เล่ม 6 บทที่ 216.2
ในชีวิตก่อน ท่านปู่ทำงานมาโดยตลอดจนกระทั่งช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต
หน้าที่คอยช่วยเหลืองานเหล่านั้นก็เป็นบทบาทของเธอ ดังนั้นเธอถึงได้รู้ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นมันยากลำบาก และโดดเดี่ยวอ้างว้างเพียงใด
“เรื่องยุ่งยากมอบให้เป็นหน้าที่ของข้าเองนะคะ ท่านปู่ต้องพักผ่อนให้มาก”
หากทำแบบนั้นแล้ว ท่านปู่จะต้องมีชีวิตยืนยาวยิ่งกว่าชีวิตก่อนแน่ๆ
เพราะเธอจะทำให้เป็นแบบนั้นเอง
“ไม่กลัวหรือ”
“ไม่ค่ะ”
“เด็กคนนี้ กล้าหาญมากจริงๆ”
“ข้าอาจจะดูกล้าหาญ แต่ยังไงข้าก็ไม่ได้ต้องเผชิญหน้ากับทุกสิ่งเพียงลำพังนี่คะ แหม”
เธอยักไหล่ไม่ยี่หระ
“ยังมีเจ้าตระกูลหลายๆ ท่านจากตระกูลใต้บังคับบัญชาที่จะคอยช่วยเหลือข้า และหากมีสิ่งใดที่ข้าไม่รู้ ก็ยังมีท่านป้าชานาเนสให้คอยถาม เหนือสิ่งอื่นใดก็คือท่านปู่ก็ยังอยู่เคียงข้างข้าไม่ใช่เหรอคะ”
“…ใช่แล้ว ตำแหน่งเจ้าตระกูลไม่ใช่ตำแหน่งที่จะต้องลงมือจัดการเรื่องทุกอย่างเพียงลำพัง อย่าได้ฝืนตัวเอง”
นัยน์ตาสีน้ำตาลอบอุ่นของท่านปู่เหม่อมองเธอด้วยความอ่อนโยน
เธอกุมมือท่านปู่เอาไว้แน่น
“เพราะฉะนั้นท่านปู่ ต่อไปมีเรื่องอะไรต้องบอกข้าตามตรงนะคะ โดยเฉพาะเรื่องสุขภาพของท่านปู่”
“…ได้ๆ”
“ห้ามเก็บซ่อนมันไว้เพราะกลัวว่าข้าจะเป็นห่วงเด็ดขาดเลยนะคะ ต้องบอกข้าตามตรง ข้าจะได้ช่วยเหลือท่านปู่ได้”
เธอจงใจพูดเสียงฟังดูสดใสกว่าเดิมเพื่อให้ท่านปู่สบายใจขึ้น
“หากนัยน์ตาเริ่มพร่าเลือน ข้าสามารถอ่านหนังสือ อ่านเอกสารทุกอย่างให้ท่านปู่ฟังได้ค่ะ หากเดินเหินได้ลำบาก ข้าก็จะจัดการสร้างเก้าอี้ติดล้อ แล้วพาท่านปู่ไปยังที่ที่ท่านปู่อยากไป ยามพลบค่ำก็ไปเดินเล่นในป่าที่ท่านย่าชอบด้วยกันนะคะ ท่านปู่”
“เทีย…”
ท่านปู่กุมมือเธอแน่น และเอ่ยคำพูดหยอกเย้าร่วมหัวเราะไปกับเธอ
“แบบนั้นเจ้าไม่ยิ่งเหนื่อยแย่หรือ”
“ไม่หรอกค่ะ”
เธอส่ายหน้า พูดยืนยันหนักแน่น
“ข้าสามารถทำได้ทุกสิ่ง”
เพราะมันเป็นงานที่เธอเคยทำมาหมดแล้วในชีวิตก่อน แถมยังเป็นเวลาหลายปีเลยด้วย
“อืม อืม”
ท่านปู่ดูท่าจะไม่ได้เชื่อคำพูดของเธอเสียเท่าไหร่ แต่แรงจากมือที่สั่นเทาก็เริ่มทุเลาลงไป คงจะชอบใจมากทีเดียว
เธอนั่งสนทนากับท่านปู่ต่ออีกครู่ใหญ่ และเปิดประเด็นเรื่องที่สองที่ตั้งใจมาเพื่อสนทนากับท่านปู่ในวันนี้อย่างระมัดระวัง
“และมีอีกเรื่องที่ข้าอยากได้คำอนุญาตจากท่านปู่ค่ะ”
* * *
รถม้าตระกูลลอมบาร์เดียที่เธอนั่งโดยสารเดินทางมาถึงหน้าประตูพระราชวัง
พลทหารประจำวังสังเกตเห็นตราสัญลักษณ์ของตระกูลลอมบาร์เดียมาตั้งแต่ไกล พวกเขารีบร้อนวิ่งมาเปิดประตูให้
แน่นอนว่ารถม้าของลอมบาร์เดียสามารถเข้าสู่ตัวพระราชวังและวังเล็กวังน้อยภายในพระราชวังได้ทุกแห่งโดยไม่ถูกตรวจค้น
พอลองคิดถึงจุดที่กองกำลังทหารของราชวงศ์กลับไม่อาจเข้าไปในเขตคฤหาสน์ลอมบาร์เดียได้แล้ว มันก็ดูจะไม่ยุติธรรมอยู่เหมือนกัน
พูดง่ายๆ ก็คือ ถ้าเธอต้องการแล้วละก็ เธอสามารถเข้าไปในวังจักรพรรดินีได้โดยไม่ต้องขออนุญาตด้วยซ้ำ แต่เป้าหมายในวันนี้ของเธอไม่ใช่วังจักรพรรดินีหรอก
“พาข้าไปตึกกองกำลังอัศวินหน่อยได้มั้ยคะ”
สารถีบังคับม้าให้วิ่งมุ่งหน้าไปยังตึกกองกำลังอัศวินส่วนพระองค์ทันทีเมื่อได้รับคำสั่งจากเธอ
ผ่านไปไม่นานรถม้าก็มาจอดอยู่หน้าอาคารขนาดสามชั้นที่สร้างขึ้นจากหินสีดำล้วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...