เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] นิยาย บท 6

เล่ม 6 บทที่ 221.1

ตอนที่ 221

ไวโอเล็ตที่กำลังโดนลากตัวไปอย่างช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ บังเอิญหันไปพบคนที่คุ้นเคยซึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังโกดังเก็บของเข้าพอดี

คนคนนั้นสวมฮู้ดคลุมศีรษะจนไม่อาจมองเห็นใบหน้า แต่ไวโอเล็ตก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าเขาคือเครย์ลีบัน

พอเห็นว่าไวโอเล็ตโดนพวกอัศวินลากตัวไป เครย์ลีบันก็พยายามจะออกมาจากหลังโกดังที่ซ่อนตัวอยู่

‘ไม่ได้นะ!’

ไวโอเล็ตสะบัดศีรษะอย่างแรงในขณะที่มองจ้องเครย์ลีบัน

นางไม่รู้หรอกว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่ แต่พวกอัศวินกองกำลังส่วนพระองค์พวกนั้น บุกเข้ามารื้อค้นร้านค้าเพลเลส และกำลังตามหาตัวเครย์ลีบันกันให้ควั่ก

นางพอจะรู้อยู่หรอกว่ามันจะต้องเป็นเรื่องที่อันตรายมาก

‘ห้ามออกมาเด็ดขาดนะคะ!’

พอไวโอเล็ตส่งสัญญาณทางสายตากลับมาอีกครั้ง เครย์ลีบันก็หยุดนิ่งอยู่กับที่

นั่นเป็นฉากสุดท้ายที่ไวโอเล็ตได้เห็น ก่อนจะถูกลากกลับเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองอีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน เครย์ลีบันก็หลบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในซอกหลืบหนึ่ง เขากัดฟันแน่น

โล่งอกที่เขาได้รับข้อความผ่านทางสายข่าวที่เบ็ตส่งมาแฝงตัวไว้ใกล้กับร้านค้าเพลเลส จึงรีบสวมเสื้อคลุมที่พอจะปิดบังใบหน้าได้ได้ทันเวลา

[อันตราย ร้านค้า คฤหาสน์ถูกโจมตี ระวังจักรพรรดินี]

หากไม่ใช่เพราะโน้ตลับที่ถูกเขียนส่งมาอย่างรีบร้อนแผ่นนั้นละก็ คนที่ถูกจับตอนนี้อาจจะไม่ใช่ไวโอเล็ต แต่เป็นเครย์ลีบันเองนี่แหละ

เขาอยากจะวิ่งไปหาไวโอเล็ตตามที่ใจต้องการ แต่ลำพังตัวเขาคนเดียวไม่มีทางเอาชนะอัศวินกองกำลังส่วนพระองค์พวกนั้นด้วยแรงกายได้แน่

เครย์ลีบันเอนกายพิงกำแพงเย็นเฉียบของโกดัง พยายามทำหัวที่ร้อนรุ่มไปด้วยความโกรธให้เย็นลง

และไม่นานหลังจากนั้น เครย์ลีบันก็เริ่มหลบออกมาจากอาณาเขตของร้านค้าเพลเลส

ที่นี่อาจจะเป็นเขตร้านค้าที่มีอาคารหลายสิบตึกก็จริง แต่สำหรับเครย์ลีบันแล้ว มันเป็นสถานที่ที่เขาคุ้นเคยยิ่ง

สิ่งแรกที่ต้องทำให้สำเร็จคือหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้เสียก่อน

เกือบจะเผชิญหน้ากับพลทหารอยู่หลายครั้ง แต่โล่งอกที่สุดท้ายเครย์ลีบันก็สามารถหลบหนีออกมาจากร้านค้าเพลเลสได้สำเร็จจนได้

เครย์ลีบันหยุดยืนอยู่ในตรอกหนึ่งที่ไร้สัญญาณของผู้คน เขาสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามครุ่นคิด

“ต้องไปที่ไหน”

คฤหาสน์เองก็ถูกโจมตี ดังนั้นเขากลับไปที่นั่นไม่ได้แล้ว

คนแรกที่เขานึกถึง แน่นอนว่าต้องเป็นฟีเรนเทีย

แต่เพียงครู่เดียวเครย์ลีบันก็ส่ายหน้า

ถ้าหากเรื่องที่คนพวกนั้นพยายามจะดึงเขาเข้าไปเกี่ยวเป็นเรื่องกบฏขึ้นมาล่ะ

“จะลากท่านฟีเรนเทียให้ซวยไปด้วยไม่ได้”

ในตอนนั้นเอง

“โอ๊ะ ตรงนั้นน่ะ เปิดหน้าให้ข้าดูหน่อย”

อัศวินนายหนึ่งที่กำลังเดินไปทางร้านค้าเพลเลสตะโกนมาทางเครย์ลีบัน

“ให้ตายสิวะ”

เครย์ลีบันแสร้งทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรียก เขาค่อยๆ หมุนตัวเดินหนีไปอย่างช้าๆ

และเมื่อถึงบริเวณหัวมุมซอย ก็รีบขยับเท้าเลี้ยวไปอย่างรวดเร็ว

“โอ๊ะ ตรงนั้นน่ะ! เฮ้!”

แต่อัศวินก็ไม่ยอมแพ้ และวิ่งตามเขามาอย่างดื้อดึง

ทั้งฝีเท้าของเครย์ลีบัน ทั้งฝีเท้าของอัศวินที่ไล่ตามหลังม้า ต่างก็เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเครย์ลีบันก็เริ่มออกตัววิ่งสุดแรง

“นี่เป็นคำสั่ง! หยุดนะ!”

อัศวินเริ่มรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติแน่นๆ จึงวิ่งตามมาอย่างไม่คิดหยุดพัก ในขณะเดียวกันก็ตะโกนเสียงดังไล่ตามหลังมา