่คนนี้
“เจ้าตระกูลเซอเชาว์”
ชานตั้น เซอเชาว์ ตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อได้ยินเสียงคนผู้หนึ่งเอ่ยเรียกนามของตน
เขากำลังยืนอยู่หน้าตึกสภาขุนนางที่ใช้จัดประชุมสภาเมื่อครู่
“เหนื่อยหน่อยนะ เอาไว้ค่อยพบกันทีหลัง”
เฟเรสพูดพลางตบไหล่เจ้าตระกูลเซอเชาว์หนึ่งครั้ง
“หลังไม่เป็นอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“หลัง?”
“เรื่องก่อนหน้านี้”
ถึงแม้จะพูดโดยไม่มีการเกริ่นนำว่าพูดถึงเรื่องใด แต่มันก็มากพอแล้วที่เฟเรสจะเข้าใจความหมายสิ่งที่เจ้าตระกูลเซอเชาว์ต้องการสื่อ คิ้วเข้มขมวดนิ่วด้วยความไม่พอใจนัก
“คิดว่าข้าจะลำบากกับเพราะได้รับบาดเจ็บแค่นั้นหรือไงกัน”
“…เปล่าพ่ะย่ะค่ะ”
ชานตั้น เซอเชาว์ ก้มหน้าลงเล็กน้อย
ในตอนนั้นเองก็พลันสังเกตเห็นรถม้าตระกูลลอมบาร์เดียที่จอดอยู่ค่อนข้างไกลจากบริเวณนี้เคลื่อนตัวออกไป
“ไม่ต้องตามไปก็ได้หรือพ่ะย่ะค่ะ”
เจ้าตระกูลเซอเชาว์เอ่ยถามเฟเรส แต่เฟเรสกลับส่ายหน้าปฏิเสธ
“ตอนนี้เทียเองก็คงมีเรื่องให้ต้องทำ ข้าเองก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นไว้ค่อยพบกันทีหลังก็ได้”
เสียงยามกล่าวออกมาเช่นนั้นฟังดูนิ่งสงบและมั่นใจเป็นอย่างมาก
“ถ้าอย่างนั้นกระหม่อมขอถามพระองค์สักเรื่องพ่ะย่ะค่ะ”
ชานตั้น เซอเชาว์ เอ่ยกับเฟเรสที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่
“บอกเรื่องทุกอย่าง…กับคุณหนูลอมบาร์เดียด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ”
ฟีเรนเทียจงใจโยนปัญหาเรื่องเขตแดนให้เซอเชาว์เป็นคนตอบชัดๆ ราวกับเด็กคนนั้นล่วงรู้แผนการที่พวกเขาเก็บมิดเป็นความลับอยู่ก่อนแล้ว
“เปล่า”
“แล้วเหตุใดคุณหนูลอมบาร์เดียถึงได้ทราบทุกอย่างแบบนั้นล่ะพ่ะย่ะค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...