เล่ม 6 บทที่ 225.2
หลังจากประกาศเริ่มประชุม จักรพรรดิโยบาเนสก็มองไปรอบๆ ในขณะที่เอ่ยถามขึ้น
“เจ้าตระกูลบราวน์มาเข้าร่วมด้วยหรือไม่”
“มาพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
เจ้าตระกูลบราวน์ที่นั่งอยู่ข้างเธอโค้งศีรษะตามธรรมเนียมปฏิบัติ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“เจ้าตระกูลอังเกนัสล่ะ”
คราวนี้ทางฝ่ายนั้นตอบกลับเสียงดังฟังชัด
“มาพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”
โอเวอร์ชะมัด
ดิวอิจ อังเกนัส ลุกพรวดขึ้นจากที่นั่ง ท่าทางดูมั่นหน้ามากจริง
สงสัยคงจะเตี๊ยมกันกับโยบาเนสมาก่อนแล้วนั่นแหละ แถมเครย์ลีบันก็ไม่มาร่วมประชุมแบบนี้อีก
เห็นได้ชัดเลยว่าในใจคงดีใจจนกระโดดโลดเต้นแล้วนั่น
“ตามฎีกาที่ประธานในการประชุมขุนนางยื่นถวาย การประชุมใหญ่ในวันนี้จะเป็นการตัดสินว่า ระหว่างตระกูลบราวน์กับตระกูลอังเกนัส ตระกูลใดจะได้เป็นตัวแทนเขตแดนตะวันตก”
พอจักรพรรดิกล่าวถึงระเบียบวาระประชุมในวันนี้ ทั่วทั้งห้องก็พลันเกิดความตึงเครียดขึ้นทันที
“และผลลัพธ์ที่ได้จากการที่ข้าไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน”
อึก
เสียงใครบางคนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอดังขึ้น
“ความแตกต่างของขนาดที่ดินที่ทั้งสองตระกูลครอบครองอยู่ถือว่าต่างกันน้อยมาก”
แค่นั้นเอง
โยบาเนสปิดปากลงเหมือนไม่มีอะไรให้ต้องพูดต่อจากนั้น
ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วละ
เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย พยายามไม่หลุดเสียงหัวเราะออกไป
แต่บรรดาขุนนางรอบๆ กลับเริ่มส่งเสียงฮือฮากันเบาๆ
เพราะพวกเขานึกว่าองค์จักรพรรดิจะเลือกข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แล้วชี้นิ้วตัดสินใจว่า ‘เจ้าเป็นตัวแทนเขตแดนตะวันตก’ เสียอีก
เธอเงยหน้าขึ้นลอบสังเกตสีหน้าของจักรพรรดินีกับเจ้าตระกูลอังเกนัส
“…อะแฮ่ม”
คราวนี้อันตรายของจริง
เกือบเผลอหลุดหัวเราะออกไปคนเดียวระหว่างการประชุมแล้วเนี่ย
แน่นอนว่า ใบหน้าของพวกนั้นมีแต่สีหน้าตื่นตระหนก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
น่าสนุก...