เล่ม 6 บทที่ 217.2
“โทษของเบเลซัก ลอมบาร์เดีย…”
เฟเรสพึมพำเสียงทุ้มต่ำในขณะที่มองสบตาเธอ
“ก่อนอื่นเราย้ายที่สนทนากันก่อนดีมั้ยครับ รักษาการเจ้าตระกูลลอมบาร์เดีย”
“ได้เพคะ”
เธอพยักหน้าตอบรับข้อเสนอของเฟเรส
“เชิญด้านนี้”
เฟเรสพาเธอเข้าไปข้างในตึกกองกำลังอัศวิน
สถานที่ที่พวกเราเดินมาถึงเป็นห้องทำงานห้องเล็กที่ดูแล้วน่าจะเป็นห้องที่จัดเตรียมไว้ให้เฟเรสใช้ทำงานชั่วคราว
“ที่นี่ครับ”
เธอเป็นฝ่ายเดินเข้าไปก่อน ในตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงเฟเรสพูดอะไรบางอย่าง
“ห้ามเข้ามา”
“แต่เจ้าชาย…”
“ถอยไปให้ห่างจากประตูด้วย”
“แต่ว่า…”
“นี่เป็นคำสั่ง”
“…พ่ะย่ะค่ะ เจ้าชาย”
สุดท้ายเหล่าอัศวินก็พ่ายแพ้ต่อเฟเรส พวกเขายอมล่าถอย ประตูถูกปิดลง
ภายในห้องจึงเหลือแค่พวกเราสองคน
เฟเรสเดินเข้ามาใกล้ เขาคลี่ยิ้มมองเธอ
เด็กนี่ทำไมทำตัวแบบนี้เนี่ย
จู่ๆ บรรยากาศก็ดูน่ากระอักกระอ่วนใจแปลกๆ เธอเลยเป็นฝ่ายเปิดปากชวนคุยก่อน
“เจ้าชายลำดับที่สอง หม่อมฉันมาด้วยเรื่องธุระทางการนะเพคะ เหตุใดจึงไม่ให้พวกอัศวินอยู่ด้วย…”
“เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”
พอเหลือกันแค่สองคน เฟเรสก็เปลี่ยนมาพูดจาตามสบายกับเธอเหมือนเดิม
“อะไรกัน จู่ๆ ก็ถามอะไรเนี่ย”
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอบกลับไปโดยอัตโนมัติ
“แน่นอนว่าต้องหลับ…”
เดี๋ยวนะ
“เมื่อวาน…เจ้ามาที่ห้อง…ข้า”
“อื้อ”
“ถ้าอย่างนั้น…นั่นก็…”
ไม่ใช่ฝันหรอกเหรอ!
เธอผงะ ก้าวถอยหลังไปอย่างทุลักทุเล แต่เฟเรสก็เขยิบตามเข้ามาใกล้เท่ากับจำนวนก้าวที่เธอถอยหลังไป
“เจ้าหลับสบายเสียจนไม่ทันได้ร่ำลากันเลย ข้าเองก็กลัวจะเผลอปลุกเจ้าตื่น”
“นะ…นึกว่าฝันไปเสียอีก!”
“สำหรับข้ามันเป็นช่วงเวลาดั่งฝันเลยละ เทีย เจ้าบอกรักข้า…”
“เฟเรส!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...